Կեանքի թոհուբոհին մէջ ՝ վարի խրատները լսելն ու գործադրելը առաքինութենէ աւելի պէտքի մը գոհացում տալ կը նշանակէ: Ձեզի , ձեր ընտանիքներուն համար են սիրելի ընթերցող: Այսպէս, ամիս մը շարունակ , ամէն օր մէկ խրատ պիտի հրապարակենք : «Իմաստութիւնը լիառատ գանձ է » ըսած էինք Դեկտեմբերին հրապարակուած մեր մէկ յօդուածին մէջ: Այդ գանձին մասին է որ խօսած է Սողոմոն Իմաստուն թագաւոր հազարաւոր տարիներ առաջ:Իր վարի խրատ-առակներուն մէջ խօսած է ագահութեան , կաշառակերութեան, պոռնկութեան ու շնութեան , անարդարութեան ու գողութեան չարիքներուն մասին : Կարդացէք: Բոլորս խրատի պէտք ունինք սիրելիներ: Թող իմաստութիւնը մեզ համակէ , թող իմաստութիւնը մեզ միացնէ:
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
25 Առակներ, որ յայտնի չեն Սողոմոնի անունով եւ որոնք գրել են Հրէաստանի արքայ Եզեկիայի բարեկամները։ 2Աստծու փառքը ծածկում է նրա խօսքերը, թագաւորի փառքը երեւում է նրա հրամանները պատուելու մէջ։ 3Անքննելի են երկնքի բարձրութիւնները, երկրի խորութիւնները, թագաւորի սիրտը։ 4Կրակի բովից անցկացրո՛ւ չմշակուած արծաթը, եւ կը տեսնես, որ այն կը մաքրուի ամէն խառնուրդից։ 5Ամբարիշտներին հեռացրո՛ւ թագաւորի երեսից, եւ նրա գահը պիտի հաստատուի արդարութեան վրայ։ 6Մի՛ պարծեցիր թագաւորի մօտ, մի՛ մօտեցիր մեծամեծների տեղերին, 7որովհետեւ լաւ է, որ մէկը քեզ ասի՝ «Արի՛ վեր, ինձ մօտ», քան թէ գլխահակ խոնարհուես իշխանի առաջ։ 8Խօսի՛ր քո աչքով տեսածի մասին. յանդգնօրէն կռուի մէջ մի՛ նետուիր, որ յետոյ չզղջաս։ Եթէ բարեկամդ նախատի քեզ, խո՛յս տուր, մի՛ արհամարհիր։ 9Գուցէ բարեկամդ քեզ նախատի, 10եւ դու էլ շարունակես քո թշնամութիւնն ու կռիւը, եւ մահուան պէս ծանր լինի քեզ համար։ Շնորհն ու բարեկամութիւնն ազատ են. քո սրտի մէջ հաստատի՛ր դրանք եւ չես նախատուի, այլ հաշտ ու խաղաղ կ՚անցնի կեանքդ։ 11Պատշաճ ասուած իմաստուն խօսքերը նման են սարդիոնով շարուած ոսկի խնձորի։ 12Պայծառ շարուած սարդիոն եւ ոսկի գինդեր են իմաստուն խօսքերը լսող ականջների համար։ 13Ինչպէս ամրան տօթից տանջուողի համար օգնութիւն է ձիւն գալը, այնպէս էլ հաւատարիմ պատգամատարը օգնութիւն է իրեն ուղարկողների համար, որոնք իրենց յոյսը կապել են նրա հետ։ 14Սուտ խոստումներով պարծեցող մարդիկ նման են սաստիկ քամիների, ամպերի ու անձրեւների։ 15Համբերատարութեամբ թագաւորը յաջողութիւն է գտնում, մեղմ լեզուն փշրում է ոսկորները։ 16Երբ մեղր գտնես, որդեա՛կ, կե՛ր չափով. չլինի թէ յագենաս եւ փսխես։ 17Քո ոտքով շատ մի՛ յաճախիր բարեկամիդ մօտ, գուցէ թէ քեզնից կշտանայ եւ քեզ ատի։ 18Սրած սուսեր եւ սուր նետ է սուտ վկայութիւն տուող մարդը իր բարեկամի մասին։ 19Չարի ճանապարհները եւ անօրէնի ոտքերը պիտի կորչեն նրանց չար օրում։ 20Ինչպէս քացախն է անօգուտ վէրքին, այնպէս էլ մարմնին հասած ցաւերից տրտմում է սիրտը։ Ինչպէս ցեցը վնասում է հագուստին, եւ որդը՝ փայտին, այնպէս էլ տրտմութիւնն է վնասակար մարդու սրտին։ 21Եթէ թշնամիդ քաղցած է, կերակրի՛ր նրան, եթէ ծարաւ է, ջո՛ւր տուր խմելու, 22քանզի այդպէս անելով՝ դու նրա գլխին կրակի կայծեր կը դիզես, եւ Տէրը քեզ պիտի բարութիւն հատուցի։ 23Հիւսիսային քամին ամպեր է յարուցում, լիրբ երեսը գրգռում է լեզուն։ 24Լաւ է մենակ ապրել կտուրի տակ՝ անկիւնում, քան թէ բամբասող կնոջ հետ բնակուել մի տան մէջ։ 25Ինչպէս պաղ ջուրն ախորժելի է ծարաւած մարդուն, այնպէս էլ ախորժելի է հեռու երկրից եկած բարի աւետիքը։ 26Ինչպէս որ մէկը խցանելով աղբիւրի ակը՝ խափանում է ջրերի հոսանքը, այնպէս էլ տգեղ է արդարի խոնարհուելը ամբարիշտ մարդու առաջ։ 27Ինչպէս որ լաւ չէ շատ մեղր ուտելը, այնպէս էլ հարկաւոր է յարգել միայն պատուական խօսքերը։ 28Առանց խորհրդի գործ անող մարդը նման է պարիսպները կործանուած քաղաքի։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Tuesday, January 31, 2012
ԱՌԱԿՆԵՐ - Սողոմոն Իմաստուն - 25
Կեանքի թոհուբոհին մէջ ՝ վարի խրատները լսելն ու գործադրելը առաքինութենէ աւելի պէտքի մը գոհացում տալ կը նշանակէ: Ձեզի , ձեր ընտանիքներուն համար են սիրելի ընթերցող: Այսպէս, ամիս մը շարունակ , ամէն օր մէկ խրատ պիտի հրապարակենք : «Իմաստութիւնը լիառատ գանձ է » ըսած էինք Դեկտեմբերին հրապարակուած մեր մէկ յօդուածին մէջ: Այդ գանձին մասին է որ խօսած է Սողոմոն Իմաստուն թագաւոր հազարաւոր տարիներ առաջ:Իր վարի խրատ-առակներուն մէջ խօսած է ագահութեան , կաշառակերութեան, պոռնկութեան ու շնութեան , անարդարութեան ու գողութեան չարիքներուն մասին : Կարդացէք: Բոլորս խրատի պէտք ունինք սիրելիներ: Թող իմաստութիւնը մեզ համակէ , թող իմաստութիւնը մեզ միացնէ:
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
25 Առակներ, որ յայտնի չեն Սողոմոնի անունով եւ որոնք գրել են Հրէաստանի արքայ Եզեկիայի բարեկամները։ 2Աստծու փառքը ծածկում է նրա խօսքերը, թագաւորի փառքը երեւում է նրա հրամանները պատուելու մէջ։ 3Անքննելի են երկնքի բարձրութիւնները, երկրի խորութիւնները, թագաւորի սիրտը։ 4Կրակի բովից անցկացրո՛ւ չմշակուած արծաթը, եւ կը տեսնես, որ այն կը մաքրուի ամէն խառնուրդից։ 5Ամբարիշտներին հեռացրո՛ւ թագաւորի երեսից, եւ նրա գահը պիտի հաստատուի արդարութեան վրայ։ 6Մի՛ պարծեցիր թագաւորի մօտ, մի՛ մօտեցիր մեծամեծների տեղերին, 7որովհետեւ լաւ է, որ մէկը քեզ ասի՝ «Արի՛ վեր, ինձ մօտ», քան թէ գլխահակ խոնարհուես իշխանի առաջ։ 8Խօսի՛ր քո աչքով տեսածի մասին. յանդգնօրէն կռուի մէջ մի՛ նետուիր, որ յետոյ չզղջաս։ Եթէ բարեկամդ նախատի քեզ, խո՛յս տուր, մի՛ արհամարհիր։ 9Գուցէ բարեկամդ քեզ նախատի, 10եւ դու էլ շարունակես քո թշնամութիւնն ու կռիւը, եւ մահուան պէս ծանր լինի քեզ համար։ Շնորհն ու բարեկամութիւնն ազատ են. քո սրտի մէջ հաստատի՛ր դրանք եւ չես նախատուի, այլ հաշտ ու խաղաղ կ՚անցնի կեանքդ։ 11Պատշաճ ասուած իմաստուն խօսքերը նման են սարդիոնով շարուած ոսկի խնձորի։ 12Պայծառ շարուած սարդիոն եւ ոսկի գինդեր են իմաստուն խօսքերը լսող ականջների համար։ 13Ինչպէս ամրան տօթից տանջուողի համար օգնութիւն է ձիւն գալը, այնպէս էլ հաւատարիմ պատգամատարը օգնութիւն է իրեն ուղարկողների համար, որոնք իրենց յոյսը կապել են նրա հետ։ 14Սուտ խոստումներով պարծեցող մարդիկ նման են սաստիկ քամիների, ամպերի ու անձրեւների։ 15Համբերատարութեամբ թագաւորը յաջողութիւն է գտնում, մեղմ լեզուն փշրում է ոսկորները։ 16Երբ մեղր գտնես, որդեա՛կ, կե՛ր չափով. չլինի թէ յագենաս եւ փսխես։ 17Քո ոտքով շատ մի՛ յաճախիր բարեկամիդ մօտ, գուցէ թէ քեզնից կշտանայ եւ քեզ ատի։ 18Սրած սուսեր եւ սուր նետ է սուտ վկայութիւն տուող մարդը իր բարեկամի մասին։ 19Չարի ճանապարհները եւ անօրէնի ոտքերը պիտի կորչեն նրանց չար օրում։ 20Ինչպէս քացախն է անօգուտ վէրքին, այնպէս էլ մարմնին հասած ցաւերից տրտմում է սիրտը։ Ինչպէս ցեցը վնասում է հագուստին, եւ որդը՝ փայտին, այնպէս էլ տրտմութիւնն է վնասակար մարդու սրտին։ 21Եթէ թշնամիդ քաղցած է, կերակրի՛ր նրան, եթէ ծարաւ է, ջո՛ւր տուր խմելու, 22քանզի այդպէս անելով՝ դու նրա գլխին կրակի կայծեր կը դիզես, եւ Տէրը քեզ պիտի բարութիւն հատուցի։ 23Հիւսիսային քամին ամպեր է յարուցում, լիրբ երեսը գրգռում է լեզուն։ 24Լաւ է մենակ ապրել կտուրի տակ՝ անկիւնում, քան թէ բամբասող կնոջ հետ բնակուել մի տան մէջ։ 25Ինչպէս պաղ ջուրն ախորժելի է ծարաւած մարդուն, այնպէս էլ ախորժելի է հեռու երկրից եկած բարի աւետիքը։ 26Ինչպէս որ մէկը խցանելով աղբիւրի ակը՝ խափանում է ջրերի հոսանքը, այնպէս էլ տգեղ է արդարի խոնարհուելը ամբարիշտ մարդու առաջ։ 27Ինչպէս որ լաւ չէ շատ մեղր ուտելը, այնպէս էլ հարկաւոր է յարգել միայն պատուական խօսքերը։ 28Առանց խորհրդի գործ անող մարդը նման է պարիսպները կործանուած քաղաքի։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
25 Առակներ, որ յայտնի չեն Սողոմոնի անունով եւ որոնք գրել են Հրէաստանի արքայ Եզեկիայի բարեկամները։ 2Աստծու փառքը ծածկում է նրա խօսքերը, թագաւորի փառքը երեւում է նրա հրամանները պատուելու մէջ։ 3Անքննելի են երկնքի բարձրութիւնները, երկրի խորութիւնները, թագաւորի սիրտը։ 4Կրակի բովից անցկացրո՛ւ չմշակուած արծաթը, եւ կը տեսնես, որ այն կը մաքրուի ամէն խառնուրդից։ 5Ամբարիշտներին հեռացրո՛ւ թագաւորի երեսից, եւ նրա գահը պիտի հաստատուի արդարութեան վրայ։ 6Մի՛ պարծեցիր թագաւորի մօտ, մի՛ մօտեցիր մեծամեծների տեղերին, 7որովհետեւ լաւ է, որ մէկը քեզ ասի՝ «Արի՛ վեր, ինձ մօտ», քան թէ գլխահակ խոնարհուես իշխանի առաջ։ 8Խօսի՛ր քո աչքով տեսածի մասին. յանդգնօրէն կռուի մէջ մի՛ նետուիր, որ յետոյ չզղջաս։ Եթէ բարեկամդ նախատի քեզ, խո՛յս տուր, մի՛ արհամարհիր։ 9Գուցէ բարեկամդ քեզ նախատի, 10եւ դու էլ շարունակես քո թշնամութիւնն ու կռիւը, եւ մահուան պէս ծանր լինի քեզ համար։ Շնորհն ու բարեկամութիւնն ազատ են. քո սրտի մէջ հաստատի՛ր դրանք եւ չես նախատուի, այլ հաշտ ու խաղաղ կ՚անցնի կեանքդ։ 11Պատշաճ ասուած իմաստուն խօսքերը նման են սարդիոնով շարուած ոսկի խնձորի։ 12Պայծառ շարուած սարդիոն եւ ոսկի գինդեր են իմաստուն խօսքերը լսող ականջների համար։ 13Ինչպէս ամրան տօթից տանջուողի համար օգնութիւն է ձիւն գալը, այնպէս էլ հաւատարիմ պատգամատարը օգնութիւն է իրեն ուղարկողների համար, որոնք իրենց յոյսը կապել են նրա հետ։ 14Սուտ խոստումներով պարծեցող մարդիկ նման են սաստիկ քամիների, ամպերի ու անձրեւների։ 15Համբերատարութեամբ թագաւորը յաջողութիւն է գտնում, մեղմ լեզուն փշրում է ոսկորները։ 16Երբ մեղր գտնես, որդեա՛կ, կե՛ր չափով. չլինի թէ յագենաս եւ փսխես։ 17Քո ոտքով շատ մի՛ յաճախիր բարեկամիդ մօտ, գուցէ թէ քեզնից կշտանայ եւ քեզ ատի։ 18Սրած սուսեր եւ սուր նետ է սուտ վկայութիւն տուող մարդը իր բարեկամի մասին։ 19Չարի ճանապարհները եւ անօրէնի ոտքերը պիտի կորչեն նրանց չար օրում։ 20Ինչպէս քացախն է անօգուտ վէրքին, այնպէս էլ մարմնին հասած ցաւերից տրտմում է սիրտը։ Ինչպէս ցեցը վնասում է հագուստին, եւ որդը՝ փայտին, այնպէս էլ տրտմութիւնն է վնասակար մարդու սրտին։ 21Եթէ թշնամիդ քաղցած է, կերակրի՛ր նրան, եթէ ծարաւ է, ջո՛ւր տուր խմելու, 22քանզի այդպէս անելով՝ դու նրա գլխին կրակի կայծեր կը դիզես, եւ Տէրը քեզ պիտի բարութիւն հատուցի։ 23Հիւսիսային քամին ամպեր է յարուցում, լիրբ երեսը գրգռում է լեզուն։ 24Լաւ է մենակ ապրել կտուրի տակ՝ անկիւնում, քան թէ բամբասող կնոջ հետ բնակուել մի տան մէջ։ 25Ինչպէս պաղ ջուրն ախորժելի է ծարաւած մարդուն, այնպէս էլ ախորժելի է հեռու երկրից եկած բարի աւետիքը։ 26Ինչպէս որ մէկը խցանելով աղբիւրի ակը՝ խափանում է ջրերի հոսանքը, այնպէս էլ տգեղ է արդարի խոնարհուելը ամբարիշտ մարդու առաջ։ 27Ինչպէս որ լաւ չէ շատ մեղր ուտելը, այնպէս էլ հարկաւոր է յարգել միայն պատուական խօսքերը։ 28Առանց խորհրդի գործ անող մարդը նման է պարիսպները կործանուած քաղաքի։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թերթօն 19 - Մեր Հոգսերի Ձմեռը...1993 Թիվը - ՎԱՀԱՆ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
Երկրորդը`իրենք թալանածը դրսերում վերածեցին կայուն դրամի , անշարժ գույքի, տոկոսախաղով , գլխապտույտ արագությամբ կուլ տվեցին սրբեցին բոլոր արժեքավորն ու հիմա էլ արդարանում են, որ աշխարհը՝ մարդու
իրավունքների հովանավորյալ հզոր պետությունները անգամ ունեն անտուններ:Մոռանալով ,որ նրանց անտունների հոգսն ու իրավունքները պաշտպանվում է պետության կողմից:
Անտունը` դրսում ավելի շատ նպաստ է ստանում, քան երկրում մեկ տասնամյակի ընթացքում աղքատության գիրկը գլորված հայրենակիցդ, որը դեռ տունը չի կորցրել ու համարվում է ընդհամենը՝ կենսաթոշակառու, մարդ , որը ողջ կյանքի հիմնական մասը աշխատել,շենացրել է երկիրը:
Նման անհեթեթ ու ցինիկ համեմատություններով առաջնորդվող ղեկավարների թիվը շատ-շատ էր հայրենիքում:
Ու ցավով համոզվում էիր , որ այդ նորաթուխ սեթրակները քո ազգից չէին, ուղղակի հայերեն գիտեին, նրանք ներսում ապրած օտարներից էին: Ապրել էին քո հարեւանությամբ՝ նույն փողոցում ու նույն՝ քաղաքում, որտեղ մարդկային կապերը ավելի թույլ են քան գյուղերում: Գյուղի հարստացողը, եթե կար այդպիսին, նա գտնվում է համագյուղացիների արթուն հայացքի տակ, գյուղում նման բարոյազրկումը անհնարին էր:
Քաղաք կոչվածի բարոյականությունը անհամատեղելի ու անպատմելի էր:
Հարյուրամյա հեռվից նորից ժամանակն է հիշեցնելու ԱԼԻՇԱՆԻ խոսքերը.
-«Թողնելով ուրիշ թանձրագույն հոգերը, ինձի կերեւնա թե մեր ազգի գլխավոր հոգը եղած է մեկ չափազանց շահասիրություն մը, հանդերձ կծծիությամբ եւ դյուրակեցության սեր իր ուժը ծախսած է շահի համար ,շահը` դյուրակեցության համար:Ասոնցմով քաղաքականությունը եւ բանականությունը ծաղկեցնել չէ կրցած, վանսզի անոնց միջոցը, որն են ստակ եւ եռանդն սրտի, ուրիշ բաներուն ծախած է»:
Թշվառության եզրին հասածներից շատ քչերը ուժ գտան բարձրաձայն մուրալու,մի մասը հենց ի շահ ժողովրդի ու նրա անունի, հանուն հավաքականու
թյան զինվորագրվեց լռելու գործընթացին ու վախճանվեց.
