Օր մը, ինձ վարդ նուիրեցիր,
Բուրումնաւէտ վարդ բոսոր.
Ես զայն դրի կուրծքիս մէջ
Սիրտըս՝ թաղարը անոր:
Վարդն ապրեցաւ տարիներ,
Մնաց թարմ ու գեղեցիկ,
Ու հանգչեցաւ կուրծքիս մէջ,
Թոքերս՝ անոր զոյգ բարձիկ:
Նորէն անցան տարիներ,
Վարդը մնաց ժպտերես.
Անուշ բուրեց կուրծքիս մէջ
Աւիշ ծծեց արիւնէս:
Ու սահեցան տարիներ,
Վարդը մնաց ինձ ընկեր,
Ե՛ս կը գգուէի անոր,
Իսկ ան՝ ինձ շո՜ւնչ կը բաշխէր...
Բայց երբ անցան տարիներ
Անագորոյն ու դաժան.
Վարդն ապրեցաւ յուշերովդ
Իսկ դու՝ աւա՜ղ, մոռցար զայն:
2011
Արամ Քէթէնճեան
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
0 comments:
Հայտնեք Ձեր կարծիքը՝