Յայտարարութիւն

Tuesday, March 29, 2011

ՆԱՀԱՊԵՏ ՔՈՒՉԱԿ - ՏԱՂԵՐ 1

ՆԱՀԱՊԵՏ ՔՈՒՉԱԿ
Արդիականացրեց՝ Վահան Գեւորգյան

Երբ սերը աշխարհ եկավ,
Եկավ սրտիս տիրացավ,
Սրտիցս ելավ գնաց`
Երկրե-երկիր լիացավ:
Եկավ գլխիս նստեց,
Թառեց մեջն ուղեղիս,
Աչքես արտասունք խլեց,
Արյունիս հետ վար թափվեց :

Լեռն ի վար ես իջա,
Կանչեցի,-«Ուր կա կանաչ»
Ինչ-որ մեկը լոկ ձայնեց,
«Սար ու ձոր, ամենը՝ կանանչ»,
Ո՜վ որ սրտով սեր ունի
Սրտի՜ երակն է կանաչ,
Ով որ սրտովը սեր չունի,
Սիրտը՝ սեւ, երեսն է կանաչ»:

Սիրուն հասնող քաղցր պտուղ,
Չե՜մ հավատում` կա աշխարհում,
Մեղր ու նշով շաղվածն անգամ
Սիրո կողքին՝ դա´ռն է, լեղի´.
Այլ բաներ էլ ճաշակեցինք.
Քեզ հետ արդեն՝ տերն ենք սիրո,
Սերդ՝ սրտիս թե նվիրես.
Ինքս՝ սիրո՜ւդ ճորտ ու գերի:

Ու՞ր էիր, որտե՜ղից եկար,
Անծանոթ, ինձ սիրեցիր,
Կրակըդ զգեստի թեւերից`

Սրտիս ականջից կախեցիր:
Ամուր եմ քարի նման ,
Որ մուրճն էլ չի ջարդի,
Բար´ր եմ թուխպ ամպի նման,

Որ ինձ ոչ մեկը չի՜ հասնի,
Աղեղը եղնիկի եղջույրից,
Լարն էլ աղիքից գայլի`
Նետողն էլ քաջորդի լինի,
Դժվար թե սիրուս հասնի:

Ծոցս ի վար թափեցիր,
Սերդ ոսկի դարձրած,
Սրտիս քուրայում հալեցիր/
Հալոցքից ոսկե օղ ձուլեցիր
Սրտիս ականջից կախեցիր:

Ամուր եմ քարի նման,
Որ մուրճն էլ չի ջարդի,
Բարձր եմ թուխպ ամպի նման,
Որ ինձ ոչ մեկը չի՜ հասնի,
Աղեղը եղնիկի եղջույրից,
Լարն էլ աղիքից գայլի/
Նետողն էլ քաջորդի լինի,
Դժվար թե սիրուս հասնի:

-Ա՜յ իմ մարգարտյա շարոց,
Պագ մը տուր, որ չըմարեմ.
-Ծո՜, գանգրահեր թուխ կտրիճ,
Հազարը տամ-, թե չըպարծենաս,
Արբունքից գլուխդ շաղվի՝
Մարդամեջ մտնես զրույցի
Համբույրը պարծանք թվա,
Ամոթից տեղդ կորցնես:

Պատկերդ , ու՞մ պատկերին է նման-
Նման ես իսկը պարսկու՜հու,
Պատկերը, որ քեզ է տրվել,
Արարիչն է անշուշտ խոսել-
Ջահելին տենչացող չդավես:

Չկա ոչ ջահել, ոչ էլ ծեր,
Որ սիրո կածանը չի մտել,
Վիշտն ամոքող ճամփա չկա,
Ճար անող կա, ճար չկա:
Ում պատմեմ գանգատս հիմա
Որ գնա յարիս ասի,
Գնամ արաչին ասեմ,
Ինքն է գիրը գրել:
Ծոցդ՝ դրախտ Ադամա
Մտնեի խնձոր քաղեի
Զույգ ծծերիդ միջեւ
Պառկեի քնեի.
Գինին լիներ քո գույնի
Խմեի ու հարբեի,
Հոգիս թե պարտք է գրողին՝
Հարբածիս թող առնի տանի:

Իջնում էի փողոցով
Ականջս շրշույն լսեց,
Ետ դարձա՝ նայեցի
Շղարշ-շապիկը հագին
Գլխաշորը թույլ կապած
ՈՒ ճակատն կիսաբաց,
Հոնք ու թարթիչները հինած
Անգութ յարս էր կանգնած:

Ա՜յ իմ Նունուֆար ծաղիկ,
Այս ջրի մեջ դեռ կապրես.
Ջուրն էլ քեզ համար առիթ,
Սիրուց շատ վրան կդողաս,
Գամ ջուրը քեզանից զատեմ,
Որ դարդից վերջապես չորանաս,
Աչքիցս քեզ համար առու հանեմ
Արցուքովս ջրեմ՝ պայծառանաս:

Կարմիր ու ճերմակ երես,
Ա՜խ ինչքան սիրտս ճմլես,
Կըմտնես, թուխ ամպի մեջ
Տաք ու պաղ կանես, կայրես,
Կոճակդ էլ բացած այնպես՝
Որ ճերմակ ծոցդ երեւա,
Նրան ինձնից կպահես,
Որ փողի ձայնը չըլսես:

Երբ որ ես փոքր էի,
Ասում էին ոսկե տղա,
Մեծացա սիրով ընկա,
Երեսիս գույնը կըգնա,
-Տղերք ձեր արեւը վկա.
Սիրուն քա´ր չի՜ դիմանա,
Քար ու երկաթ է պետք,
Պողպատե դուռն էլ վրան

Ես աչք ու դու լույս , հոգի,
Առանց լուս՝ աչքըն խավարի,
Ես ձուկ ու դու ջուր հոգի´,
Առանց ջուր՝ ձուկը չի ապրի,
Երբ ձուկը ջրից հանեն
Ուրիշ ջրի մեջ նա կապրի,
Իսկ թե քեզնից ինձ զատեն՝
Կմեռնեմ, ճար չի լինի

Քանի ու քանի ասեմ.
Վարդ մի սիրիր փուշ ունի,
Գնա, Մանուշակ սիրիր
Փուշ չունի, հոտ ունի անուշ,
Վարդը բացված մի սիրիր,
Որ ծոցիդ մեջ նա թառամի,
Կոկոն Վարդը սիրիր
Որ գա ծոցիդ մեջ բացվի:

Ես հավքն էի երկնքի,
Որ գետնին կուտ չէր կերել,
Երկնքում թեւում էի թռչում,
Ես ի՞նչ իմանայի
Թե սիրո թակարդ կա ծովում
Թակարդի մեջ հավք ոտքով է ընկնում
Ես՝ ոտք ու թեւո՜վս ավելի´ ն,
Սիրո թակարդում եմ հիմի...

Աչկունք, պիտի ծրարեմ քեզ
Կրակով, որ գնաս ու վառես,
Լեզվակ պիտի կտրատեմ քեզ
Բութ դանակով, որ լռես,
Սրտիկ պիտի բզկտեմ քեզ՝
Արյունի մեջ թփռտաս,
Թե խոհեմ ու համբերող չես,
Ի՜նչու էս, սիրո տե´ր դարձել…

«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»

0 comments:

Հայտնեք Ձեր կարծիքը՝