Յայտարարութիւն

Thursday, July 14, 2011

Հայկական Առածներ - 12

Կաթէն այրողը, թանը փչելով կը խմէ:

Կաթիլներ քիչ-քիչ, կը դառնան մեծ լիճ:

Կաթի հետ մտած, հոգիի հետ ելած:

Կախաղանին դուռը հասցուց:

Կամ աղը պակաս է, կամ մաղը:

Կամաց-կամաց աչքս մտաւ:

Կամաց կամաց բամպակը կ՛ըլլայ մանած:

Կամենալը՝ կարենալ է:

Կան շահեր՝ որոնք վնաս են, կան ալ վնասներ՝ որոնք շահ են:

Կ՛անցնի, բայց կը ծակէ կ՛անցնի:

Կաշեգործը սիրած կաշին շատ կը ծեծէ:

Կաշին նօսր տեղէն կը ծակի:

Կատակին կէսը կռիւ է:

Կատակին կէսը շիտակ է:

Կատուին խաղը մուկին մահ է:

Կարկանդակը եթէ բերես, ո՞վ կը նայի հացին երես:

Կարճ օրը եօթն անգամ թագաւորութիւն կ'ուգայ իրեն:

Կարմիր կովը կաշին չի փոխի:

Կաւը՝ թրծելուց յետոյ քարանում է:

Կ'ելլէ ոտքով ինկողը, չ'ելլեր լեզուով ինկողը:

Կեղծաւորութիւնն ալ տեսակ մը քաղաքավարութիւն է:

Կեսուրը մեռաւ, հարսին տեղը լայնացաւ:

Կեցաւ, կեցաւ՝ կաքաւը աչքէն զարկաւ:

Կ՛ընես բարիք, կը գտնես չարիք:

Կին չ'ունիս, տուն չ'ունիս:

Կշիռքով հաց կերած է:

Կողովը ցանցառ է:

Կոճղը կացնից չի վախենում:

Կոյրերու թագաւորութեան մէջ, միականին թագաւոր է:

Կոյրի աչքէն արցունք չի հոսիր:

Կոյրին ի՜նչ փոյթ թէ մոմը սուղ է:

Կոյրին ուզածը մէկ աչք, Աստուած տուաւ երկու աչք:

Կովու համեմատ հորթ կ'ըլլայ:

Կուզես` գլուխդ քարին տուր, կուզես` քարը գլխիդ տուր, բայց գործը գլուխ բեր:

Կ՛ուզես երկար յիշուել՝ ծառ տնկի, կ՛ուզես անմահանալ՝ որդի մեծացրու:

Կ'ուզես կնոջ բարիքը, մի հարցներ տարիքը:

Կուժը ջրի ճամբան կը կոտրի:

Կուշտը ի՞նչ գիտէ անօթիին վիճակէն։

Կուշտը սովածին մանր կը բրդէ:

Կուռծքիդ վրայ օձ տաքացնես, կը խայթի:

Կուտ կ՛ուտէ երկինք կ'ելլէ:

Կռնակը կը քերուի:

Կտրած ձուն ու կտրած հացը՝ չեն սաղանայ:

Կտրած պարանը երկար կ'ըլլայ:

Կտրիճի որդին, նժոյքից կը վախնայ:

Կրակը եւ բամպակը մէկ տեղ չեն ըլլար:

Կրակը ինկած տեղը կ՛այրէ:

Կրակ ըլլայ չ՛այրեր, սուր ըլլայ չի կտրեր:

Կրակը կ'անցնի, մուրը կը մնայ:

Կրթէ մանուկը իր ճամբան սկսած ատենը:

Կրօնքէն կը դառնայ, իր խօսքէն ետ չի դառնար:

Կօշկակարը՝ իր սիրած կաշին շատ կը ծեծէ:




«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»

0 comments:

Հայտնեք Ձեր կարծիքը՝