Լույս դարձավ նշանավոր երգիչ Նառ Հովհաննիսյանը, նովելիս Նար-Դոսի զավակը դիմացավ, դառնալով գալիք պատումների համար ուսուցանող լեգենդ: Ի շահ ազգի նա լռեց ու չասաց .-«քաղցած եմ», իսկ թոշակը՝ վաստակած ամիսներով ուշացավ, չհասցրեց փրկել վաստակաշատ
արվեստագետին: Ավելի ցնցող ու քաղաքականացված դեպքի ականատես դարձավ երեւանաբնակը: Այդ օրերին: Ինչոր մեկի դրդմամբ տասնվեցամյա ավանցի Կարոն քրոջ ու եղբոր հետ սահնակի վրա տեղավորելով քաղցից մեռած մոր դին Ավանից հասցրել էր հրապարակ ու մի ամբողջ, օր մայրաքաղաքի հրապարակում տեղավորված, սավանով փաթաթված մոր դիակի կողքին հավատում էր , որ իշխանությունները, գոնե կթաղեն իրենց վերջին կերակրողին:
Ցուրտ էր, ու ձյո'ւն , գետինը՝ սառած, իսկ իշխանավորները հող փորելու ուժ չունեին: ժողովուրդը հասկացավ, որ մեռնելու ի~րավունքն էլ նորերը դեռ խորհրդարանով չեն ամրագրել:
Ինքդ նախորոք պիտի ընտրեիր քո տեղը, ու ուժերիդ համապատասխան գերեզմանը՝ մարդավարի թաղվելու համար , ուրիշ ելք չկար:
Այսինքն շատերը արդեն դագաղ գնելու դրամ էլ չունեին: Սովորական դարձան գիշերային թաղումները: Թաղում էին ինչպես գործող ռազմաճակատում, բայց առանց համազարկի ու առանց ավելորդ իրարանցումի, սուս ու փուս, հարեւաններով, գիշերով, գերեզմանոցի մոտակա բարձիթող տարածքներում,որն անցնում էր սովորաբար բանուկ ճանապարհների կողքով մի կերպ փոս էին փորում ու թաղում էին:
Շար 19
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
իրավունքների հովանավորյալ հզոր պետությունները անգամ ունեն անտուններ:Մոռանալով ,որ նրանց անտունների հոգսն ու իրավունքները պաշտպանվում է պետության կողմից:
Անտունը` դրսում ավելի շատ նպաստ է ստանում, քան երկրում մեկ տասնամյակի ընթացքում աղքատության գիրկը գլորված հայրենակիցդ, որը դեռ տունը չի կորցրել ու համարվում է ընդհամենը՝ կենսաթոշակառու, մարդ , որը ողջ կյանքի հիմնական մասը աշխատել,շենացրել է երկիրը:
Նման անհեթեթ ու ցինիկ համեմատություններով առաջնորդվող ղեկավարների թիվը շատ-շատ էր հայրենիքում:
Ու ցավով համոզվում էիր , որ այդ նորաթուխ սեթրակները քո ազգից չէին, ուղղակի հայերեն գիտեին, նրանք ներսում ապրած օտարներից էին: Ապրել էին քո հարեւանությամբ՝ նույն փողոցում ու նույն՝ քաղաքում, որտեղ մարդկային կապերը ավելի թույլ են քան գյուղերում: Գյուղի հարստացողը, եթե կար այդպիսին, նա գտնվում է համագյուղացիների արթուն հայացքի տակ, գյուղում նման բարոյազրկումը անհնարին էր:
Քաղաք կոչվածի բարոյականությունը անհամատեղելի ու անպատմելի էր:
Հարյուրամյա հեռվից նորից ժամանակն է հիշեցնելու ԱԼԻՇԱՆԻ խոսքերը.
-«Թողնելով ուրիշ թանձրագույն հոգերը, ինձի կերեւնա թե մեր ազգի գլխավոր հոգը եղած է մեկ չափազանց շահասիրություն մը, հանդերձ կծծիությամբ եւ դյուրակեցության սեր իր ուժը ծախսած է շահի համար ,շահը` դյուրակեցության համար:Ասոնցմով քաղաքականությունը եւ բանականությունը ծաղկեցնել չէ կրցած, վանսզի անոնց միջոցը, որն են ստակ եւ եռանդն սրտի, ուրիշ բաներուն ծախած է»:
Թշվառության եզրին հասածներից շատ քչերը ուժ գտան բարձրաձայն մուրալու,մի մասը հենց ի շահ ժողովրդի ու նրա անունի, հանուն հավաքականու
թյան զինվորագրվեց լռելու գործընթացին ու վախճանվեց.
Լույս դարձավ նշանավոր երգիչ Նառ Հովհաննիսյանը, նովելիս Նար-Դոսի զավակը դիմացավ, դառնալով գալիք պատումների համար ուսուցանող լեգենդ: Ի շահ ազգի նա լռեց ու չասաց .-«քաղցած եմ», իսկ թոշակը՝ վաստակած ամիսներով ուշացավ, չհասցրեց փրկել վաստակաշատ
արվեստագետին: Ավելի ցնցող ու քաղաքականացված դեպքի ականատես դարձավ երեւանաբնակը: Այդ օրերին: Ինչոր մեկի դրդմամբ տասնվեցամյա ավանցի Կարոն քրոջ ու եղբոր հետ սահնակի վրա տեղավորելով քաղցից մեռած մոր դին Ավանից հասցրել էր հրապարակ ու մի ամբողջ, օր մայրաքաղաքի հրապարակում տեղավորված, սավանով փաթաթված մոր դիակի կողքին հավատում էր , որ իշխանությունները, գոնե կթաղեն իրենց վերջին կերակրողին:
Ցուրտ էր, ու ձյո'ւն , գետինը՝ սառած, իսկ իշխանավորները հող փորելու ուժ չունեին: ժողովուրդը հասկացավ, որ մեռնելու ի~րավունքն էլ նորերը դեռ խորհրդարանով չեն ամրագրել:
Ինքդ նախորոք պիտի ընտրեիր քո տեղը, ու ուժերիդ համապատասխան գերեզմանը՝ մարդավարի թաղվելու համար , ուրիշ ելք չկար:
Այսինքն շատերը արդեն դագաղ գնելու դրամ էլ չունեին: Սովորական դարձան գիշերային թաղումները: Թաղում էին ինչպես գործող ռազմաճակատում, բայց առանց համազարկի ու առանց ավելորդ իրարանցումի, սուս ու փուս, հարեւաններով, գիշերով, գերեզմանոցի մոտակա բարձիթող տարածքներում,որն անցնում էր սովորաբար բանուկ ճանապարհների կողքով մի կերպ փոս էին փորում ու թաղում էին:
Շար 19
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թերթօն 19 - Մեր Հոգսերի Ձմեռը...1993 Թիվը - ՎԱՀԱՆ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
Երկրորդը`իրենք թալանածը դրսերում վերածեցին կայուն դրամի , անշարժ գույքի, տոկոսախաղով , գլխապտույտ արագությամբ կուլ տվեցին սրբեցին բոլոր արժեքավորն ու հիմա էլ արդարանում են, որ աշխարհը՝ մարդու
իրավունքների հովանավորյալ հզոր պետությունները անգամ ունեն անտուններ:Մոռանալով ,որ նրանց անտունների հոգսն ու իրավունքները պաշտպանվում է պետության կողմից:
Անտունը` դրսում ավելի շատ նպաստ է ստանում, քան երկրում մեկ տասնամյակի ընթացքում աղքատության գիրկը գլորված հայրենակիցդ, որը դեռ տունը չի կորցրել ու համարվում է ընդհամենը՝ կենսաթոշակառու, մարդ , որը ողջ կյանքի հիմնական մասը աշխատել,շենացրել է երկիրը:
Նման անհեթեթ ու ցինիկ համեմատություններով առաջնորդվող ղեկավարների թիվը շատ-շատ էր հայրենիքում:
Ու ցավով համոզվում էիր , որ այդ նորաթուխ սեթրակները քո ազգից չէին, ուղղակի հայերեն գիտեին, նրանք ներսում ապրած օտարներից էին: Ապրել էին քո հարեւանությամբ՝ նույն փողոցում ու նույն՝ քաղաքում, որտեղ մարդկային կապերը ավելի թույլ են քան գյուղերում: Գյուղի հարստացողը, եթե կար այդպիսին, նա գտնվում է համագյուղացիների արթուն հայացքի տակ, գյուղում նման բարոյազրկումը անհնարին էր:
Քաղաք կոչվածի բարոյականությունը անհամատեղելի ու անպատմելի էր:
Հարյուրամյա հեռվից նորից ժամանակն է հիշեցնելու ԱԼԻՇԱՆԻ խոսքերը.
-«Թողնելով ուրիշ թանձրագույն հոգերը, ինձի կերեւնա թե մեր ազգի գլխավոր հոգը եղած է մեկ չափազանց շահասիրություն մը, հանդերձ կծծիությամբ եւ դյուրակեցության սեր իր ուժը ծախսած է շահի համար ,շահը` դյուրակեցության համար:Ասոնցմով քաղաքականությունը եւ բանականությունը ծաղկեցնել չէ կրցած, վանսզի անոնց միջոցը, որն են ստակ եւ եռանդն սրտի, ուրիշ բաներուն ծախած է»:
Թշվառության եզրին հասածներից շատ քչերը ուժ գտան բարձրաձայն մուրալու,մի մասը հենց ի շահ ժողովրդի ու նրա անունի, հանուն հավաքականու
թյան զինվորագրվեց լռելու գործընթացին ու վախճանվեց.
Լույս դարձավ նշանավոր երգիչ Նառ Հովհաննիսյանը, նովելիս Նար-Դոսի զավակը դիմացավ, դառնալով գալիք պատումների համար ուսուցանող լեգենդ: Ի շահ ազգի նա լռեց ու չասաց .-«քաղցած եմ», իսկ թոշակը՝ վաստակած ամիսներով ուշացավ, չհասցրեց փրկել վաստակաշատ
արվեստագետին: Ավելի ցնցող ու քաղաքականացված դեպքի ականատես դարձավ երեւանաբնակը: Այդ օրերին: Ինչոր մեկի դրդմամբ տասնվեցամյա ավանցի Կարոն քրոջ ու եղբոր հետ սահնակի վրա տեղավորելով քաղցից մեռած մոր դին Ավանից հասցրել էր հրապարակ ու մի ամբողջ, օր մայրաքաղաքի հրապարակում տեղավորված, սավանով փաթաթված մոր դիակի կողքին հավատում էր , որ իշխանությունները, գոնե կթաղեն իրենց վերջին կերակրողին:
Ցուրտ էր, ու ձյո'ւն , գետինը՝ սառած, իսկ իշխանավորները հող փորելու ուժ չունեին: ժողովուրդը հասկացավ, որ մեռնելու ի~րավունքն էլ նորերը դեռ խորհրդարանով չեն ամրագրել:
Ինքդ նախորոք պիտի ընտրեիր քո տեղը, ու ուժերիդ համապատասխան գերեզմանը՝ մարդավարի թաղվելու համար , ուրիշ ելք չկար:
Այսինքն շատերը արդեն դագաղ գնելու դրամ էլ չունեին: Սովորական դարձան գիշերային թաղումները: Թաղում էին ինչպես գործող ռազմաճակատում, բայց առանց համազարկի ու առանց ավելորդ իրարանցումի, սուս ու փուս, հարեւաններով, գիշերով, գերեզմանոցի մոտակա բարձիթող տարածքներում,որն անցնում էր սովորաբար բանուկ ճանապարհների կողքով մի կերպ փոս էին փորում ու թաղում էին:
Շար 19
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
իրավունքների հովանավորյալ հզոր պետությունները անգամ ունեն անտուններ:Մոռանալով ,որ նրանց անտունների հոգսն ու իրավունքները պաշտպանվում է պետության կողմից:
Անտունը` դրսում ավելի շատ նպաստ է ստանում, քան երկրում մեկ տասնամյակի ընթացքում աղքատության գիրկը գլորված հայրենակիցդ, որը դեռ տունը չի կորցրել ու համարվում է ընդհամենը՝ կենսաթոշակառու, մարդ , որը ողջ կյանքի հիմնական մասը աշխատել,շենացրել է երկիրը:
Նման անհեթեթ ու ցինիկ համեմատություններով առաջնորդվող ղեկավարների թիվը շատ-շատ էր հայրենիքում:
Ու ցավով համոզվում էիր , որ այդ նորաթուխ սեթրակները քո ազգից չէին, ուղղակի հայերեն գիտեին, նրանք ներսում ապրած օտարներից էին: Ապրել էին քո հարեւանությամբ՝ նույն փողոցում ու նույն՝ քաղաքում, որտեղ մարդկային կապերը ավելի թույլ են քան գյուղերում: Գյուղի հարստացողը, եթե կար այդպիսին, նա գտնվում է համագյուղացիների արթուն հայացքի տակ, գյուղում նման բարոյազրկումը անհնարին էր:
Քաղաք կոչվածի բարոյականությունը անհամատեղելի ու անպատմելի էր:
Հարյուրամյա հեռվից նորից ժամանակն է հիշեցնելու ԱԼԻՇԱՆԻ խոսքերը.
-«Թողնելով ուրիշ թանձրագույն հոգերը, ինձի կերեւնա թե մեր ազգի գլխավոր հոգը եղած է մեկ չափազանց շահասիրություն մը, հանդերձ կծծիությամբ եւ դյուրակեցության սեր իր ուժը ծախսած է շահի համար ,շահը` դյուրակեցության համար:Ասոնցմով քաղաքականությունը եւ բանականությունը ծաղկեցնել չէ կրցած, վանսզի անոնց միջոցը, որն են ստակ եւ եռանդն սրտի, ուրիշ բաներուն ծախած է»:
Թշվառության եզրին հասածներից շատ քչերը ուժ գտան բարձրաձայն մուրալու,մի մասը հենց ի շահ ժողովրդի ու նրա անունի, հանուն հավաքականու
թյան զինվորագրվեց լռելու գործընթացին ու վախճանվեց.
Լույս դարձավ նշանավոր երգիչ Նառ Հովհաննիսյանը, նովելիս Նար-Դոսի զավակը դիմացավ, դառնալով գալիք պատումների համար ուսուցանող լեգենդ: Ի շահ ազգի նա լռեց ու չասաց .-«քաղցած եմ», իսկ թոշակը՝ վաստակած ամիսներով ուշացավ, չհասցրեց փրկել վաստակաշատ
արվեստագետին: Ավելի ցնցող ու քաղաքականացված դեպքի ականատես դարձավ երեւանաբնակը: Այդ օրերին: Ինչոր մեկի դրդմամբ տասնվեցամյա ավանցի Կարոն քրոջ ու եղբոր հետ սահնակի վրա տեղավորելով քաղցից մեռած մոր դին Ավանից հասցրել էր հրապարակ ու մի ամբողջ, օր մայրաքաղաքի հրապարակում տեղավորված, սավանով փաթաթված մոր դիակի կողքին հավատում էր , որ իշխանությունները, գոնե կթաղեն իրենց վերջին կերակրողին:
Ցուրտ էր, ու ձյո'ւն , գետինը՝ սառած, իսկ իշխանավորները հող փորելու ուժ չունեին: ժողովուրդը հասկացավ, որ մեռնելու ի~րավունքն էլ նորերը դեռ խորհրդարանով չեն ամրագրել:
Ինքդ նախորոք պիտի ընտրեիր քո տեղը, ու ուժերիդ համապատասխան գերեզմանը՝ մարդավարի թաղվելու համար , ուրիշ ելք չկար:
Այսինքն շատերը արդեն դագաղ գնելու դրամ էլ չունեին: Սովորական դարձան գիշերային թաղումները: Թաղում էին ինչպես գործող ռազմաճակատում, բայց առանց համազարկի ու առանց ավելորդ իրարանցումի, սուս ու փուս, հարեւաններով, գիշերով, գերեզմանոցի մոտակա բարձիթող տարածքներում,որն անցնում էր սովորաբար բանուկ ճանապարհների կողքով մի կերպ փոս էին փորում ու թաղում էին:
Շար 19
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Monday, January 30, 2012
20 ՔԱՅԼ, ՈՐՈՆՑՄՈՎ ԹՈՒՐՔԻԱՆ ԿՐՆԱՅ ԱՒԵԼԻՈՎ ՎԱՏԹԱՐԱՑՆԵԼ ՅԱՐԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐԸ ՖՐԱՆՍԱՅԻ ՀԵՏ` ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹԵԱՆ ՀԵՐՔՄԱՆ ՄԱՍԻՆ ՔՈՒԷԱՐԿՈՒԹԵՆԷՆ ԵՏՔ
Թուրքիոյ ղեկավարները ամիսներ շարունակ կը սպառնային Ֆրանսայի հետ հաշուեյարդար տեսնել, եթէ Ֆրանսայի կառավարութիւնը ընդունի Հայոց ցեղասպանութեան ժխտումը քրէականացնող օրինագիծը:
Արհամարհելով Թուրքիոյ սպառնալիքները` Ֆրանսայի խորհրդարանը 2011 թուականի դեկտեմբեր 22-ին ընդունեց Հայոց ցեղասպանութեան ժխտումը քրէականացնող օրինագիծը: Ծերակոյտը շարունակեց այդ գործընթացը 2012 թուականի յունուար 23-ին, եւ 7 ժամ տեւած քննարկման իբրեւ արդիւնք` ընդունեց օրինագիծը 127 կողմ եւ 86 դէմ ձայներու յարաբերակցութեամբ: Նոր օրէնքը, զոր շուտով պէտք է ստորագրէ նախագահ Սարքոզի, կը նախատեսէ մէկ տարուան բանտարկութիւն եւ 60,000 տոլարի համազօր տուգանք Հայոց ցեղասպանութիւնը ժխտողներուն համար: Ֆրանսայի բոլոր ծերակուտականները, նոյնիսկ անոնք, որոնք դէմ էին օրինագիծին, նշեցին, թէ ոչ մէկ կասկած ունէին Հայոց ցեղասպանութեան առնչութեամբ:
Հասած է ճշմարտութեան ժամը: Հետաքրքրական է, թէ արդեօք Թուրքիոյ ղեկավարները պիտի ունենա՞ն խիզախութիւնը իրենց ամպագորգոռ յայտարարութիւնները իրականացնելու: Կը փափաքինք անոնց երկու հարց ուղղել.
1) Դուք միայն խօսողնե՞ր էք եւ ո՞չ` գործողներ, կամ, ինչպէս կ՛ըսուի` հաջան շունը կծան չ՛ըլլար:
2) Արդեօք կարճաժամկէտ միջոցներու կը ձեռնարկէք պարզապէս ձեր դէ՞մքը փրկելու համար, թէ՞ աւելի վճռական քայլերու պիտի դիմէք:
Ի տարբերութիւն մէկ ամիս առաջուան, Թուրքիոյ հասարակութիւնը այլեւս պիտի չբաւարարուի դեսպանին յետկանչովը, ապա` ընդամէնը երկու շաբաթ ետք դարձեալ ուղարկուելու համար: Թուրքերը նաեւ կրնան շատ տպաւորուած չըլլալ վարչապետ Էրտողանի այն յայտարարութեամբ, թէ ալ բնաւ պիտի չայցելէ Փարիզ:
Մինչ թուրք պաշտօնատարները կը սթափին Ֆրանսայի քուէարկութեան հարուածէն, կը փափաքինք քանի մը նշումներ ընել այն մասին, թէ ինչպէ՛ս թուրքերը կրնան առաւել վատթարացնել արդէն իսկ վատ իրավիճակը: Կատաղութենէն Թուրքիոյ կառավարութիւնը կրնայ ձեռնարկել հակադարձ քայլերու, ոչ միայն Ֆրանսայի, այլեւ բոլոր այն երկիրներուն դէմ, որոնք ճանչցած են Հայոց ցեղասպանութիւնը: Նման ծայրայեղ, անտրամաբանական եւ ինքնավնաս գործունէութիւններ կրնան միայն նպաստել Թուրքիոյ մեկուսացման եւ վնասել անոր սեփական շահերու: Ստորեւ` կարգ մը առաջարկներ, թէ ինչպէ՛ս Թուրքիան կրնայ հաշիւները մաքրել Ֆրանսայի եւ հնարաւոր այլ հակառակորդներու հետ.
