Յայտարարութիւն

Wednesday, July 20, 2011

Հայկական Առածներ - 15

Ճակատագրից չես փախչի:

Ճահճի յատակում, ասեղ է փնտռում:

Ճաղատ գլուխին ոսկիէ սանտր:

Ճամբան քալելով կը վերջանայ, պարտքը տալով:

Ճամբորդը՝ ճամբուն, որսորդը՝ որսին:

Ճամբորդութեան մէջ, լաւ բարեկամը երկար ճամբան կը կարճեցնէ:

Ճանապարհին հացը բեռ չէ , կեղծաւորին լացը սէր չէ :

Ճանճը բան չէ, բայց կերակուրը կը հարամէ:

Ճաշակովդ կեր, ուրիշին ճաշակով հագիր:

Ճաշ եփողը, ճաշին հետ էլ պիտի եփուի:

Ճառերով չեն վարագուրուիր իրականութիւնները:

Ճար կայ՝ ճար անող չկայ:

Ճարտարապետը իր սխալը կանաչապատում է, իսկ բժիշկը՝ թաղում:

Ճերմակ լումադ պահէ սեւ օրուան համար:

Ճնճղուկը չի հարցնում թէ ո՞ւր նստի:

Ճշմարտութիւնը գիտութիւններու արեւն է:

Մազը երկար, խելքը կարճ:

Մածուն ծախողը, իրա ապրանքին թթու չի ասի:

Մահը ահ կ'ուտայ, ահն ալ մահ:

Մահը մերն է, մենք մահինը, մարդու գործը միշդ անմահ:

Մաղը ծակ է:

Մաղովս անցուցի:

Մայր մը տասը զաւակ կերակրեր է, տասը զաւակ մէկ մայր չեն կրցեր կերակրել:

Մանուկը կը ձգէ քարը, մեծը չի կրնար վերցնել:

Մ'անցնիր ագահին կամուրջէն. թո'ղ հեղեղը տանի քեզ:

Մարգարէն իր գաւառին մէջ արժէք չունի:

Մարդը մարդէն չի վախնար, այլ իր արժանապատւութենէն:

Մարդ՝ մարդու խօսքին մտիկ կը տայ, Աստուած՝ սրտին:

Մարդը՝ մարդով է մարդ:

Մարդ իր աչքին գերանը չի տեսներ, ուրիշին աչքին փուշը կը տեսնէ:

Մարդ կայ՝ աշխարհն է շալակած տանում, մարդ կայ՝ ելեր է շալակն աշխարհի:

Մարդ կայ վարդ է, մարդ կայ յարդ է:

Մարդկութիւնը մարդից կ'ուզեն:

Մարդ հազար ուտող ունենայ՝ մէկ խօսող չունենայ:

Մարդ մարդու երեսը կը նայի, Աստուած մարդու սիրտը:

Մարդ՝ ուրիշին աչքին փուշը կը տեսնէ, իսկ ինքն իր աչքին գերանը չի տեսներ:

Մարդոցմէ աւելի գիշատիչ գազան չկայ:

Մարդու դէմքը` հոգու հայելին է:

Մարդու կուռծքին զարկեր են, «ա՜յ կռնակս» պոռացեր է:

Մարդու ո՛ր տեղը ցաւ է՝ հոգին ա՛յն տեղն է:

Մարդուս աչքը ափ մը հողը կը կշտացնէ:

Մարդուս աչքը ելլէ՝ քան անունը:

Մարդս իր տան ե՛ւ աղան է ե՛ւ ծառան:






«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»

0 comments:

Հայտնեք Ձեր կարծիքը՝