1) Ետ կանչել Ֆրանսայի մէջ Թուրքիոյ դեսպանը եւ զայն դարձեալ չուղարկել, մինչեւ որ Ֆրանսա չեղեալ յայտարարէ Հայոց ցեղասպանութեան ճանաչումը ու նոր ընդունուած օրինագիծը:
2) Վտարել Ֆրանսայի դեսպանը Թուրքիայէն եւ փակել ֆրանսական դեսպանատունը:
3) Խզել տնտեսական, ռազմական, մշակութային եւ քաղաքական բոլոր յարաբերութիւնները Ֆրանսայի հետ:
4) Հաւաքել ֆրանսական բոլոր արտադրութիւնները, ինչպիսիքն են տուրմերն ու գինիները, Թուրքիոյ բոլոր խանութներէն եւ զանոնք նետել աղբը, ինչպէս նաեւ` արգիլել «Ֆրենչ Ֆրայզ»-ը եւ «Ֆրանսական համբոյր»-ը…
5) Չեղեալ յայտարարել թրքական թռիչքներուն չուերթը դէպի ֆրանսական քաղաքներ եւ չարտօնել «Էր Ֆրանս»-ի օդանաւերուն մուտքը Թուրքիա: Կիրարկել նմանատիպ սահմանափակումներ նաեւ ֆրանսական նաւերուն նկատմամբ:
6) Արգիլել թրքական դպրոցներու մէջ ֆրանսերէն լեզուի դասաւանդումը եւ փակել Թուրքիոյ մէջ գործող ֆրանսական անձնական դպրոցները:
7) Արգիլել ֆրանսական ելեկտրոնային բոլոր կայքերու օգտագործումը:
Դադրեցնել Եւրոպական Միութեան (ԵՄ) անդամակցելու միտող Թուրքիոյ ջանքերը, որովհետեւ ԵՄ-ի անդամ 26 պետութիւնները կրնան ընդունիլ նոյնանման օրինագիծեր` Ցեղասպանութիւնը հերքելու մասին:
9) Դուրս գալ Եւրոխորհուրդի կազմէն, քանի որ Եւրոպական խորհրդարանը 1987-ին ճանչցաւ Հայոց ցեղասպանութիւնը:
10) Դուրս գալ Միացեալ ազգերու կազմակերպութենէն (ՄԱԿ), որովհետեւ ՄԱԿ-ի Մարդու իրաւունքներու յանձնաժողովը 1985-ին ընդունեց Հայոց ցեղասպանութիւնը ճանչնալու մասին զեկոյց մը:
11) Արգիլել Թուրքիոյ պաշտօնատարներուն Ֆրանսա այցելել:
12) Թուրքիայէն վտարել Ֆրանսայի բոլոր քաղաքացիները եւ պահանջել, որ թուրքերը անմիջապէս հեռանան Ֆրանսայի տարածքէն:
13) Չարտօնել ֆրանսացի զբօսաշրջիկներու եւ գործարարներու մուտքը Թուրքիա:
14) Փակել Թուրքիոյ մէջ ֆրանսական ինքնաշարժներու գործարանները, ինչի պատճառով հազարաւոր թուրք աշխատողներ գործազուրկ պիտի ըլլան:
15) Թուրքիոյ մէջ բոլոր ֆրանսական փողոցները վերանուանել ալճերիական եւ հիւսիս-քորէական անուններով:
16) Թուրքիոյ խորհրդարանին կողմէ որոշում ընդունիլ` Ալճերիոյ «ցեղասպանութեան» համար Ֆրանսան մեղադրելու մասին:
17) Վտարել Թուրքիա աշխատող անօրէն բոլոր հայաստանցիները: Զրկել զանոնք սնունդէ եւ ջուրէ` Պոլիսէն դէպի Հայաստան, կամ, աւելի վատը, դէպի սուրիական անապատներ անոնց տեղահանութեան ընթացքին:
18) Ֆրանսական դրամատուներէն վերցնել Թուրքիոյ սեփական եւ պետական բոլոր ֆինանսական միջոցները:
19) Սեւ ցանկի վրայ դնել Թուրքիոյ մէջ ֆրանսական բոլոր գիրքերը, ժապաւէնները, թերթերը եւ պատկերասփիւռային ծրագիրները:
20) Ձերբակալել Ֆրանսայի քաղաքացիներ Թուրքիոյ մէջ` ի պատասխան Հայոց ցեղասպանութեան հերքման համար Ֆրանսայի մէջ ձերբակալուած թուրքերուն:
Ֆրանսայի Ծերակոյտին որոշումը մէկ մասն է այն բարձր գինին, զոր Թուրքիոյ կառավարութիւնը կը վճարէ` անցած 100 տարիներուն ընթացքին Հայոց ցեղասպանութեան մնայուն ուրացման եւ օսմանեան նախնիներուն կողմէ իրականացուած դաժան յանցագործութիւններուն համար:
Քանի տակաւին Թուրքիան չէ ճանչցած իր մեղքը եւ չէ վերադարձուցած հայկական հողերն ու կալուածները Ցեղասպանութեան զոհերու ժառանգորդներուն, պիտի շարունակէ դիմագրաւել այլ երկիրներու լուրջ մարտահրաւէրները եւ պիտի զրկուի քաղաքակիրթ ազգերու ընտանիքին մէջ դասուելէ:
ՅԱՐՈՒԹ ՍԱՍՈԻՆԵԱՆ
«Քալիֆորնիա Քուրիըր» թերթի
հրատարակիչ եւ խմբագիր
Թարգմանեց`
ԿԱՐԻՆԷ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Արհամարհելով Թուրքիոյ սպառնալիքները` Ֆրանսայի խորհրդարանը 2011 թուականի դեկտեմբեր 22-ին ընդունեց Հայոց ցեղասպանութեան ժխտումը քրէականացնող օրինագիծը: Ծերակոյտը շարունակեց այդ գործընթացը 2012 թուականի յունուար 23-ին, եւ 7 ժամ տեւած քննարկման իբրեւ արդիւնք` ընդունեց օրինագիծը 127 կողմ եւ 86 դէմ ձայներու յարաբերակցութեամբ: Նոր օրէնքը, զոր շուտով պէտք է ստորագրէ նախագահ Սարքոզի, կը նախատեսէ մէկ տարուան բանտարկութիւն եւ 60,000 տոլարի համազօր տուգանք Հայոց ցեղասպանութիւնը ժխտողներուն համար: Ֆրանսայի բոլոր ծերակուտականները, նոյնիսկ անոնք, որոնք դէմ էին օրինագիծին, նշեցին, թէ ոչ մէկ կասկած ունէին Հայոց ցեղասպանութեան առնչութեամբ:
Հասած է ճշմարտութեան ժամը: Հետաքրքրական է, թէ արդեօք Թուրքիոյ ղեկավարները պիտի ունենա՞ն խիզախութիւնը իրենց ամպագորգոռ յայտարարութիւնները իրականացնելու: Կը փափաքինք անոնց երկու հարց ուղղել.
1) Դուք միայն խօսողնե՞ր էք եւ ո՞չ` գործողներ, կամ, ինչպէս կ՛ըսուի` հաջան շունը կծան չ՛ըլլար:
2) Արդեօք կարճաժամկէտ միջոցներու կը ձեռնարկէք պարզապէս ձեր դէ՞մքը փրկելու համար, թէ՞ աւելի վճռական քայլերու պիտի դիմէք:
Ի տարբերութիւն մէկ ամիս առաջուան, Թուրքիոյ հասարակութիւնը այլեւս պիտի չբաւարարուի դեսպանին յետկանչովը, ապա` ընդամէնը երկու շաբաթ ետք դարձեալ ուղարկուելու համար: Թուրքերը նաեւ կրնան շատ տպաւորուած չըլլալ վարչապետ Էրտողանի այն յայտարարութեամբ, թէ ալ բնաւ պիտի չայցելէ Փարիզ:
Մինչ թուրք պաշտօնատարները կը սթափին Ֆրանսայի քուէարկութեան հարուածէն, կը փափաքինք քանի մը նշումներ ընել այն մասին, թէ ինչպէ՛ս թուրքերը կրնան առաւել վատթարացնել արդէն իսկ վատ իրավիճակը: Կատաղութենէն Թուրքիոյ կառավարութիւնը կրնայ ձեռնարկել հակադարձ քայլերու, ոչ միայն Ֆրանսայի, այլեւ բոլոր այն երկիրներուն դէմ, որոնք ճանչցած են Հայոց ցեղասպանութիւնը: Նման ծայրայեղ, անտրամաբանական եւ ինքնավնաս գործունէութիւններ կրնան միայն նպաստել Թուրքիոյ մեկուսացման եւ վնասել անոր սեփական շահերու: Ստորեւ` կարգ մը առաջարկներ, թէ ինչպէ՛ս Թուրքիան կրնայ հաշիւները մաքրել Ֆրանսայի եւ հնարաւոր այլ հակառակորդներու հետ.
1) Ետ կանչել Ֆրանսայի մէջ Թուրքիոյ դեսպանը եւ զայն դարձեալ չուղարկել, մինչեւ որ Ֆրանսա չեղեալ յայտարարէ Հայոց ցեղասպանութեան ճանաչումը ու նոր ընդունուած օրինագիծը:
2) Վտարել Ֆրանսայի դեսպանը Թուրքիայէն եւ փակել ֆրանսական դեսպանատունը:
3) Խզել տնտեսական, ռազմական, մշակութային եւ քաղաքական բոլոր յարաբերութիւնները Ֆրանսայի հետ:
4) Հաւաքել ֆրանսական բոլոր արտադրութիւնները, ինչպիսիքն են տուրմերն ու գինիները, Թուրքիոյ բոլոր խանութներէն եւ զանոնք նետել աղբը, ինչպէս նաեւ` արգիլել «Ֆրենչ Ֆրայզ»-ը եւ «Ֆրանսական համբոյր»-ը…
5) Չեղեալ յայտարարել թրքական թռիչքներուն չուերթը դէպի ֆրանսական քաղաքներ եւ չարտօնել «Էր Ֆրանս»-ի օդանաւերուն մուտքը Թուրքիա: Կիրարկել նմանատիպ սահմանափակումներ նաեւ ֆրանսական նաւերուն նկատմամբ:
6) Արգիլել թրքական դպրոցներու մէջ ֆրանսերէն լեզուի դասաւանդումը եւ փակել Թուրքիոյ մէջ գործող ֆրանսական անձնական դպրոցները:
7) Արգիլել ֆրանսական ելեկտրոնային բոլոր կայքերու օգտագործումը:
Դադրեցնել Եւրոպական Միութեան (ԵՄ) անդամակցելու միտող Թուրքիոյ ջանքերը, որովհետեւ ԵՄ-ի անդամ 26 պետութիւնները կրնան ընդունիլ նոյնանման օրինագիծեր` Ցեղասպանութիւնը հերքելու մասին:
9) Դուրս գալ Եւրոխորհուրդի կազմէն, քանի որ Եւրոպական խորհրդարանը 1987-ին ճանչցաւ Հայոց ցեղասպանութիւնը:
10) Դուրս գալ Միացեալ ազգերու կազմակերպութենէն (ՄԱԿ), որովհետեւ ՄԱԿ-ի Մարդու իրաւունքներու յանձնաժողովը 1985-ին ընդունեց Հայոց ցեղասպանութիւնը ճանչնալու մասին զեկոյց մը:
11) Արգիլել Թուրքիոյ պաշտօնատարներուն Ֆրանսա այցելել:
12) Թուրքիայէն վտարել Ֆրանսայի բոլոր քաղաքացիները եւ պահանջել, որ թուրքերը անմիջապէս հեռանան Ֆրանսայի տարածքէն:
13) Չարտօնել ֆրանսացի զբօսաշրջիկներու եւ գործարարներու մուտքը Թուրքիա:
14) Փակել Թուրքիոյ մէջ ֆրանսական ինքնաշարժներու գործարանները, ինչի պատճառով հազարաւոր թուրք աշխատողներ գործազուրկ պիտի ըլլան:
15) Թուրքիոյ մէջ բոլոր ֆրանսական փողոցները վերանուանել ալճերիական եւ հիւսիս-քորէական անուններով:
16) Թուրքիոյ խորհրդարանին կողմէ որոշում ընդունիլ` Ալճերիոյ «ցեղասպանութեան» համար Ֆրանսան մեղադրելու մասին:
17) Վտարել Թուրքիա աշխատող անօրէն բոլոր հայաստանցիները: Զրկել զանոնք սնունդէ եւ ջուրէ` Պոլիսէն դէպի Հայաստան, կամ, աւելի վատը, դէպի սուրիական անապատներ անոնց տեղահանութեան ընթացքին:
18) Ֆրանսական դրամատուներէն վերցնել Թուրքիոյ սեփական եւ պետական բոլոր ֆինանսական միջոցները:
19) Սեւ ցանկի վրայ դնել Թուրքիոյ մէջ ֆրանսական բոլոր գիրքերը, ժապաւէնները, թերթերը եւ պատկերասփիւռային ծրագիրները:
20) Ձերբակալել Ֆրանսայի քաղաքացիներ Թուրքիոյ մէջ` ի պատասխան Հայոց ցեղասպանութեան հերքման համար Ֆրանսայի մէջ ձերբակալուած թուրքերուն:
Ֆրանսայի Ծերակոյտին որոշումը մէկ մասն է այն բարձր գինին, զոր Թուրքիոյ կառավարութիւնը կը վճարէ` անցած 100 տարիներուն ընթացքին Հայոց ցեղասպանութեան մնայուն ուրացման եւ օսմանեան նախնիներուն կողմէ իրականացուած դաժան յանցագործութիւններուն համար:
Քանի տակաւին Թուրքիան չէ ճանչցած իր մեղքը եւ չէ վերադարձուցած հայկական հողերն ու կալուածները Ցեղասպանութեան զոհերու ժառանգորդներուն, պիտի շարունակէ դիմագրաւել այլ երկիրներու լուրջ մարտահրաւէրները եւ պիտի զրկուի քաղաքակիրթ ազգերու ընտանիքին մէջ դասուելէ:
ՅԱՐՈՒԹ ՍԱՍՈԻՆԵԱՆ
«Քալիֆորնիա Քուրիըր» թերթի
հրատարակիչ եւ խմբագիր
Թարգմանեց`
ԿԱՐԻՆԷ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
20 ՔԱՅԼ, ՈՐՈՆՑՄՈՎ ԹՈՒՐՔԻԱՆ ԿՐՆԱՅ ԱՒԵԼԻՈՎ ՎԱՏԹԱՐԱՑՆԵԼ ՅԱՐԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐԸ ՖՐԱՆՍԱՅԻ ՀԵՏ` ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹԵԱՆ ՀԵՐՔՄԱՆ ՄԱՍԻՆ ՔՈՒԷԱՐԿՈՒԹԵՆԷՆ ԵՏՔ
Թուրքիոյ ղեկավարները ամիսներ շարունակ կը սպառնային Ֆրանսայի հետ հաշուեյարդար տեսնել, եթէ Ֆրանսայի կառավարութիւնը ընդունի Հայոց ցեղասպանութեան ժխտումը քրէականացնող օրինագիծը:
Արհամարհելով Թուրքիոյ սպառնալիքները` Ֆրանսայի խորհրդարանը 2011 թուականի դեկտեմբեր 22-ին ընդունեց Հայոց ցեղասպանութեան ժխտումը քրէականացնող օրինագիծը: Ծերակոյտը շարունակեց այդ գործընթացը 2012 թուականի յունուար 23-ին, եւ 7 ժամ տեւած քննարկման իբրեւ արդիւնք` ընդունեց օրինագիծը 127 կողմ եւ 86 դէմ ձայներու յարաբերակցութեամբ: Նոր օրէնքը, զոր շուտով պէտք է ստորագրէ նախագահ Սարքոզի, կը նախատեսէ մէկ տարուան բանտարկութիւն եւ 60,000 տոլարի համազօր տուգանք Հայոց ցեղասպանութիւնը ժխտողներուն համար: Ֆրանսայի բոլոր ծերակուտականները, նոյնիսկ անոնք, որոնք դէմ էին օրինագիծին, նշեցին, թէ ոչ մէկ կասկած ունէին Հայոց ցեղասպանութեան առնչութեամբ:
Հասած է ճշմարտութեան ժամը: Հետաքրքրական է, թէ արդեօք Թուրքիոյ ղեկավարները պիտի ունենա՞ն խիզախութիւնը իրենց ամպագորգոռ յայտարարութիւնները իրականացնելու: Կը փափաքինք անոնց երկու հարց ուղղել.
1) Դուք միայն խօսողնե՞ր էք եւ ո՞չ` գործողներ, կամ, ինչպէս կ՛ըսուի` հաջան շունը կծան չ՛ըլլար:
2) Արդեօք կարճաժամկէտ միջոցներու կը ձեռնարկէք պարզապէս ձեր դէ՞մքը փրկելու համար, թէ՞ աւելի վճռական քայլերու պիտի դիմէք:
Ի տարբերութիւն մէկ ամիս առաջուան, Թուրքիոյ հասարակութիւնը այլեւս պիտի չբաւարարուի դեսպանին յետկանչովը, ապա` ընդամէնը երկու շաբաթ ետք դարձեալ ուղարկուելու համար: Թուրքերը նաեւ կրնան շատ տպաւորուած չըլլալ վարչապետ Էրտողանի այն յայտարարութեամբ, թէ ալ բնաւ պիտի չայցելէ Փարիզ:
Մինչ թուրք պաշտօնատարները կը սթափին Ֆրանսայի քուէարկութեան հարուածէն, կը փափաքինք քանի մը նշումներ ընել այն մասին, թէ ինչպէ՛ս թուրքերը կրնան առաւել վատթարացնել արդէն իսկ վատ իրավիճակը: Կատաղութենէն Թուրքիոյ կառավարութիւնը կրնայ ձեռնարկել հակադարձ քայլերու, ոչ միայն Ֆրանսայի, այլեւ բոլոր այն երկիրներուն դէմ, որոնք ճանչցած են Հայոց ցեղասպանութիւնը: Նման ծայրայեղ, անտրամաբանական եւ ինքնավնաս գործունէութիւններ կրնան միայն նպաստել Թուրքիոյ մեկուսացման եւ վնասել անոր սեփական շահերու: Ստորեւ` կարգ մը առաջարկներ, թէ ինչպէ՛ս Թուրքիան կրնայ հաշիւները մաքրել Ֆրանսայի եւ հնարաւոր այլ հակառակորդներու հետ.
1) Ետ կանչել Ֆրանսայի մէջ Թուրքիոյ դեսպանը եւ զայն դարձեալ չուղարկել, մինչեւ որ Ֆրանսա չեղեալ յայտարարէ Հայոց ցեղասպանութեան ճանաչումը ու նոր ընդունուած օրինագիծը:
2) Վտարել Ֆրանսայի դեսպանը Թուրքիայէն եւ փակել ֆրանսական դեսպանատունը:
3) Խզել տնտեսական, ռազմական, մշակութային եւ քաղաքական բոլոր յարաբերութիւնները Ֆրանսայի հետ:
4) Հաւաքել ֆրանսական բոլոր արտադրութիւնները, ինչպիսիքն են տուրմերն ու գինիները, Թուրքիոյ բոլոր խանութներէն եւ զանոնք նետել աղբը, ինչպէս նաեւ` արգիլել «Ֆրենչ Ֆրայզ»-ը եւ «Ֆրանսական համբոյր»-ը…
5) Չեղեալ յայտարարել թրքական թռիչքներուն չուերթը դէպի ֆրանսական քաղաքներ եւ չարտօնել «Էր Ֆրանս»-ի օդանաւերուն մուտքը Թուրքիա: Կիրարկել նմանատիպ սահմանափակումներ նաեւ ֆրանսական նաւերուն նկատմամբ:
6) Արգիլել թրքական դպրոցներու մէջ ֆրանսերէն լեզուի դասաւանդումը եւ փակել Թուրքիոյ մէջ գործող ֆրանսական անձնական դպրոցները:
7) Արգիլել ֆրանսական ելեկտրոնային բոլոր կայքերու օգտագործումը:
Դադրեցնել Եւրոպական Միութեան (ԵՄ) անդամակցելու միտող Թուրքիոյ ջանքերը, որովհետեւ ԵՄ-ի անդամ 26 պետութիւնները կրնան ընդունիլ նոյնանման օրինագիծեր` Ցեղասպանութիւնը հերքելու մասին:
9) Դուրս գալ Եւրոխորհուրդի կազմէն, քանի որ Եւրոպական խորհրդարանը 1987-ին ճանչցաւ Հայոց ցեղասպանութիւնը:
10) Դուրս գալ Միացեալ ազգերու կազմակերպութենէն (ՄԱԿ), որովհետեւ ՄԱԿ-ի Մարդու իրաւունքներու յանձնաժողովը 1985-ին ընդունեց Հայոց ցեղասպանութիւնը ճանչնալու մասին զեկոյց մը:
11) Արգիլել Թուրքիոյ պաշտօնատարներուն Ֆրանսա այցելել:
12) Թուրքիայէն վտարել Ֆրանսայի բոլոր քաղաքացիները եւ պահանջել, որ թուրքերը անմիջապէս հեռանան Ֆրանսայի տարածքէն:
13) Չարտօնել ֆրանսացի զբօսաշրջիկներու եւ գործարարներու մուտքը Թուրքիա:
14) Փակել Թուրքիոյ մէջ ֆրանսական ինքնաշարժներու գործարանները, ինչի պատճառով հազարաւոր թուրք աշխատողներ գործազուրկ պիտի ըլլան:
15) Թուրքիոյ մէջ բոլոր ֆրանսական փողոցները վերանուանել ալճերիական եւ հիւսիս-քորէական անուններով:
16) Թուրքիոյ խորհրդարանին կողմէ որոշում ընդունիլ` Ալճերիոյ «ցեղասպանութեան» համար Ֆրանսան մեղադրելու մասին:
17) Վտարել Թուրքիա աշխատող անօրէն բոլոր հայաստանցիները: Զրկել զանոնք սնունդէ եւ ջուրէ` Պոլիսէն դէպի Հայաստան, կամ, աւելի վատը, դէպի սուրիական անապատներ անոնց տեղահանութեան ընթացքին:
18) Ֆրանսական դրամատուներէն վերցնել Թուրքիոյ սեփական եւ պետական բոլոր ֆինանսական միջոցները:
19) Սեւ ցանկի վրայ դնել Թուրքիոյ մէջ ֆրանսական բոլոր գիրքերը, ժապաւէնները, թերթերը եւ պատկերասփիւռային ծրագիրները:
20) Ձերբակալել Ֆրանսայի քաղաքացիներ Թուրքիոյ մէջ` ի պատասխան Հայոց ցեղասպանութեան հերքման համար Ֆրանսայի մէջ ձերբակալուած թուրքերուն:
Ֆրանսայի Ծերակոյտին որոշումը մէկ մասն է այն բարձր գինին, զոր Թուրքիոյ կառավարութիւնը կը վճարէ` անցած 100 տարիներուն ընթացքին Հայոց ցեղասպանութեան մնայուն ուրացման եւ օսմանեան նախնիներուն կողմէ իրականացուած դաժան յանցագործութիւններուն համար:
Քանի տակաւին Թուրքիան չէ ճանչցած իր մեղքը եւ չէ վերադարձուցած հայկական հողերն ու կալուածները Ցեղասպանութեան զոհերու ժառանգորդներուն, պիտի շարունակէ դիմագրաւել այլ երկիրներու լուրջ մարտահրաւէրները եւ պիտի զրկուի քաղաքակիրթ ազգերու ընտանիքին մէջ դասուելէ:
ՅԱՐՈՒԹ ՍԱՍՈԻՆԵԱՆ
«Քալիֆորնիա Քուրիըր» թերթի
հրատարակիչ եւ խմբագիր
Թարգմանեց`
ԿԱՐԻՆԷ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Արհամարհելով Թուրքիոյ սպառնալիքները` Ֆրանսայի խորհրդարանը 2011 թուականի դեկտեմբեր 22-ին ընդունեց Հայոց ցեղասպանութեան ժխտումը քրէականացնող օրինագիծը: Ծերակոյտը շարունակեց այդ գործընթացը 2012 թուականի յունուար 23-ին, եւ 7 ժամ տեւած քննարկման իբրեւ արդիւնք` ընդունեց օրինագիծը 127 կողմ եւ 86 դէմ ձայներու յարաբերակցութեամբ: Նոր օրէնքը, զոր շուտով պէտք է ստորագրէ նախագահ Սարքոզի, կը նախատեսէ մէկ տարուան բանտարկութիւն եւ 60,000 տոլարի համազօր տուգանք Հայոց ցեղասպանութիւնը ժխտողներուն համար: Ֆրանսայի բոլոր ծերակուտականները, նոյնիսկ անոնք, որոնք դէմ էին օրինագիծին, նշեցին, թէ ոչ մէկ կասկած ունէին Հայոց ցեղասպանութեան առնչութեամբ:
Հասած է ճշմարտութեան ժամը: Հետաքրքրական է, թէ արդեօք Թուրքիոյ ղեկավարները պիտի ունենա՞ն խիզախութիւնը իրենց ամպագորգոռ յայտարարութիւնները իրականացնելու: Կը փափաքինք անոնց երկու հարց ուղղել.
1) Դուք միայն խօսողնե՞ր էք եւ ո՞չ` գործողներ, կամ, ինչպէս կ՛ըսուի` հաջան շունը կծան չ՛ըլլար:
2) Արդեօք կարճաժամկէտ միջոցներու կը ձեռնարկէք պարզապէս ձեր դէ՞մքը փրկելու համար, թէ՞ աւելի վճռական քայլերու պիտի դիմէք:
Ի տարբերութիւն մէկ ամիս առաջուան, Թուրքիոյ հասարակութիւնը այլեւս պիտի չբաւարարուի դեսպանին յետկանչովը, ապա` ընդամէնը երկու շաբաթ ետք դարձեալ ուղարկուելու համար: Թուրքերը նաեւ կրնան շատ տպաւորուած չըլլալ վարչապետ Էրտողանի այն յայտարարութեամբ, թէ ալ բնաւ պիտի չայցելէ Փարիզ:
Մինչ թուրք պաշտօնատարները կը սթափին Ֆրանսայի քուէարկութեան հարուածէն, կը փափաքինք քանի մը նշումներ ընել այն մասին, թէ ինչպէ՛ս թուրքերը կրնան առաւել վատթարացնել արդէն իսկ վատ իրավիճակը: Կատաղութենէն Թուրքիոյ կառավարութիւնը կրնայ ձեռնարկել հակադարձ քայլերու, ոչ միայն Ֆրանսայի, այլեւ բոլոր այն երկիրներուն դէմ, որոնք ճանչցած են Հայոց ցեղասպանութիւնը: Նման ծայրայեղ, անտրամաբանական եւ ինքնավնաս գործունէութիւններ կրնան միայն նպաստել Թուրքիոյ մեկուսացման եւ վնասել անոր սեփական շահերու: Ստորեւ` կարգ մը առաջարկներ, թէ ինչպէ՛ս Թուրքիան կրնայ հաշիւները մաքրել Ֆրանսայի եւ հնարաւոր այլ հակառակորդներու հետ.
1) Ետ կանչել Ֆրանսայի մէջ Թուրքիոյ դեսպանը եւ զայն դարձեալ չուղարկել, մինչեւ որ Ֆրանսա չեղեալ յայտարարէ Հայոց ցեղասպանութեան ճանաչումը ու նոր ընդունուած օրինագիծը:
2) Վտարել Ֆրանսայի դեսպանը Թուրքիայէն եւ փակել ֆրանսական դեսպանատունը:
3) Խզել տնտեսական, ռազմական, մշակութային եւ քաղաքական բոլոր յարաբերութիւնները Ֆրանսայի հետ:
4) Հաւաքել ֆրանսական բոլոր արտադրութիւնները, ինչպիսիքն են տուրմերն ու գինիները, Թուրքիոյ բոլոր խանութներէն եւ զանոնք նետել աղբը, ինչպէս նաեւ` արգիլել «Ֆրենչ Ֆրայզ»-ը եւ «Ֆրանսական համբոյր»-ը…
5) Չեղեալ յայտարարել թրքական թռիչքներուն չուերթը դէպի ֆրանսական քաղաքներ եւ չարտօնել «Էր Ֆրանս»-ի օդանաւերուն մուտքը Թուրքիա: Կիրարկել նմանատիպ սահմանափակումներ նաեւ ֆրանսական նաւերուն նկատմամբ:
6) Արգիլել թրքական դպրոցներու մէջ ֆրանսերէն լեզուի դասաւանդումը եւ փակել Թուրքիոյ մէջ գործող ֆրանսական անձնական դպրոցները:
7) Արգիլել ֆրանսական ելեկտրոնային բոլոր կայքերու օգտագործումը:
Դադրեցնել Եւրոպական Միութեան (ԵՄ) անդամակցելու միտող Թուրքիոյ ջանքերը, որովհետեւ ԵՄ-ի անդամ 26 պետութիւնները կրնան ընդունիլ նոյնանման օրինագիծեր` Ցեղասպանութիւնը հերքելու մասին:
9) Դուրս գալ Եւրոխորհուրդի կազմէն, քանի որ Եւրոպական խորհրդարանը 1987-ին ճանչցաւ Հայոց ցեղասպանութիւնը:
10) Դուրս գալ Միացեալ ազգերու կազմակերպութենէն (ՄԱԿ), որովհետեւ ՄԱԿ-ի Մարդու իրաւունքներու յանձնաժողովը 1985-ին ընդունեց Հայոց ցեղասպանութիւնը ճանչնալու մասին զեկոյց մը:
11) Արգիլել Թուրքիոյ պաշտօնատարներուն Ֆրանսա այցելել:
12) Թուրքիայէն վտարել Ֆրանսայի բոլոր քաղաքացիները եւ պահանջել, որ թուրքերը անմիջապէս հեռանան Ֆրանսայի տարածքէն:
13) Չարտօնել ֆրանսացի զբօսաշրջիկներու եւ գործարարներու մուտքը Թուրքիա:
14) Փակել Թուրքիոյ մէջ ֆրանսական ինքնաշարժներու գործարանները, ինչի պատճառով հազարաւոր թուրք աշխատողներ գործազուրկ պիտի ըլլան:
15) Թուրքիոյ մէջ բոլոր ֆրանսական փողոցները վերանուանել ալճերիական եւ հիւսիս-քորէական անուններով:
16) Թուրքիոյ խորհրդարանին կողմէ որոշում ընդունիլ` Ալճերիոյ «ցեղասպանութեան» համար Ֆրանսան մեղադրելու մասին:
17) Վտարել Թուրքիա աշխատող անօրէն բոլոր հայաստանցիները: Զրկել զանոնք սնունդէ եւ ջուրէ` Պոլիսէն դէպի Հայաստան, կամ, աւելի վատը, դէպի սուրիական անապատներ անոնց տեղահանութեան ընթացքին:
18) Ֆրանսական դրամատուներէն վերցնել Թուրքիոյ սեփական եւ պետական բոլոր ֆինանսական միջոցները:
19) Սեւ ցանկի վրայ դնել Թուրքիոյ մէջ ֆրանսական բոլոր գիրքերը, ժապաւէնները, թերթերը եւ պատկերասփիւռային ծրագիրները:
20) Ձերբակալել Ֆրանսայի քաղաքացիներ Թուրքիոյ մէջ` ի պատասխան Հայոց ցեղասպանութեան հերքման համար Ֆրանսայի մէջ ձերբակալուած թուրքերուն:
Ֆրանսայի Ծերակոյտին որոշումը մէկ մասն է այն բարձր գինին, զոր Թուրքիոյ կառավարութիւնը կը վճարէ` անցած 100 տարիներուն ընթացքին Հայոց ցեղասպանութեան մնայուն ուրացման եւ օսմանեան նախնիներուն կողմէ իրականացուած դաժան յանցագործութիւններուն համար:
Քանի տակաւին Թուրքիան չէ ճանչցած իր մեղքը եւ չէ վերադարձուցած հայկական հողերն ու կալուածները Ցեղասպանութեան զոհերու ժառանգորդներուն, պիտի շարունակէ դիմագրաւել այլ երկիրներու լուրջ մարտահրաւէրները եւ պիտի զրկուի քաղաքակիրթ ազգերու ընտանիքին մէջ դասուելէ:
ՅԱՐՈՒԹ ՍԱՍՈԻՆԵԱՆ
«Քալիֆորնիա Քուրիըր» թերթի
հրատարակիչ եւ խմբագիր
Թարգմանեց`
ԿԱՐԻՆԷ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
ԱՌԱԿՆԵՐ - Սողոմոն Իմաստուն - 24
Կեանքի թոհուբոհին մէջ ՝ վարի խրատները լսելն ու գործադրելը առաքինութենէ աւելի պէտքի մը գոհացում տալ կը նշանակէ: Ձեզի , ձեր ընտանիքներուն համար են սիրելի ընթերցող: Այսպէս, ամիս մը շարունակ , ամէն օր մէկ խրատ պիտի հրապարակենք : «Իմաստութիւնը լիառատ գանձ է » ըսած էինք Դեկտեմբերին հրապարակուած մեր մէկ յօդուածին մէջ: Այդ գանձին մասին է որ խօսած է Սողոմոն Իմաստուն թագաւոր հազարաւոր տարիներ առաջ:Իր վարի խրատ-առակներուն մէջ խօսած է ագահութեան , կաշառակերութեան, պոռնկութեան ու շնութեան , անարդարութեան ու գողութեան չարիքներուն մասին : Կարդացէք: Բոլորս խրատի պէտք ունինք սիրելիներ: Թող իմաստութիւնը մեզ համակէ , թող իմաստութիւնը մեզ միացնէ:
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
24 Որդեա՛կ իմ, մի՛ նախանձիր չար մարդկանց եւ մի՛ ցանկացիր ապրել նրանց հետ, 2որովհետեւ նրանց սիրտը խաբէութիւն է խորհում, եւ նրանց շուրթերը խօսում են ցաւեր պատճառելու մասին։ 3Տունը շինւում է իմաստութեամբ, հաստատւում է խելացիութեամբ, 4եւ շտեմարաններն ամէն տեսակ հարստութեամբ ու բարիքներով լցւում են գիտութեամբ։ 5Իմաստունը լաւ է հզօր մարդուց, եւ խոհեմ մարդը՝ մեծամեծ դաստակերտներ ունեցողից։ 6Պատերազմը մղւում է ռազմավարութեամբ, եւ յաջողութիւնը կախուած է սրտի խորհուրդներից։ 7Իմաստութիւնն ու բարի խորհուրդները գտնւում են իմաստունների դռներին։ 8Իմաստունները չեն խոտորւում Տիրոջ խօսքից, այլ խորհուրդ են անում իրենց հաւաքոյթներում։ 9Մահը պատահում է խրատ չլսողներին, իսկ անզգամը մեռնում է մեղքերի մէջ։ 10Պղծութիւնը խայտառակում է ժանտագործին՝ նրա չար եւ նեղ օրերին, քանի նա դեռ չի մեռել։ 11Փրկի՛ր նրանց, ում մահուան են տանում,եւ ոչինչ մի՛ խնայիր մահապարտներին փրկագնելու համար։ 12Բայց եթէ ասես, թէ՝ «Ես նրան չեմ ճանաչում, ոչ էլ նա՝ ինձ», - ապա իմացի՛ր, որ Տէրը ճանաչում է բոլորի սրտերը. եւ Նա, որ ստեղծեց բոլորի շունչը, ճանաչում է բոլորին եւ իւրաքանչիւրին հատուցելու է ըստ նրա գործերի։ 13Մե՛ղր կեր, որդեա՛կ, որովհետեւ հաճելի է, եւ խորիսխ, որպէսզի կոկորդդ քաղցրանայ։ 14Այդպէս էլ իմաստութեան գիտութիւնը քաղցր պիտի լինի քո հոգու համար, որովհետեւ եթէ գտնես այն, քո վախճանը լինելու է բարի, եւ չի կտրուելու քո յոյսը։ 15Ամբարշտին մի՛ մօտեցրու արդարների արօտին,եւ մի՛ խաբուիր, որ նրա որովայնը լիքն է։ 16Բայց եթէ արդարը եօթն անգամ էլ ընկնի, պիտի կանգնի, մինչդեռ ամբարիշտները պիտի տկարանան չարիքների մէջ։ 17Եթէ թշնամիդ ցած գլորուի, մի՛ տրորիր նրան, եւ եթէ սայթաքի, ամբարտաւանութեամբ մի՛ վարուիր նրա հետ, 18քանզի Տէրը կը տեսնի, եւ դա հաճոյ չի լինի նրան, եւ իր բարկութիւնը կը հեռացնի նրանից։ 19Մի՛ ուրախացիր չարագործների հետ եւ մի՛ նախանձիր մեղաւորներին, 20որովհետեւ չարերը ժառանգորդ չեն ունենայ, եւ ամբարիշտների ճրագը պիտի հանգչի։ 21Որդեա՛կ, վախեցի՛ր Աստծուց ու թագաւորից,եւ նրանցից ոչ մէկի դէմ մի՛ ապստամբիր, 22որովհետեւ ամբարիշտների կործանումը յանկարծահաս է լինելու, եւ ո՞վ է ճանաչելու թէ՛ մէկի, թէ՛ միւսի պատուհասը։ 23Ձեզ՝ իմաստուններիդ, այս էլ ասեմ. «Մի՛ ամաչէք խելամուտ լինել իրաւունքի մէջ», քանզի լաւ չէ աչառու լինել դատաստանի ժամանակ։ 24Ամբարշտին արդար ասողը պիտի արժանանայ ժողովուրդների անէծքին եւ ատելի պիտի լինի ազգերից։ 25Իսկ նրանք, որ կը յանդիմանեն ամբարիշտներին, պիտի բարի համարուեն, եւ բարի օրհնութիւն պիտի գայ նրանց վրայ։ 26Շուրթերը սիրում են բարի խօսքերի պատասխաններ, իսկ ով պատասխան է տալիս դիմադարձ խօսքերով, նա իր վրայ հրաւիրում է հեռացման խօսքեր։ 27Հո՛գ տար դրսի գործերիդ համար, վերջացրո՛ւ դաստակերտիդ աշխատանքը, ապա ե՛կ իմ յետեւից եւ նորի՛ց շինիր քո տունը։ 28Սուտ վկայ մի՛ լինիր քո ընկերոջ հանդէպ, եւ քո շուրթերով մի՛ խաբիր նրան։ 29Մի՛ ասա, թէ՝ «Ինչպէս նա վարուեց ինձ հետ, այնպէս էլ ես եմ վարուելու նրա հետ», եւ թէ՝ «Այնպէս պիտի հատուցեմ նրան, ինչպէս ինքն ինձ զրկեց»։ 30Անզգամ մարդը նման է արտի, թերամիտը՝ այգու. 31եթէ անխնամ թողնես, խոպան կը դառնայ արտը, ամենուր մոլախոտ կը բուսնի, այն կը մնայ լքուած, գետին կը թափուեն նրա ցանկապատի քարերը, 32բայց նա յետոյ միայն կ՚ասի. «Ես զղջացի, տեսայ եւ ընտրեցի բարի խրատը»։ Մինչեւ ե՞րբ պիտի պառկես, ո՛վ ծոյլ, ե՞րբ պիտի զարթնես քնից։ 33Մի քիչ էլ որ ննջես, մի քիչ էլ նիրհես, մի քիչ էլ հանգստանաս, մի քիչ էլ ձեռքերդ դնես կրծքիդ, 34եթէ այդպէս անես, ապա քեզ վրայ պիտի հասնի աղքատութիւնը ինչպէս ուղեւոր, եւ կարիքը՝ արագընթաց սուրհանդակի նման։ 35Խօսքից զգուշացող որդին կորստեան չի մատնուի,քանի որ նա խնամքով է ընդունում այն։ 36Թագաւորի լեզուից թող ոչ մի սուտ բան դուրս չգայ.թող նրա լեզուից խաբէութիւն էլ դուրս չգայ։ 37Սուր սուսեր է թագաւորի լեզուն եւ ոչ մարմնեղէն մի բան.ով որ մօտենայ դրան, կը խորտակուի։ 38Եթէ նրա բարկութիւնը բորբոքուի,մարդկանց կը կործանի իրենց յօդերով հանդերձ,մարդկանց ոսկորները կը փշրի եւ դրանք կ՚այրին ինչպէս բոց։Մարդկանց մարմինը կը նմանուի արծիւների բոյներում եղած լէշի։ 39Որդեա՛կ, վախեցի՛ր իմ խօսքերից, եւ եթէ դրանք ընդունես, զգոյշ կը լինես։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
24 Որդեա՛կ իմ, մի՛ նախանձիր չար մարդկանց եւ մի՛ ցանկացիր ապրել նրանց հետ, 2որովհետեւ նրանց սիրտը խաբէութիւն է խորհում, եւ նրանց շուրթերը խօսում են ցաւեր պատճառելու մասին։ 3Տունը շինւում է իմաստութեամբ, հաստատւում է խելացիութեամբ, 4եւ շտեմարաններն ամէն տեսակ հարստութեամբ ու բարիքներով լցւում են գիտութեամբ։ 5Իմաստունը լաւ է հզօր մարդուց, եւ խոհեմ մարդը՝ մեծամեծ դաստակերտներ ունեցողից։ 6Պատերազմը մղւում է ռազմավարութեամբ, եւ յաջողութիւնը կախուած է սրտի խորհուրդներից։ 7Իմաստութիւնն ու բարի խորհուրդները գտնւում են իմաստունների դռներին։ 8Իմաստունները չեն խոտորւում Տիրոջ խօսքից, այլ խորհուրդ են անում իրենց հաւաքոյթներում։ 9Մահը պատահում է խրատ չլսողներին, իսկ անզգամը մեռնում է մեղքերի մէջ։ 10Պղծութիւնը խայտառակում է ժանտագործին՝ նրա չար եւ նեղ օրերին, քանի նա դեռ չի մեռել։ 11Փրկի՛ր նրանց, ում մահուան են տանում,եւ ոչինչ մի՛ խնայիր մահապարտներին փրկագնելու համար։ 12Բայց եթէ ասես, թէ՝ «Ես նրան չեմ ճանաչում, ոչ էլ նա՝ ինձ», - ապա իմացի՛ր, որ Տէրը ճանաչում է բոլորի սրտերը. եւ Նա, որ ստեղծեց բոլորի շունչը, ճանաչում է բոլորին եւ իւրաքանչիւրին հատուցելու է ըստ նրա գործերի։ 13Մե՛ղր կեր, որդեա՛կ, որովհետեւ հաճելի է, եւ խորիսխ, որպէսզի կոկորդդ քաղցրանայ։ 14Այդպէս էլ իմաստութեան գիտութիւնը քաղցր պիտի լինի քո հոգու համար, որովհետեւ եթէ գտնես այն, քո վախճանը լինելու է բարի, եւ չի կտրուելու քո յոյսը։ 15Ամբարշտին մի՛ մօտեցրու արդարների արօտին,եւ մի՛ խաբուիր, որ նրա որովայնը լիքն է։ 16Բայց եթէ արդարը եօթն անգամ էլ ընկնի, պիտի կանգնի, մինչդեռ ամբարիշտները պիտի տկարանան չարիքների մէջ։ 17Եթէ թշնամիդ ցած գլորուի, մի՛ տրորիր նրան, եւ եթէ սայթաքի, ամբարտաւանութեամբ մի՛ վարուիր նրա հետ, 18քանզի Տէրը կը տեսնի, եւ դա հաճոյ չի լինի նրան, եւ իր բարկութիւնը կը հեռացնի նրանից։ 19Մի՛ ուրախացիր չարագործների հետ եւ մի՛ նախանձիր մեղաւորներին, 20որովհետեւ չարերը ժառանգորդ չեն ունենայ, եւ ամբարիշտների ճրագը պիտի հանգչի։ 21Որդեա՛կ, վախեցի՛ր Աստծուց ու թագաւորից,եւ նրանցից ոչ մէկի դէմ մի՛ ապստամբիր, 22որովհետեւ ամբարիշտների կործանումը յանկարծահաս է լինելու, եւ ո՞վ է ճանաչելու թէ՛ մէկի, թէ՛ միւսի պատուհասը։ 23Ձեզ՝ իմաստուններիդ, այս էլ ասեմ. «Մի՛ ամաչէք խելամուտ լինել իրաւունքի մէջ», քանզի լաւ չէ աչառու լինել դատաստանի ժամանակ։ 24Ամբարշտին արդար ասողը պիտի արժանանայ ժողովուրդների անէծքին եւ ատելի պիտի լինի ազգերից։ 25Իսկ նրանք, որ կը յանդիմանեն ամբարիշտներին, պիտի բարի համարուեն, եւ բարի օրհնութիւն պիտի գայ նրանց վրայ։ 26Շուրթերը սիրում են բարի խօսքերի պատասխաններ, իսկ ով պատասխան է տալիս դիմադարձ խօսքերով, նա իր վրայ հրաւիրում է հեռացման խօսքեր։ 27Հո՛գ տար դրսի գործերիդ համար, վերջացրո՛ւ դաստակերտիդ աշխատանքը, ապա ե՛կ իմ յետեւից եւ նորի՛ց շինիր քո տունը։ 28Սուտ վկայ մի՛ լինիր քո ընկերոջ հանդէպ, եւ քո շուրթերով մի՛ խաբիր նրան։ 29Մի՛ ասա, թէ՝ «Ինչպէս նա վարուեց ինձ հետ, այնպէս էլ ես եմ վարուելու նրա հետ», եւ թէ՝ «Այնպէս պիտի հատուցեմ նրան, ինչպէս ինքն ինձ զրկեց»։ 30Անզգամ մարդը նման է արտի, թերամիտը՝ այգու. 31եթէ անխնամ թողնես, խոպան կը դառնայ արտը, ամենուր մոլախոտ կը բուսնի, այն կը մնայ լքուած, գետին կը թափուեն նրա ցանկապատի քարերը, 32բայց նա յետոյ միայն կ՚ասի. «Ես զղջացի, տեսայ եւ ընտրեցի բարի խրատը»։ Մինչեւ ե՞րբ պիտի պառկես, ո՛վ ծոյլ, ե՞րբ պիտի զարթնես քնից։ 33Մի քիչ էլ որ ննջես, մի քիչ էլ նիրհես, մի քիչ էլ հանգստանաս, մի քիչ էլ ձեռքերդ դնես կրծքիդ, 34եթէ այդպէս անես, ապա քեզ վրայ պիտի հասնի աղքատութիւնը ինչպէս ուղեւոր, եւ կարիքը՝ արագընթաց սուրհանդակի նման։ 35Խօսքից զգուշացող որդին կորստեան չի մատնուի,քանի որ նա խնամքով է ընդունում այն։ 36Թագաւորի լեզուից թող ոչ մի սուտ բան դուրս չգայ.թող նրա լեզուից խաբէութիւն էլ դուրս չգայ։ 37Սուր սուսեր է թագաւորի լեզուն եւ ոչ մարմնեղէն մի բան.ով որ մօտենայ դրան, կը խորտակուի։ 38Եթէ նրա բարկութիւնը բորբոքուի,մարդկանց կը կործանի իրենց յօդերով հանդերձ,մարդկանց ոսկորները կը փշրի եւ դրանք կ՚այրին ինչպէս բոց։Մարդկանց մարմինը կը նմանուի արծիւների բոյներում եղած լէշի։ 39Որդեա՛կ, վախեցի՛ր իմ խօսքերից, եւ եթէ դրանք ընդունես, զգոյշ կը լինես։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
ԱՌԱԿՆԵՐ - Սողոմոն Իմաստուն - 24
Կեանքի թոհուբոհին մէջ ՝ վարի խրատները լսելն ու գործադրելը առաքինութենէ աւելի պէտքի մը գոհացում տալ կը նշանակէ: Ձեզի , ձեր ընտանիքներուն համար են սիրելի ընթերցող: Այսպէս, ամիս մը շարունակ , ամէն օր մէկ խրատ պիտի հրապարակենք : «Իմաստութիւնը լիառատ գանձ է » ըսած էինք Դեկտեմբերին հրապարակուած մեր մէկ յօդուածին մէջ: Այդ գանձին մասին է որ խօսած է Սողոմոն Իմաստուն թագաւոր հազարաւոր տարիներ առաջ:Իր վարի խրատ-առակներուն մէջ խօսած է ագահութեան , կաշառակերութեան, պոռնկութեան ու շնութեան , անարդարութեան ու գողութեան չարիքներուն մասին : Կարդացէք: Բոլորս խրատի պէտք ունինք սիրելիներ: Թող իմաստութիւնը մեզ համակէ , թող իմաստութիւնը մեզ միացնէ:
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
24 Որդեա՛կ իմ, մի՛ նախանձիր չար մարդկանց եւ մի՛ ցանկացիր ապրել նրանց հետ, 2որովհետեւ նրանց սիրտը խաբէութիւն է խորհում, եւ նրանց շուրթերը խօսում են ցաւեր պատճառելու մասին։ 3Տունը շինւում է իմաստութեամբ, հաստատւում է խելացիութեամբ, 4եւ շտեմարաններն ամէն տեսակ հարստութեամբ ու բարիքներով լցւում են գիտութեամբ։ 5Իմաստունը լաւ է հզօր մարդուց, եւ խոհեմ մարդը՝ մեծամեծ դաստակերտներ ունեցողից։ 6Պատերազմը մղւում է ռազմավարութեամբ, եւ յաջողութիւնը կախուած է սրտի խորհուրդներից։ 7Իմաստութիւնն ու բարի խորհուրդները գտնւում են իմաստունների դռներին։ 8Իմաստունները չեն խոտորւում Տիրոջ խօսքից, այլ խորհուրդ են անում իրենց հաւաքոյթներում։ 9Մահը պատահում է խրատ չլսողներին, իսկ անզգամը մեռնում է մեղքերի մէջ։ 10Պղծութիւնը խայտառակում է ժանտագործին՝ նրա չար եւ նեղ օրերին, քանի նա դեռ չի մեռել։ 11Փրկի՛ր նրանց, ում մահուան են տանում,եւ ոչինչ մի՛ խնայիր մահապարտներին փրկագնելու համար։ 12Բայց եթէ ասես, թէ՝ «Ես նրան չեմ ճանաչում, ոչ էլ նա՝ ինձ», - ապա իմացի՛ր, որ Տէրը ճանաչում է բոլորի սրտերը. եւ Նա, որ ստեղծեց բոլորի շունչը, ճանաչում է բոլորին եւ իւրաքանչիւրին հատուցելու է ըստ նրա գործերի։ 13Մե՛ղր կեր, որդեա՛կ, որովհետեւ հաճելի է, եւ խորիսխ, որպէսզի կոկորդդ քաղցրանայ։ 14Այդպէս էլ իմաստութեան գիտութիւնը քաղցր պիտի լինի քո հոգու համար, որովհետեւ եթէ գտնես այն, քո վախճանը լինելու է բարի, եւ չի կտրուելու քո յոյսը։ 15Ամբարշտին մի՛ մօտեցրու արդարների արօտին,եւ մի՛ խաբուիր, որ նրա որովայնը լիքն է։ 16Բայց եթէ արդարը եօթն անգամ էլ ընկնի, պիտի կանգնի, մինչդեռ ամբարիշտները պիտի տկարանան չարիքների մէջ։ 17Եթէ թշնամիդ ցած գլորուի, մի՛ տրորիր նրան, եւ եթէ սայթաքի, ամբարտաւանութեամբ մի՛ վարուիր նրա հետ, 18քանզի Տէրը կը տեսնի, եւ դա հաճոյ չի լինի նրան, եւ իր բարկութիւնը կը հեռացնի նրանից։ 19Մի՛ ուրախացիր չարագործների հետ եւ մի՛ նախանձիր մեղաւորներին, 20որովհետեւ չարերը ժառանգորդ չեն ունենայ, եւ ամբարիշտների ճրագը պիտի հանգչի։ 21Որդեա՛կ, վախեցի՛ր Աստծուց ու թագաւորից,եւ նրանցից ոչ մէկի դէմ մի՛ ապստամբիր, 22որովհետեւ ամբարիշտների կործանումը յանկարծահաս է լինելու, եւ ո՞վ է ճանաչելու թէ՛ մէկի, թէ՛ միւսի պատուհասը։ 23Ձեզ՝ իմաստուններիդ, այս էլ ասեմ. «Մի՛ ամաչէք խելամուտ լինել իրաւունքի մէջ», քանզի լաւ չէ աչառու լինել դատաստանի ժամանակ։ 24Ամբարշտին արդար ասողը պիտի արժանանայ ժողովուրդների անէծքին եւ ատելի պիտի լինի ազգերից։ 25Իսկ նրանք, որ կը յանդիմանեն ամբարիշտներին, պիտի բարի համարուեն, եւ բարի օրհնութիւն պիտի գայ նրանց վրայ։ 26Շուրթերը սիրում են բարի խօսքերի պատասխաններ, իսկ ով պատասխան է տալիս դիմադարձ խօսքերով, նա իր վրայ հրաւիրում է հեռացման խօսքեր։ 27Հո՛գ տար դրսի գործերիդ համար, վերջացրո՛ւ դաստակերտիդ աշխատանքը, ապա ե՛կ իմ յետեւից եւ նորի՛ց շինիր քո տունը։ 28Սուտ վկայ մի՛ լինիր քո ընկերոջ հանդէպ, եւ քո շուրթերով մի՛ խաբիր նրան։ 29Մի՛ ասա, թէ՝ «Ինչպէս նա վարուեց ինձ հետ, այնպէս էլ ես եմ վարուելու նրա հետ», եւ թէ՝ «Այնպէս պիտի հատուցեմ նրան, ինչպէս ինքն ինձ զրկեց»։ 30Անզգամ մարդը նման է արտի, թերամիտը՝ այգու. 31եթէ անխնամ թողնես, խոպան կը դառնայ արտը, ամենուր մոլախոտ կը բուսնի, այն կը մնայ լքուած, գետին կը թափուեն նրա ցանկապատի քարերը, 32բայց նա յետոյ միայն կ՚ասի. «Ես զղջացի, տեսայ եւ ընտրեցի բարի խրատը»։ Մինչեւ ե՞րբ պիտի պառկես, ո՛վ ծոյլ, ե՞րբ պիտի զարթնես քնից։ 33Մի քիչ էլ որ ննջես, մի քիչ էլ նիրհես, մի քիչ էլ հանգստանաս, մի քիչ էլ ձեռքերդ դնես կրծքիդ, 34եթէ այդպէս անես, ապա քեզ վրայ պիտի հասնի աղքատութիւնը ինչպէս ուղեւոր, եւ կարիքը՝ արագընթաց սուրհանդակի նման։ 35Խօսքից զգուշացող որդին կորստեան չի մատնուի,քանի որ նա խնամքով է ընդունում այն։ 36Թագաւորի լեզուից թող ոչ մի սուտ բան դուրս չգայ.թող նրա լեզուից խաբէութիւն էլ դուրս չգայ։ 37Սուր սուսեր է թագաւորի լեզուն եւ ոչ մարմնեղէն մի բան.ով որ մօտենայ դրան, կը խորտակուի։ 38Եթէ նրա բարկութիւնը բորբոքուի,մարդկանց կը կործանի իրենց յօդերով հանդերձ,մարդկանց ոսկորները կը փշրի եւ դրանք կ՚այրին ինչպէս բոց։Մարդկանց մարմինը կը նմանուի արծիւների բոյներում եղած լէշի։ 39Որդեա՛կ, վախեցի՛ր իմ խօսքերից, եւ եթէ դրանք ընդունես, զգոյշ կը լինես։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
24 Որդեա՛կ իմ, մի՛ նախանձիր չար մարդկանց եւ մի՛ ցանկացիր ապրել նրանց հետ, 2որովհետեւ նրանց սիրտը խաբէութիւն է խորհում, եւ նրանց շուրթերը խօսում են ցաւեր պատճառելու մասին։ 3Տունը շինւում է իմաստութեամբ, հաստատւում է խելացիութեամբ, 4եւ շտեմարաններն ամէն տեսակ հարստութեամբ ու բարիքներով լցւում են գիտութեամբ։ 5Իմաստունը լաւ է հզօր մարդուց, եւ խոհեմ մարդը՝ մեծամեծ դաստակերտներ ունեցողից։ 6Պատերազմը մղւում է ռազմավարութեամբ, եւ յաջողութիւնը կախուած է սրտի խորհուրդներից։ 7Իմաստութիւնն ու բարի խորհուրդները գտնւում են իմաստունների դռներին։ 8Իմաստունները չեն խոտորւում Տիրոջ խօսքից, այլ խորհուրդ են անում իրենց հաւաքոյթներում։ 9Մահը պատահում է խրատ չլսողներին, իսկ անզգամը մեռնում է մեղքերի մէջ։ 10Պղծութիւնը խայտառակում է ժանտագործին՝ նրա չար եւ նեղ օրերին, քանի նա դեռ չի մեռել։ 11Փրկի՛ր նրանց, ում մահուան են տանում,եւ ոչինչ մի՛ խնայիր մահապարտներին փրկագնելու համար։ 12Բայց եթէ ասես, թէ՝ «Ես նրան չեմ ճանաչում, ոչ էլ նա՝ ինձ», - ապա իմացի՛ր, որ Տէրը ճանաչում է բոլորի սրտերը. եւ Նա, որ ստեղծեց բոլորի շունչը, ճանաչում է բոլորին եւ իւրաքանչիւրին հատուցելու է ըստ նրա գործերի։ 13Մե՛ղր կեր, որդեա՛կ, որովհետեւ հաճելի է, եւ խորիսխ, որպէսզի կոկորդդ քաղցրանայ։ 14Այդպէս էլ իմաստութեան գիտութիւնը քաղցր պիտի լինի քո հոգու համար, որովհետեւ եթէ գտնես այն, քո վախճանը լինելու է բարի, եւ չի կտրուելու քո յոյսը։ 15Ամբարշտին մի՛ մօտեցրու արդարների արօտին,եւ մի՛ խաբուիր, որ նրա որովայնը լիքն է։ 16Բայց եթէ արդարը եօթն անգամ էլ ընկնի, պիտի կանգնի, մինչդեռ ամբարիշտները պիտի տկարանան չարիքների մէջ։ 17Եթէ թշնամիդ ցած գլորուի, մի՛ տրորիր նրան, եւ եթէ սայթաքի, ամբարտաւանութեամբ մի՛ վարուիր նրա հետ, 18քանզի Տէրը կը տեսնի, եւ դա հաճոյ չի լինի նրան, եւ իր բարկութիւնը կը հեռացնի նրանից։ 19Մի՛ ուրախացիր չարագործների հետ եւ մի՛ նախանձիր մեղաւորներին, 20որովհետեւ չարերը ժառանգորդ չեն ունենայ, եւ ամբարիշտների ճրագը պիտի հանգչի։ 21Որդեա՛կ, վախեցի՛ր Աստծուց ու թագաւորից,եւ նրանցից ոչ մէկի դէմ մի՛ ապստամբիր, 22որովհետեւ ամբարիշտների կործանումը յանկարծահաս է լինելու, եւ ո՞վ է ճանաչելու թէ՛ մէկի, թէ՛ միւսի պատուհասը։ 23Ձեզ՝ իմաստուններիդ, այս էլ ասեմ. «Մի՛ ամաչէք խելամուտ լինել իրաւունքի մէջ», քանզի լաւ չէ աչառու լինել դատաստանի ժամանակ։ 24Ամբարշտին արդար ասողը պիտի արժանանայ ժողովուրդների անէծքին եւ ատելի պիտի լինի ազգերից։ 25Իսկ նրանք, որ կը յանդիմանեն ամբարիշտներին, պիտի բարի համարուեն, եւ բարի օրհնութիւն պիտի գայ նրանց վրայ։ 26Շուրթերը սիրում են բարի խօսքերի պատասխաններ, իսկ ով պատասխան է տալիս դիմադարձ խօսքերով, նա իր վրայ հրաւիրում է հեռացման խօսքեր։ 27Հո՛գ տար դրսի գործերիդ համար, վերջացրո՛ւ դաստակերտիդ աշխատանքը, ապա ե՛կ իմ յետեւից եւ նորի՛ց շինիր քո տունը։ 28Սուտ վկայ մի՛ լինիր քո ընկերոջ հանդէպ, եւ քո շուրթերով մի՛ խաբիր նրան։ 29Մի՛ ասա, թէ՝ «Ինչպէս նա վարուեց ինձ հետ, այնպէս էլ ես եմ վարուելու նրա հետ», եւ թէ՝ «Այնպէս պիտի հատուցեմ նրան, ինչպէս ինքն ինձ զրկեց»։ 30Անզգամ մարդը նման է արտի, թերամիտը՝ այգու. 31եթէ անխնամ թողնես, խոպան կը դառնայ արտը, ամենուր մոլախոտ կը բուսնի, այն կը մնայ լքուած, գետին կը թափուեն նրա ցանկապատի քարերը, 32բայց նա յետոյ միայն կ՚ասի. «Ես զղջացի, տեսայ եւ ընտրեցի բարի խրատը»։ Մինչեւ ե՞րբ պիտի պառկես, ո՛վ ծոյլ, ե՞րբ պիտի զարթնես քնից։ 33Մի քիչ էլ որ ննջես, մի քիչ էլ նիրհես, մի քիչ էլ հանգստանաս, մի քիչ էլ ձեռքերդ դնես կրծքիդ, 34եթէ այդպէս անես, ապա քեզ վրայ պիտի հասնի աղքատութիւնը ինչպէս ուղեւոր, եւ կարիքը՝ արագընթաց սուրհանդակի նման։ 35Խօսքից զգուշացող որդին կորստեան չի մատնուի,քանի որ նա խնամքով է ընդունում այն։ 36Թագաւորի լեզուից թող ոչ մի սուտ բան դուրս չգայ.թող նրա լեզուից խաբէութիւն էլ դուրս չգայ։ 37Սուր սուսեր է թագաւորի լեզուն եւ ոչ մարմնեղէն մի բան.ով որ մօտենայ դրան, կը խորտակուի։ 38Եթէ նրա բարկութիւնը բորբոքուի,մարդկանց կը կործանի իրենց յօդերով հանդերձ,մարդկանց ոսկորները կը փշրի եւ դրանք կ՚այրին ինչպէս բոց։Մարդկանց մարմինը կը նմանուի արծիւների բոյներում եղած լէշի։ 39Որդեա՛կ, վախեցի՛ր իմ խօսքերից, եւ եթէ դրանք ընդունես, զգոյշ կը լինես։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թերթօն 18 - Մեր Հոգսերի Ձմեռը...1993 Թիվը - ՎԱՀԱՆ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
Աննկատ օր-օրին փոշիանում էր Մեսրոպի ու Սահակի խնամած հայկական ոգու հազարամյա դաշտը, որը մեր հոժար թողտվությամբ սեփականաշնորհել էին մորմոններն ու հավատափոխ աղանդները:
Ջնջում ու փոշիացնում էին ՆժԴԵՀԻ կերտած ամրոցը: Ոչ-ոք հեշտ ու սիրահոժար չէր գերվում, ոչ-ոք:
Չկար հայրենիքի մութն ու լույսը ժողովրդի հետ կիսած երջանկահիշատակ ՏՏ Վազգեն առաջինը, նա տասնամյակներ շարունակ ապրել էր երկրում, գիտեր իր ժողովրդի բոլոր առավելություններն ու թերությունները: Նա էլ ինքնակամ մեկուսացվեց, ու անգամ անիծեց իր բախտը, ոչ մի խելացի հոգեւորական չհասկացավ , որ Վազգենի ու ժողովրդի բախտը միահյուսված էին Աստծո կամքով:
Այն շրջանցող բոլոր նոր եկող հոգեւոր տերերը , բնականաբար, պիտի ապրէին Վազգենյան իմաստության հովանու ներքո: Նորերը գալիս էին արխայիկ չունենալով նախորդի ազնվությունը՝ ճիշտ խոսելու: Նրանք կրում էին արժանի պատիժը: Շատախոսը դառնում էր համր ,հպարտը` քծնող, ագահը` գող, ՆԱՐԵԿՅԱՆ հզոր մատյանը կարգավորում, մաքրում էր հայոց աշխարհի ոգեղեն դաշտի ճանապարհը՝ գալիք նախնիներին արժանավոր հետնորդին օգնելու մտադրությամբ:
Նորերը տեղավորվում էին տանը, տանեցիները՝ շփոթված ու գլխիկոր հեռանում էին , համառները գնում էին ռազմաճակատ կռվելու բացահայտ ու երեւացող թշնամուն դեմ:
Անկանոն ու չկարգաբերվող բոլոր տեղաշարժերը խեղդում էին, օրահացի խնդիրը չէր թողնում ամբոխից վեր բարձրանալ, ո'ւ ամբոխի մեջ, նրան միաձույլված, քեզ թվում էր ամեն ինչ կկորչի:
Իրականում տեղի էր ունենուն հերթական ալեբախությունը: Ծովի պես խռով ժողովուրդը ալեկոծված` ափից-ափ էր շպրտվում:
Նա, ինչպես ծովը, թեկուզ որոշ «ջրապաշար» իրենից կորցնելով, ափերից դուրս շպրտելով այն կտար դրսի ավազներին, ինչպես օտար , իր մեջ սուզված մարմիններին, իսկ ափից դարձող հզոր թափի շնորհիվ պոկված ու խանդակները լցված ջրերին սպասվում էր բարդ ու երկար տառապալից ուղի: Ծով ետ դառնալու համար նրանք պիտի մաքրվեին, վերածված անձրեւի նոր տեսքով հասնեին երազած ծովին:
Ժամանակի խնդիր էր , ժամանակ էր հարկավոր , ժամանակ` կեղտի ու խոլականության այս եռքը հանդարտացնելու , ջրերին ու ջրերի պես դյուրահոս մարդկային մտքերը պարզելու համար:
Դժվար թե օտարը հասկանար երեկվա կուշտ ու ապահով տեղացուն, նրան մուրացիկի ճամփան պարտադրող իշխանություններին:
Հայը միշտ էլ արհամարող է, իշխանությունների բիրտ ուժը թիկունքին` սիբիրներով, անվերջ խաչված, բայց համառորեն ստրկամտությունից խուսափող զանգվածները ալիքվում էին ու ալեբախվում: Ուժի ու դրամի դեմ մարտնչում էին , երբեմն՝ խորթ ու անընդունելի ձեւերով: Հավատալով ,որ հաղթողին չեն դատապարտի, որ պատերազմը մնում է պատերազմ ու իրենք շրջապատված քառակի`օտար արժույթաբանկերից, թշնամի հարեւաններից, սոցիալիզմի փլատակների թիկունքում դիրքավորված,
ավար թալանով հարստացած անհատներից, ե'ւ առավելը՝ օրվա համազգեստավոր օրենքի ու կարգի պահապան համարվող ի~ր ոստիկանը դարձած, ի'ր ի~սկ զավակներից: Ոչինչ չունենալով՝ պայքարել գոյատևելու համար, այդքան ուժե'ղ ուժերի դեմ, պատիվ էր բերում տեղացուն, ո'ւ եթե նա զզված հեռանում էր , ոչ ոք բարոյական իրավունք չուներ նրա կշտամբելու, քանզի հոգնած զինվորին փոխարինում են, ո'չ թե նախորդների նման մեղադրում, չարած հանցանքի՝ դասալքության համար դատապարտում, մանավանդ այդ պայքարից հազարավոր մղոններով քեզնից հեռու ապրող՝ նույն լեզվով արտահայտվող հայրենակիցներդ, ամենինչ պատրաստ են նվիրաբերելու, միայն թե' չգան ու չկանգնեն վեցգլխանի վիշապի դեմ:
Հայրենիքը բոլորին է, եւ սիրտն է հուշում քեզ, քո սիրո չափը, այն բառերով, գեղեցիկ խոսքերով չես կարող վեր ապատմել , եթե սերը կա , կլինի նաեւ լուռ ու չընդհատվող նվիրումը:
Բոլոր բառերն ու բառամթերքից, թեկուզ լավագույն ընտրվածները, ավելորդ, իմաստազուրկ են: Ինչպես մայրը` զավակներին,նույնը` աստվածային միջնորդությամբ` երկրի որդիներին, նրանց՝մայրերին:
Մնացածը`ավելորդ ու հիվանդ շեղումներ են, իսկ «հիվանդի» առողջանալուն երբեմն զորու չեն անգամ հզոր բազմափորձ բժիշկները: Աստծո կամքին ապավինելով, տքնաջան աշխատանքով կարելի է վերագտնել կուրուստնեի փոխհատուցումը:
Մնացածը` ավելորդ է, ժամանակավրեպ: Ոչ ոք, առավել եւս նորաթուխ բանկիրներն ու միլոնատերերը իրավունք չունեն ժողովրդին հիշեցնելու, որ աշխարհի համար բնորոշ անտունն ու թափառաշրջիկը օրինաչափ է նաեւ մեր հայրենիքում ապրող հայրենակիցի համար: Նախ այդ հարուստներից շատերը այս նոր ունեցածը կուտակեցին ընդհամենը մի քանի տարվա ընթացքում, հիմնականում օգտվելով ունեցած իշխանական լծակներից, թալանեցին, անպաշտպան հարազատ ժողովրդից, իրավազրկված իր թաղե-ցիներից ու համաքաղաքացիներից, միկիտան սաքոների խարդախ խաղերով, արհամարելով, շրջանցելով պետական կառույցները, չվճարելով համընդհանուր տուրքերը:
Շար . 18
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Ջնջում ու փոշիացնում էին ՆժԴԵՀԻ կերտած ամրոցը: Ոչ-ոք հեշտ ու սիրահոժար չէր գերվում, ոչ-ոք:
Չկար հայրենիքի մութն ու լույսը ժողովրդի հետ կիսած երջանկահիշատակ ՏՏ Վազգեն առաջինը, նա տասնամյակներ շարունակ ապրել էր երկրում, գիտեր իր ժողովրդի բոլոր առավելություններն ու թերությունները: Նա էլ ինքնակամ մեկուսացվեց, ու անգամ անիծեց իր բախտը, ոչ մի խելացի հոգեւորական չհասկացավ , որ Վազգենի ու ժողովրդի բախտը միահյուսված էին Աստծո կամքով:
Այն շրջանցող բոլոր նոր եկող հոգեւոր տերերը , բնականաբար, պիտի ապրէին Վազգենյան իմաստության հովանու ներքո: Նորերը գալիս էին արխայիկ չունենալով նախորդի ազնվությունը՝ ճիշտ խոսելու: Նրանք կրում էին արժանի պատիժը: Շատախոսը դառնում էր համր ,հպարտը` քծնող, ագահը` գող, ՆԱՐԵԿՅԱՆ հզոր մատյանը կարգավորում, մաքրում էր հայոց աշխարհի ոգեղեն դաշտի ճանապարհը՝ գալիք նախնիներին արժանավոր հետնորդին օգնելու մտադրությամբ:
Նորերը տեղավորվում էին տանը, տանեցիները՝ շփոթված ու գլխիկոր հեռանում էին , համառները գնում էին ռազմաճակատ կռվելու բացահայտ ու երեւացող թշնամուն դեմ:
Անկանոն ու չկարգաբերվող բոլոր տեղաշարժերը խեղդում էին, օրահացի խնդիրը չէր թողնում ամբոխից վեր բարձրանալ, ո'ւ ամբոխի մեջ, նրան միաձույլված, քեզ թվում էր ամեն ինչ կկորչի:
Իրականում տեղի էր ունենուն հերթական ալեբախությունը: Ծովի պես խռով ժողովուրդը ալեկոծված` ափից-ափ էր շպրտվում:
Նա, ինչպես ծովը, թեկուզ որոշ «ջրապաշար» իրենից կորցնելով, ափերից դուրս շպրտելով այն կտար դրսի ավազներին, ինչպես օտար , իր մեջ սուզված մարմիններին, իսկ ափից դարձող հզոր թափի շնորհիվ պոկված ու խանդակները լցված ջրերին սպասվում էր բարդ ու երկար տառապալից ուղի: Ծով ետ դառնալու համար նրանք պիտի մաքրվեին, վերածված անձրեւի նոր տեսքով հասնեին երազած ծովին:
Ժամանակի խնդիր էր , ժամանակ էր հարկավոր , ժամանակ` կեղտի ու խոլականության այս եռքը հանդարտացնելու , ջրերին ու ջրերի պես դյուրահոս մարդկային մտքերը պարզելու համար:
Դժվար թե օտարը հասկանար երեկվա կուշտ ու ապահով տեղացուն, նրան մուրացիկի ճամփան պարտադրող իշխանություններին:
Հայը միշտ էլ արհամարող է, իշխանությունների բիրտ ուժը թիկունքին` սիբիրներով, անվերջ խաչված, բայց համառորեն ստրկամտությունից խուսափող զանգվածները ալիքվում էին ու ալեբախվում: Ուժի ու դրամի դեմ մարտնչում էին , երբեմն՝ խորթ ու անընդունելի ձեւերով: Հավատալով ,որ հաղթողին չեն դատապարտի, որ պատերազմը մնում է պատերազմ ու իրենք շրջապատված քառակի`օտար արժույթաբանկերից, թշնամի հարեւաններից, սոցիալիզմի փլատակների թիկունքում դիրքավորված,
ավար թալանով հարստացած անհատներից, ե'ւ առավելը՝ օրվա համազգեստավոր օրենքի ու կարգի պահապան համարվող ի~ր ոստիկանը դարձած, ի'ր ի~սկ զավակներից: Ոչինչ չունենալով՝ պայքարել գոյատևելու համար, այդքան ուժե'ղ ուժերի դեմ, պատիվ էր բերում տեղացուն, ո'ւ եթե նա զզված հեռանում էր , ոչ ոք բարոյական իրավունք չուներ նրա կշտամբելու, քանզի հոգնած զինվորին փոխարինում են, ո'չ թե նախորդների նման մեղադրում, չարած հանցանքի՝ դասալքության համար դատապարտում, մանավանդ այդ պայքարից հազարավոր մղոններով քեզնից հեռու ապրող՝ նույն լեզվով արտահայտվող հայրենակիցներդ, ամենինչ պատրաստ են նվիրաբերելու, միայն թե' չգան ու չկանգնեն վեցգլխանի վիշապի դեմ:
Հայրենիքը բոլորին է, եւ սիրտն է հուշում քեզ, քո սիրո չափը, այն բառերով, գեղեցիկ խոսքերով չես կարող վեր ապատմել , եթե սերը կա , կլինի նաեւ լուռ ու չընդհատվող նվիրումը:
Բոլոր բառերն ու բառամթերքից, թեկուզ լավագույն ընտրվածները, ավելորդ, իմաստազուրկ են: Ինչպես մայրը` զավակներին,նույնը` աստվածային միջնորդությամբ` երկրի որդիներին, նրանց՝մայրերին:
Մնացածը`ավելորդ ու հիվանդ շեղումներ են, իսկ «հիվանդի» առողջանալուն երբեմն զորու չեն անգամ հզոր բազմափորձ բժիշկները: Աստծո կամքին ապավինելով, տքնաջան աշխատանքով կարելի է վերագտնել կուրուստնեի փոխհատուցումը:
Մնացածը` ավելորդ է, ժամանակավրեպ: Ոչ ոք, առավել եւս նորաթուխ բանկիրներն ու միլոնատերերը իրավունք չունեն ժողովրդին հիշեցնելու, որ աշխարհի համար բնորոշ անտունն ու թափառաշրջիկը օրինաչափ է նաեւ մեր հայրենիքում ապրող հայրենակիցի համար: Նախ այդ հարուստներից շատերը այս նոր ունեցածը կուտակեցին ընդհամենը մի քանի տարվա ընթացքում, հիմնականում օգտվելով ունեցած իշխանական լծակներից, թալանեցին, անպաշտպան հարազատ ժողովրդից, իրավազրկված իր թաղե-ցիներից ու համաքաղաքացիներից, միկիտան սաքոների խարդախ խաղերով, արհամարելով, շրջանցելով պետական կառույցները, չվճարելով համընդհանուր տուրքերը:
Շար . 18
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թերթօն 18 - Մեր Հոգսերի Ձմեռը...1993 Թիվը - ՎԱՀԱՆ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
Աննկատ օր-օրին փոշիանում էր Մեսրոպի ու Սահակի խնամած հայկական ոգու հազարամյա դաշտը, որը մեր հոժար թողտվությամբ սեփականաշնորհել էին մորմոններն ու հավատափոխ աղանդները:
Ջնջում ու փոշիացնում էին ՆժԴԵՀԻ կերտած ամրոցը: Ոչ-ոք հեշտ ու սիրահոժար չէր գերվում, ոչ-ոք:
Չկար հայրենիքի մութն ու լույսը ժողովրդի հետ կիսած երջանկահիշատակ ՏՏ Վազգեն առաջինը, նա տասնամյակներ շարունակ ապրել էր երկրում, գիտեր իր ժողովրդի բոլոր առավելություններն ու թերությունները: Նա էլ ինքնակամ մեկուսացվեց, ու անգամ անիծեց իր բախտը, ոչ մի խելացի հոգեւորական չհասկացավ , որ Վազգենի ու ժողովրդի բախտը միահյուսված էին Աստծո կամքով:
Այն շրջանցող բոլոր նոր եկող հոգեւոր տերերը , բնականաբար, պիտի ապրէին Վազգենյան իմաստության հովանու ներքո: Նորերը գալիս էին արխայիկ չունենալով նախորդի ազնվությունը՝ ճիշտ խոսելու: Նրանք կրում էին արժանի պատիժը: Շատախոսը դառնում էր համր ,հպարտը` քծնող, ագահը` գող, ՆԱՐԵԿՅԱՆ հզոր մատյանը կարգավորում, մաքրում էր հայոց աշխարհի ոգեղեն դաշտի ճանապարհը՝ գալիք նախնիներին արժանավոր հետնորդին օգնելու մտադրությամբ:
Նորերը տեղավորվում էին տանը, տանեցիները՝ շփոթված ու գլխիկոր հեռանում էին , համառները գնում էին ռազմաճակատ կռվելու բացահայտ ու երեւացող թշնամուն դեմ:
Անկանոն ու չկարգաբերվող բոլոր տեղաշարժերը խեղդում էին, օրահացի խնդիրը չէր թողնում ամբոխից վեր բարձրանալ, ո'ւ ամբոխի մեջ, նրան միաձույլված, քեզ թվում էր ամեն ինչ կկորչի:
Իրականում տեղի էր ունենուն հերթական ալեբախությունը: Ծովի պես խռով ժողովուրդը ալեկոծված` ափից-ափ էր շպրտվում:
Նա, ինչպես ծովը, թեկուզ որոշ «ջրապաշար» իրենից կորցնելով, ափերից դուրս շպրտելով այն կտար դրսի ավազներին, ինչպես օտար , իր մեջ սուզված մարմիններին, իսկ ափից դարձող հզոր թափի շնորհիվ պոկված ու խանդակները լցված ջրերին սպասվում էր բարդ ու երկար տառապալից ուղի: Ծով ետ դառնալու համար նրանք պիտի մաքրվեին, վերածված անձրեւի նոր տեսքով հասնեին երազած ծովին:
Ժամանակի խնդիր էր , ժամանակ էր հարկավոր , ժամանակ` կեղտի ու խոլականության այս եռքը հանդարտացնելու , ջրերին ու ջրերի պես դյուրահոս մարդկային մտքերը պարզելու համար:
Դժվար թե օտարը հասկանար երեկվա կուշտ ու ապահով տեղացուն, նրան մուրացիկի ճամփան պարտադրող իշխանություններին:
Հայը միշտ էլ արհամարող է, իշխանությունների բիրտ ուժը թիկունքին` սիբիրներով, անվերջ խաչված, բայց համառորեն ստրկամտությունից խուսափող զանգվածները ալիքվում էին ու ալեբախվում: Ուժի ու դրամի դեմ մարտնչում էին , երբեմն՝ խորթ ու անընդունելի ձեւերով: Հավատալով ,որ հաղթողին չեն դատապարտի, որ պատերազմը մնում է պատերազմ ու իրենք շրջապատված քառակի`օտար արժույթաբանկերից, թշնամի հարեւաններից, սոցիալիզմի փլատակների թիկունքում դիրքավորված,
ավար թալանով հարստացած անհատներից, ե'ւ առավելը՝ օրվա համազգեստավոր օրենքի ու կարգի պահապան համարվող ի~ր ոստիկանը դարձած, ի'ր ի~սկ զավակներից: Ոչինչ չունենալով՝ պայքարել գոյատևելու համար, այդքան ուժե'ղ ուժերի դեմ, պատիվ էր բերում տեղացուն, ո'ւ եթե նա զզված հեռանում էր , ոչ ոք բարոյական իրավունք չուներ նրա կշտամբելու, քանզի հոգնած զինվորին փոխարինում են, ո'չ թե նախորդների նման մեղադրում, չարած հանցանքի՝ դասալքության համար դատապարտում, մանավանդ այդ պայքարից հազարավոր մղոններով քեզնից հեռու ապրող՝ նույն լեզվով արտահայտվող հայրենակիցներդ, ամենինչ պատրաստ են նվիրաբերելու, միայն թե' չգան ու չկանգնեն վեցգլխանի վիշապի դեմ:
Հայրենիքը բոլորին է, եւ սիրտն է հուշում քեզ, քո սիրո չափը, այն բառերով, գեղեցիկ խոսքերով չես կարող վեր ապատմել , եթե սերը կա , կլինի նաեւ լուռ ու չընդհատվող նվիրումը:
Բոլոր բառերն ու բառամթերքից, թեկուզ լավագույն ընտրվածները, ավելորդ, իմաստազուրկ են: Ինչպես մայրը` զավակներին,նույնը` աստվածային միջնորդությամբ` երկրի որդիներին, նրանց՝մայրերին:
Մնացածը`ավելորդ ու հիվանդ շեղումներ են, իսկ «հիվանդի» առողջանալուն երբեմն զորու չեն անգամ հզոր բազմափորձ բժիշկները: Աստծո կամքին ապավինելով, տքնաջան աշխատանքով կարելի է վերագտնել կուրուստնեի փոխհատուցումը:
Մնացածը` ավելորդ է, ժամանակավրեպ: Ոչ ոք, առավել եւս նորաթուխ բանկիրներն ու միլոնատերերը իրավունք չունեն ժողովրդին հիշեցնելու, որ աշխարհի համար բնորոշ անտունն ու թափառաշրջիկը օրինաչափ է նաեւ մեր հայրենիքում ապրող հայրենակիցի համար: Նախ այդ հարուստներից շատերը այս նոր ունեցածը կուտակեցին ընդհամենը մի քանի տարվա ընթացքում, հիմնականում օգտվելով ունեցած իշխանական լծակներից, թալանեցին, անպաշտպան հարազատ ժողովրդից, իրավազրկված իր թաղե-ցիներից ու համաքաղաքացիներից, միկիտան սաքոների խարդախ խաղերով, արհամարելով, շրջանցելով պետական կառույցները, չվճարելով համընդհանուր տուրքերը:
Շար . 18
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Ջնջում ու փոշիացնում էին ՆժԴԵՀԻ կերտած ամրոցը: Ոչ-ոք հեշտ ու սիրահոժար չէր գերվում, ոչ-ոք:
Չկար հայրենիքի մութն ու լույսը ժողովրդի հետ կիսած երջանկահիշատակ ՏՏ Վազգեն առաջինը, նա տասնամյակներ շարունակ ապրել էր երկրում, գիտեր իր ժողովրդի բոլոր առավելություններն ու թերությունները: Նա էլ ինքնակամ մեկուսացվեց, ու անգամ անիծեց իր բախտը, ոչ մի խելացի հոգեւորական չհասկացավ , որ Վազգենի ու ժողովրդի բախտը միահյուսված էին Աստծո կամքով:
Այն շրջանցող բոլոր նոր եկող հոգեւոր տերերը , բնականաբար, պիտի ապրէին Վազգենյան իմաստության հովանու ներքո: Նորերը գալիս էին արխայիկ չունենալով նախորդի ազնվությունը՝ ճիշտ խոսելու: Նրանք կրում էին արժանի պատիժը: Շատախոսը դառնում էր համր ,հպարտը` քծնող, ագահը` գող, ՆԱՐԵԿՅԱՆ հզոր մատյանը կարգավորում, մաքրում էր հայոց աշխարհի ոգեղեն դաշտի ճանապարհը՝ գալիք նախնիներին արժանավոր հետնորդին օգնելու մտադրությամբ:
Նորերը տեղավորվում էին տանը, տանեցիները՝ շփոթված ու գլխիկոր հեռանում էին , համառները գնում էին ռազմաճակատ կռվելու բացահայտ ու երեւացող թշնամուն դեմ:
Անկանոն ու չկարգաբերվող բոլոր տեղաշարժերը խեղդում էին, օրահացի խնդիրը չէր թողնում ամբոխից վեր բարձրանալ, ո'ւ ամբոխի մեջ, նրան միաձույլված, քեզ թվում էր ամեն ինչ կկորչի:
Իրականում տեղի էր ունենուն հերթական ալեբախությունը: Ծովի պես խռով ժողովուրդը ալեկոծված` ափից-ափ էր շպրտվում:
Նա, ինչպես ծովը, թեկուզ որոշ «ջրապաշար» իրենից կորցնելով, ափերից դուրս շպրտելով այն կտար դրսի ավազներին, ինչպես օտար , իր մեջ սուզված մարմիններին, իսկ ափից դարձող հզոր թափի շնորհիվ պոկված ու խանդակները լցված ջրերին սպասվում էր բարդ ու երկար տառապալից ուղի: Ծով ետ դառնալու համար նրանք պիտի մաքրվեին, վերածված անձրեւի նոր տեսքով հասնեին երազած ծովին:
Ժամանակի խնդիր էր , ժամանակ էր հարկավոր , ժամանակ` կեղտի ու խոլականության այս եռքը հանդարտացնելու , ջրերին ու ջրերի պես դյուրահոս մարդկային մտքերը պարզելու համար:
Դժվար թե օտարը հասկանար երեկվա կուշտ ու ապահով տեղացուն, նրան մուրացիկի ճամփան պարտադրող իշխանություններին:
Հայը միշտ էլ արհամարող է, իշխանությունների բիրտ ուժը թիկունքին` սիբիրներով, անվերջ խաչված, բայց համառորեն ստրկամտությունից խուսափող զանգվածները ալիքվում էին ու ալեբախվում: Ուժի ու դրամի դեմ մարտնչում էին , երբեմն՝ խորթ ու անընդունելի ձեւերով: Հավատալով ,որ հաղթողին չեն դատապարտի, որ պատերազմը մնում է պատերազմ ու իրենք շրջապատված քառակի`օտար արժույթաբանկերից, թշնամի հարեւաններից, սոցիալիզմի փլատակների թիկունքում դիրքավորված,
ավար թալանով հարստացած անհատներից, ե'ւ առավելը՝ օրվա համազգեստավոր օրենքի ու կարգի պահապան համարվող ի~ր ոստիկանը դարձած, ի'ր ի~սկ զավակներից: Ոչինչ չունենալով՝ պայքարել գոյատևելու համար, այդքան ուժե'ղ ուժերի դեմ, պատիվ էր բերում տեղացուն, ո'ւ եթե նա զզված հեռանում էր , ոչ ոք բարոյական իրավունք չուներ նրա կշտամբելու, քանզի հոգնած զինվորին փոխարինում են, ո'չ թե նախորդների նման մեղադրում, չարած հանցանքի՝ դասալքության համար դատապարտում, մանավանդ այդ պայքարից հազարավոր մղոններով քեզնից հեռու ապրող՝ նույն լեզվով արտահայտվող հայրենակիցներդ, ամենինչ պատրաստ են նվիրաբերելու, միայն թե' չգան ու չկանգնեն վեցգլխանի վիշապի դեմ:
Հայրենիքը բոլորին է, եւ սիրտն է հուշում քեզ, քո սիրո չափը, այն բառերով, գեղեցիկ խոսքերով չես կարող վեր ապատմել , եթե սերը կա , կլինի նաեւ լուռ ու չընդհատվող նվիրումը:
Բոլոր բառերն ու բառամթերքից, թեկուզ լավագույն ընտրվածները, ավելորդ, իմաստազուրկ են: Ինչպես մայրը` զավակներին,նույնը` աստվածային միջնորդությամբ` երկրի որդիներին, նրանց՝մայրերին:
Մնացածը`ավելորդ ու հիվանդ շեղումներ են, իսկ «հիվանդի» առողջանալուն երբեմն զորու չեն անգամ հզոր բազմափորձ բժիշկները: Աստծո կամքին ապավինելով, տքնաջան աշխատանքով կարելի է վերագտնել կուրուստնեի փոխհատուցումը:
Մնացածը` ավելորդ է, ժամանակավրեպ: Ոչ ոք, առավել եւս նորաթուխ բանկիրներն ու միլոնատերերը իրավունք չունեն ժողովրդին հիշեցնելու, որ աշխարհի համար բնորոշ անտունն ու թափառաշրջիկը օրինաչափ է նաեւ մեր հայրենիքում ապրող հայրենակիցի համար: Նախ այդ հարուստներից շատերը այս նոր ունեցածը կուտակեցին ընդհամենը մի քանի տարվա ընթացքում, հիմնականում օգտվելով ունեցած իշխանական լծակներից, թալանեցին, անպաշտպան հարազատ ժողովրդից, իրավազրկված իր թաղե-ցիներից ու համաքաղաքացիներից, միկիտան սաքոների խարդախ խաղերով, արհամարելով, շրջանցելով պետական կառույցները, չվճարելով համընդհանուր տուրքերը:
Շար . 18
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Sunday, January 29, 2012
ԱՌԱԿՆԵՐ - Սողոմոն Իմաստուն - 23
Կեանքի թոհուբոհին մէջ ՝ վարի խրատները լսելն ու գործադրելը առաքինութենէ աւելի պէտքի մը գոհացում տալ կը նշանակէ: Ձեզի , ձեր ընտանիքներուն համար են սիրելի ընթերցող: Այսպէս, ամիս մը շարունակ , ամէն օր մէկ խրատ պիտի հրապարակենք : «Իմաստութիւնը լիառատ գանձ է » ըսած էինք Դեկտեմբերին հրապարակուած մեր մէկ յօդուածին մէջ: Այդ գանձին մասին է որ խօսած է Սողոմոն Իմաստուն թագաւոր հազարաւոր տարիներ առաջ:Իր վարի խրատ-առակներուն մէջ խօսած է ագահութեան , կաշառակերութեան, պոռնկութեան ու շնութեան , անարդարութեան ու գողութեան չարիքներուն մասին : Կարդացէք: Բոլորս խրատի պէտք ունինք սիրելիներ: Թող իմաստութիւնը մեզ համակէ , թող իմաստութիւնը մեզ միացնէ:
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
23 Երբ հզօրների հետ սեղան նստես՝ ընթրիքի, ուտելուց առաջ լա՛ւ իմացիր, թէ ինչ են դրել քո առաջ, եւ նոր միայն ձեռքդ մեկնի՛ր։ 2Իմացի՛ր նաեւ, որ դու եւս պարտաւոր ես նոյնը պատրաստել։ 3Եւ եթէ ագահ էլ լինես, մի՛ ցանկացիր նրա խորտիկները, քանի որ դրանք էլ կ՚անցնեն կը գնան սուտ կեանքի հետ։ 4Եթէ ունեւոր չես, մի՛ ձգտիր հասնել հարստին, այլ քո իմաստութեամբ հեռացի՛ր նրանից։ 5Հէնց որ աչքդ տնկես մի բանի վրայ,այն իսկոյն կը չքանայ. հարստութիւնն արծուի թեւեր է շինում իր համար եւ վերադառնում է իր նախնիների տունը։ 6Չարաչք մարդու հետ հաց մի՛ կեր եւ մի՛ ցանկացիր նրա կերակուրը, 7քանզի նա ուտում եւ խմում է այնպէս, ինչպէս մէկը մազ կուլ տար։ 8Նրան մի՛ ընդունիր քո տունը եւ քո հացը մի՛ կեր նրա հետ, քանի որ նա նողկանք կը պատճառի քեզեւ կ՚ապականի քո բարի խօսքերը. 9Ամենեւին բան մի՛ ասա անզգամի ականջին, որ նա չանարգի քո իմաստուն խօսքերը։ 10Մի՛ փոփոխիր վաղեմի սահմանների նշանները. եւ ձեռք մի՛ տուր որբերի ունեցուածքին, 11որովհետեւ հզօր է նրանց պաշտպանը՝ Տէրը, եւ նրանց դատը նա կը պաշտպանի քո դէմ։ 12Սիրտդ տո՛ւր խրատին, եւ ականջներդ պատրաստ պահի՛ր իմաստութեան խօսքերը լսելու համար։ 13Քո խրատը մի՛ խնայիր երեխային,որովհետեւ եթէ գաւազանով էլ խփես նրան՝ չի մեռնի, 14դու նրան կը հարուածես գաւազանով, բայց նրա հոգին կը փրկես մահից։ 15Որդեա՛կ, եթէ քո սիրտն իմաստուն լինի, ապա կ՚ուրախացնես եւ իմ սիրտը։ 16Իմ շուրթերը պիտի ձուլուեն քո շուրթերին,միայն թէ դու ուղիղ խօսես։ 17Թող քո սիրտը չնախանձի մեղաւորներին, այլ միշտ Տիրոջ երկիւղը պահի՛ր սրտիդ մէջ։ 18Եւ եթէ պահես, դու զաւակ կ՚ունենաս, եւ քո յոյսը չի կտրուի։ 19Լսի՛ր, որդեա՛կ, իմաստո՛ւն եղիր եւ ուղղի՛ր քո սրտի խորհուրդները։ 20Մի՛ լինիր հարբեցող եւ մի՛ նախանձիր իրենց մարմինը մսով պարարտացնողներին, 21որովհետեւ գինեմոլն ու բոզարածը պիտի աղքատանան, եւ քնի մէջ թմրած ամէն մարդ պիտի քրջոտ հանդերձ հագնի։ 22Լսի՛ր, որդեա՛կ, քեզ ծնող հօրը եւ մի՛ արհամարհիր քո մօր ծերութիւնը։ 23Ճշմարտութի՛ւն ձեռք բեր եւ չթողնես իմաստութիւնը, խրատը եւ խոհեմութիւնը։ 24Արդար հայրը բարութեամբ է կրթում զաւակին, եւ նրա սիրտը պիտի ուրախ լինի իմաստուն որդու համար։ 25Թող քո հայրն ու մայրն ուրախ լինեն քեզ համար, եւ թող ուրախանայ նա, ով ծնել է քեզ։ 26Տո՛ւր ինձ, որդեա՛կ, քո սիրտը, եւ թող աչքերդ սպասեն ինձ՝ իմ ճանապարհին։ 27Օտար տունը ծակ կարաս է, օտար բանը՝ նեղ ջրհոր։ 28Եւ ով այնտեղ է շտապում, շուտով պիտի կործանուի, եւ ամէն մի անօրէն պիտի ջնջուի իսպառ։ 29Ո՞ւմ համար է վայը, ո՞ւմ համար է խռովութիւնը, ո՞ւմ համար են դատաստանները, ո՞ւմ համար են դաժանութիւններն ու տարակուսանքները, ո՞ւմն են աջ ու ձախ տրուած հարուածները,եւ ո՞ւմն են հարուածից կապտած աչքերը, 30- ո՞չ արդեօք նրանցը, ովքեր տարւում են գինով, ովքեր նայում են, թէ որտեղ գինարբուք կայ։ 31Մի՛ հարբէք գինով, այլ զրուցեցէ՛ք արդար մարդկանց հետ, եւ խօսեցէ՛ք միմեանց հետ հրապարակներում։ Իսկ եթէ աչքդ գցես թաս ու բաժակի, յետոյ պիտի սանդի կոթի պէս տկլոր ման գաս, 32վերջն էլ օձից խայթուածի պէս պիտի ցած ընկնես, եւ գինին, ինչպէս իժի թոյն, պիտի տարածուի քո մէջ։ 33Եւ երբ աչքերդ օտար կին տեսնեն, բերանդ խառն ու շփոթ պիտի խօսի, 34եւ պիտի ծփաս՝ ասես ծովի մէջ, ինչպէս նաւավարը՝ սաստիկ մրրիկի մէջ։ 35Եւ պիտի ասես. «Ինձ ծեծում էին, բայց ես ցաւ չէի զգում, ինձ ծաղրում էին, բայց ես չէի գիտակցում, ե՞րբ է բացուելու առաւօտը, որ վեր կենամ գտնեմ, թէ ո՞ւմ հետ պիտի էլի շրջեմ»։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
23 Երբ հզօրների հետ սեղան նստես՝ ընթրիքի, ուտելուց առաջ լա՛ւ իմացիր, թէ ինչ են դրել քո առաջ, եւ նոր միայն ձեռքդ մեկնի՛ր։ 2Իմացի՛ր նաեւ, որ դու եւս պարտաւոր ես նոյնը պատրաստել։ 3Եւ եթէ ագահ էլ լինես, մի՛ ցանկացիր նրա խորտիկները, քանի որ դրանք էլ կ՚անցնեն կը գնան սուտ կեանքի հետ։ 4Եթէ ունեւոր չես, մի՛ ձգտիր հասնել հարստին, այլ քո իմաստութեամբ հեռացի՛ր նրանից։ 5Հէնց որ աչքդ տնկես մի բանի վրայ,այն իսկոյն կը չքանայ. հարստութիւնն արծուի թեւեր է շինում իր համար եւ վերադառնում է իր նախնիների տունը։ 6Չարաչք մարդու հետ հաց մի՛ կեր եւ մի՛ ցանկացիր նրա կերակուրը, 7քանզի նա ուտում եւ խմում է այնպէս, ինչպէս մէկը մազ կուլ տար։ 8Նրան մի՛ ընդունիր քո տունը եւ քո հացը մի՛ կեր նրա հետ, քանի որ նա նողկանք կը պատճառի քեզեւ կ՚ապականի քո բարի խօսքերը. 9Ամենեւին բան մի՛ ասա անզգամի ականջին, որ նա չանարգի քո իմաստուն խօսքերը։ 10Մի՛ փոփոխիր վաղեմի սահմանների նշանները. եւ ձեռք մի՛ տուր որբերի ունեցուածքին, 11որովհետեւ հզօր է նրանց պաշտպանը՝ Տէրը, եւ նրանց դատը նա կը պաշտպանի քո դէմ։ 12Սիրտդ տո՛ւր խրատին, եւ ականջներդ պատրաստ պահի՛ր իմաստութեան խօսքերը լսելու համար։ 13Քո խրատը մի՛ խնայիր երեխային,որովհետեւ եթէ գաւազանով էլ խփես նրան՝ չի մեռնի, 14դու նրան կը հարուածես գաւազանով, բայց նրա հոգին կը փրկես մահից։ 15Որդեա՛կ, եթէ քո սիրտն իմաստուն լինի, ապա կ՚ուրախացնես եւ իմ սիրտը։ 16Իմ շուրթերը պիտի ձուլուեն քո շուրթերին,միայն թէ դու ուղիղ խօսես։ 17Թող քո սիրտը չնախանձի մեղաւորներին, այլ միշտ Տիրոջ երկիւղը պահի՛ր սրտիդ մէջ։ 18Եւ եթէ պահես, դու զաւակ կ՚ունենաս, եւ քո յոյսը չի կտրուի։ 19Լսի՛ր, որդեա՛կ, իմաստո՛ւն եղիր եւ ուղղի՛ր քո սրտի խորհուրդները։ 20Մի՛ լինիր հարբեցող եւ մի՛ նախանձիր իրենց մարմինը մսով պարարտացնողներին, 21որովհետեւ գինեմոլն ու բոզարածը պիտի աղքատանան, եւ քնի մէջ թմրած ամէն մարդ պիտի քրջոտ հանդերձ հագնի։ 22Լսի՛ր, որդեա՛կ, քեզ ծնող հօրը եւ մի՛ արհամարհիր քո մօր ծերութիւնը։ 23Ճշմարտութի՛ւն ձեռք բեր եւ չթողնես իմաստութիւնը, խրատը եւ խոհեմութիւնը։ 24Արդար հայրը բարութեամբ է կրթում զաւակին, եւ նրա սիրտը պիտի ուրախ լինի իմաստուն որդու համար։ 25Թող քո հայրն ու մայրն ուրախ լինեն քեզ համար, եւ թող ուրախանայ նա, ով ծնել է քեզ։ 26Տո՛ւր ինձ, որդեա՛կ, քո սիրտը, եւ թող աչքերդ սպասեն ինձ՝ իմ ճանապարհին։ 27Օտար տունը ծակ կարաս է, օտար բանը՝ նեղ ջրհոր։ 28Եւ ով այնտեղ է շտապում, շուտով պիտի կործանուի, եւ ամէն մի անօրէն պիտի ջնջուի իսպառ։ 29Ո՞ւմ համար է վայը, ո՞ւմ համար է խռովութիւնը, ո՞ւմ համար են դատաստանները, ո՞ւմ համար են դաժանութիւններն ու տարակուսանքները, ո՞ւմն են աջ ու ձախ տրուած հարուածները,եւ ո՞ւմն են հարուածից կապտած աչքերը, 30- ո՞չ արդեօք նրանցը, ովքեր տարւում են գինով, ովքեր նայում են, թէ որտեղ գինարբուք կայ։ 31Մի՛ հարբէք գինով, այլ զրուցեցէ՛ք արդար մարդկանց հետ, եւ խօսեցէ՛ք միմեանց հետ հրապարակներում։ Իսկ եթէ աչքդ գցես թաս ու բաժակի, յետոյ պիտի սանդի կոթի պէս տկլոր ման գաս, 32վերջն էլ օձից խայթուածի պէս պիտի ցած ընկնես, եւ գինին, ինչպէս իժի թոյն, պիտի տարածուի քո մէջ։ 33Եւ երբ աչքերդ օտար կին տեսնեն, բերանդ խառն ու շփոթ պիտի խօսի, 34եւ պիտի ծփաս՝ ասես ծովի մէջ, ինչպէս նաւավարը՝ սաստիկ մրրիկի մէջ։ 35Եւ պիտի ասես. «Ինձ ծեծում էին, բայց ես ցաւ չէի զգում, ինձ ծաղրում էին, բայց ես չէի գիտակցում, ե՞րբ է բացուելու առաւօտը, որ վեր կենամ գտնեմ, թէ ո՞ւմ հետ պիտի էլի շրջեմ»։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
ԱՌԱԿՆԵՐ - Սողոմոն Իմաստուն - 23
Կեանքի թոհուբոհին մէջ ՝ վարի խրատները լսելն ու գործադրելը առաքինութենէ աւելի պէտքի մը գոհացում տալ կը նշանակէ: Ձեզի , ձեր ընտանիքներուն համար են սիրելի ընթերցող: Այսպէս, ամիս մը շարունակ , ամէն օր մէկ խրատ պիտի հրապարակենք : «Իմաստութիւնը լիառատ գանձ է » ըսած էինք Դեկտեմբերին հրապարակուած մեր մէկ յօդուածին մէջ: Այդ գանձին մասին է որ խօսած է Սողոմոն Իմաստուն թագաւոր հազարաւոր տարիներ առաջ:Իր վարի խրատ-առակներուն մէջ խօսած է ագահութեան , կաշառակերութեան, պոռնկութեան ու շնութեան , անարդարութեան ու գողութեան չարիքներուն մասին : Կարդացէք: Բոլորս խրատի պէտք ունինք սիրելիներ: Թող իմաստութիւնը մեզ համակէ , թող իմաստութիւնը մեզ միացնէ:
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
23 Երբ հզօրների հետ սեղան նստես՝ ընթրիքի, ուտելուց առաջ լա՛ւ իմացիր, թէ ինչ են դրել քո առաջ, եւ նոր միայն ձեռքդ մեկնի՛ր։ 2Իմացի՛ր նաեւ, որ դու եւս պարտաւոր ես նոյնը պատրաստել։ 3Եւ եթէ ագահ էլ լինես, մի՛ ցանկացիր նրա խորտիկները, քանի որ դրանք էլ կ՚անցնեն կը գնան սուտ կեանքի հետ։ 4Եթէ ունեւոր չես, մի՛ ձգտիր հասնել հարստին, այլ քո իմաստութեամբ հեռացի՛ր նրանից։ 5Հէնց որ աչքդ տնկես մի բանի վրայ,այն իսկոյն կը չքանայ. հարստութիւնն արծուի թեւեր է շինում իր համար եւ վերադառնում է իր նախնիների տունը։ 6Չարաչք մարդու հետ հաց մի՛ կեր եւ մի՛ ցանկացիր նրա կերակուրը, 7քանզի նա ուտում եւ խմում է այնպէս, ինչպէս մէկը մազ կուլ տար։ 8Նրան մի՛ ընդունիր քո տունը եւ քո հացը մի՛ կեր նրա հետ, քանի որ նա նողկանք կը պատճառի քեզեւ կ՚ապականի քո բարի խօսքերը. 9Ամենեւին բան մի՛ ասա անզգամի ականջին, որ նա չանարգի քո իմաստուն խօսքերը։ 10Մի՛ փոփոխիր վաղեմի սահմանների նշանները. եւ ձեռք մի՛ տուր որբերի ունեցուածքին, 11որովհետեւ հզօր է նրանց պաշտպանը՝ Տէրը, եւ նրանց դատը նա կը պաշտպանի քո դէմ։ 12Սիրտդ տո՛ւր խրատին, եւ ականջներդ պատրաստ պահի՛ր իմաստութեան խօսքերը լսելու համար։ 13Քո խրատը մի՛ խնայիր երեխային,որովհետեւ եթէ գաւազանով էլ խփես նրան՝ չի մեռնի, 14դու նրան կը հարուածես գաւազանով, բայց նրա հոգին կը փրկես մահից։ 15Որդեա՛կ, եթէ քո սիրտն իմաստուն լինի, ապա կ՚ուրախացնես եւ իմ սիրտը։ 16Իմ շուրթերը պիտի ձուլուեն քո շուրթերին,միայն թէ դու ուղիղ խօսես։ 17Թող քո սիրտը չնախանձի մեղաւորներին, այլ միշտ Տիրոջ երկիւղը պահի՛ր սրտիդ մէջ։ 18Եւ եթէ պահես, դու զաւակ կ՚ունենաս, եւ քո յոյսը չի կտրուի։ 19Լսի՛ր, որդեա՛կ, իմաստո՛ւն եղիր եւ ուղղի՛ր քո սրտի խորհուրդները։ 20Մի՛ լինիր հարբեցող եւ մի՛ նախանձիր իրենց մարմինը մսով պարարտացնողներին, 21որովհետեւ գինեմոլն ու բոզարածը պիտի աղքատանան, եւ քնի մէջ թմրած ամէն մարդ պիտի քրջոտ հանդերձ հագնի։ 22Լսի՛ր, որդեա՛կ, քեզ ծնող հօրը եւ մի՛ արհամարհիր քո մօր ծերութիւնը։ 23Ճշմարտութի՛ւն ձեռք բեր եւ չթողնես իմաստութիւնը, խրատը եւ խոհեմութիւնը։ 24Արդար հայրը բարութեամբ է կրթում զաւակին, եւ նրա սիրտը պիտի ուրախ լինի իմաստուն որդու համար։ 25Թող քո հայրն ու մայրն ուրախ լինեն քեզ համար, եւ թող ուրախանայ նա, ով ծնել է քեզ։ 26Տո՛ւր ինձ, որդեա՛կ, քո սիրտը, եւ թող աչքերդ սպասեն ինձ՝ իմ ճանապարհին։ 27Օտար տունը ծակ կարաս է, օտար բանը՝ նեղ ջրհոր։ 28Եւ ով այնտեղ է շտապում, շուտով պիտի կործանուի, եւ ամէն մի անօրէն պիտի ջնջուի իսպառ։ 29Ո՞ւմ համար է վայը, ո՞ւմ համար է խռովութիւնը, ո՞ւմ համար են դատաստանները, ո՞ւմ համար են դաժանութիւններն ու տարակուսանքները, ո՞ւմն են աջ ու ձախ տրուած հարուածները,եւ ո՞ւմն են հարուածից կապտած աչքերը, 30- ո՞չ արդեօք նրանցը, ովքեր տարւում են գինով, ովքեր նայում են, թէ որտեղ գինարբուք կայ։ 31Մի՛ հարբէք գինով, այլ զրուցեցէ՛ք արդար մարդկանց հետ, եւ խօսեցէ՛ք միմեանց հետ հրապարակներում։ Իսկ եթէ աչքդ գցես թաս ու բաժակի, յետոյ պիտի սանդի կոթի պէս տկլոր ման գաս, 32վերջն էլ օձից խայթուածի պէս պիտի ցած ընկնես, եւ գինին, ինչպէս իժի թոյն, պիտի տարածուի քո մէջ։ 33Եւ երբ աչքերդ օտար կին տեսնեն, բերանդ խառն ու շփոթ պիտի խօսի, 34եւ պիտի ծփաս՝ ասես ծովի մէջ, ինչպէս նաւավարը՝ սաստիկ մրրիկի մէջ։ 35Եւ պիտի ասես. «Ինձ ծեծում էին, բայց ես ցաւ չէի զգում, ինձ ծաղրում էին, բայց ես չէի գիտակցում, ե՞րբ է բացուելու առաւօտը, որ վեր կենամ գտնեմ, թէ ո՞ւմ հետ պիտի էլի շրջեմ»։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
23 Երբ հզօրների հետ սեղան նստես՝ ընթրիքի, ուտելուց առաջ լա՛ւ իմացիր, թէ ինչ են դրել քո առաջ, եւ նոր միայն ձեռքդ մեկնի՛ր։ 2Իմացի՛ր նաեւ, որ դու եւս պարտաւոր ես նոյնը պատրաստել։ 3Եւ եթէ ագահ էլ լինես, մի՛ ցանկացիր նրա խորտիկները, քանի որ դրանք էլ կ՚անցնեն կը գնան սուտ կեանքի հետ։ 4Եթէ ունեւոր չես, մի՛ ձգտիր հասնել հարստին, այլ քո իմաստութեամբ հեռացի՛ր նրանից։ 5Հէնց որ աչքդ տնկես մի բանի վրայ,այն իսկոյն կը չքանայ. հարստութիւնն արծուի թեւեր է շինում իր համար եւ վերադառնում է իր նախնիների տունը։ 6Չարաչք մարդու հետ հաց մի՛ կեր եւ մի՛ ցանկացիր նրա կերակուրը, 7քանզի նա ուտում եւ խմում է այնպէս, ինչպէս մէկը մազ կուլ տար։ 8Նրան մի՛ ընդունիր քո տունը եւ քո հացը մի՛ կեր նրա հետ, քանի որ նա նողկանք կը պատճառի քեզեւ կ՚ապականի քո բարի խօսքերը. 9Ամենեւին բան մի՛ ասա անզգամի ականջին, որ նա չանարգի քո իմաստուն խօսքերը։ 10Մի՛ փոփոխիր վաղեմի սահմանների նշանները. եւ ձեռք մի՛ տուր որբերի ունեցուածքին, 11որովհետեւ հզօր է նրանց պաշտպանը՝ Տէրը, եւ նրանց դատը նա կը պաշտպանի քո դէմ։ 12Սիրտդ տո՛ւր խրատին, եւ ականջներդ պատրաստ պահի՛ր իմաստութեան խօսքերը լսելու համար։ 13Քո խրատը մի՛ խնայիր երեխային,որովհետեւ եթէ գաւազանով էլ խփես նրան՝ չի մեռնի, 14դու նրան կը հարուածես գաւազանով, բայց նրա հոգին կը փրկես մահից։ 15Որդեա՛կ, եթէ քո սիրտն իմաստուն լինի, ապա կ՚ուրախացնես եւ իմ սիրտը։ 16Իմ շուրթերը պիտի ձուլուեն քո շուրթերին,միայն թէ դու ուղիղ խօսես։ 17Թող քո սիրտը չնախանձի մեղաւորներին, այլ միշտ Տիրոջ երկիւղը պահի՛ր սրտիդ մէջ։ 18Եւ եթէ պահես, դու զաւակ կ՚ունենաս, եւ քո յոյսը չի կտրուի։ 19Լսի՛ր, որդեա՛կ, իմաստո՛ւն եղիր եւ ուղղի՛ր քո սրտի խորհուրդները։ 20Մի՛ լինիր հարբեցող եւ մի՛ նախանձիր իրենց մարմինը մսով պարարտացնողներին, 21որովհետեւ գինեմոլն ու բոզարածը պիտի աղքատանան, եւ քնի մէջ թմրած ամէն մարդ պիտի քրջոտ հանդերձ հագնի։ 22Լսի՛ր, որդեա՛կ, քեզ ծնող հօրը եւ մի՛ արհամարհիր քո մօր ծերութիւնը։ 23Ճշմարտութի՛ւն ձեռք բեր եւ չթողնես իմաստութիւնը, խրատը եւ խոհեմութիւնը։ 24Արդար հայրը բարութեամբ է կրթում զաւակին, եւ նրա սիրտը պիտի ուրախ լինի իմաստուն որդու համար։ 25Թող քո հայրն ու մայրն ուրախ լինեն քեզ համար, եւ թող ուրախանայ նա, ով ծնել է քեզ։ 26Տո՛ւր ինձ, որդեա՛կ, քո սիրտը, եւ թող աչքերդ սպասեն ինձ՝ իմ ճանապարհին։ 27Օտար տունը ծակ կարաս է, օտար բանը՝ նեղ ջրհոր։ 28Եւ ով այնտեղ է շտապում, շուտով պիտի կործանուի, եւ ամէն մի անօրէն պիտի ջնջուի իսպառ։ 29Ո՞ւմ համար է վայը, ո՞ւմ համար է խռովութիւնը, ո՞ւմ համար են դատաստանները, ո՞ւմ համար են դաժանութիւններն ու տարակուսանքները, ո՞ւմն են աջ ու ձախ տրուած հարուածները,եւ ո՞ւմն են հարուածից կապտած աչքերը, 30- ո՞չ արդեօք նրանցը, ովքեր տարւում են գինով, ովքեր նայում են, թէ որտեղ գինարբուք կայ։ 31Մի՛ հարբէք գինով, այլ զրուցեցէ՛ք արդար մարդկանց հետ, եւ խօսեցէ՛ք միմեանց հետ հրապարակներում։ Իսկ եթէ աչքդ գցես թաս ու բաժակի, յետոյ պիտի սանդի կոթի պէս տկլոր ման գաս, 32վերջն էլ օձից խայթուածի պէս պիտի ցած ընկնես, եւ գինին, ինչպէս իժի թոյն, պիտի տարածուի քո մէջ։ 33Եւ երբ աչքերդ օտար կին տեսնեն, բերանդ խառն ու շփոթ պիտի խօսի, 34եւ պիտի ծփաս՝ ասես ծովի մէջ, ինչպէս նաւավարը՝ սաստիկ մրրիկի մէջ։ 35Եւ պիտի ասես. «Ինձ ծեծում էին, բայց ես ցաւ չէի զգում, ինձ ծաղրում էին, բայց ես չէի գիտակցում, ե՞րբ է բացուելու առաւօտը, որ վեր կենամ գտնեմ, թէ ո՞ւմ հետ պիտի էլի շրջեմ»։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թերթօն 17 - Մեր Հոգսերի Ձմեռը...1993 Թիվը - ՎԱՀԱՆ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
Բոշան ժլատ էր, ո'ւ միամիտ, իսկ բոշայի գործընթացը կիրարկող երկրի ղեկավարները պարզապես ժլատ ու մարդատյաց էին, առանց վարանումի կարելի էր ընդհանրացնել` ոչ մի տեսակի ժողովրդի չէին հանդուրժում:
Սերտած ու լավ յուրացրած օտարի դասը, դրամին ու շահին երկրպագելով, նրանք հանուն սին ու վաղանցուկ փառքի կվաճառեին ամեն ինչ, անգամ` հայր ու մայր , հայրենիքն ու աշխարհը, եթե կարողանային:
Սոցալիզմի թունավոր ծաղիկներից թոշնած, չկայացած, կոմկուսի քարտուղարներ չդարձած, կոմսոմոլի նրբանցքներում բարոյազուրկ հին արժեքները յուրացրած, պահին, ու ժամանակին արագ հարմարվող անհատներ էին, որոնց բախտը կանխորոշել էր քանդողի ու ավերողի դերը: Նրանք չէին սիրում հին կառույցների տերերին, չէին սիրում թաքուն, սրտի' խորքում, գիտեին , լավ յուրացրել էին ժամանակի հրամայականը: Եթե պետք էր թունդ կոմունիստ էին , եթե պետք էր ազատ ու լայնախոհ մտավորական: Ամենինչ գիտեին օրվա, պահի, լրագրային մակարդակով, եթե' առեուտուր` բոշայի չափ, մարդկային հավերժ մնայուն արժեքները բոշայի պես, ոչինչ չէին սովորել , բոլոր դասերն ու բուհերը ավարտել էին հասարակական ակտիվ խավի սուտ պատրանքներով, կյանքից, շրջապատից վերցնելու կենսունակությամբ նրանք գերազանցում էին բոլոր նախորդ կենտկոմականներին ու համազգեստավորներին, քանզի նախորդների սխալներից լավ սովորել էին, եթե` իշխանություն ունեցողը ավելի անփույթ էր իր վարքով, սրանք իշխանություն չունեին ավելի հաճոյակատար ու համբերատար էին, շարժման ժամանակ օգտագործելով իրենց սովորած խարդավանքների դասերը, իրազեկ լինելով ներկուլիսային բոլոր ինտրիգներին առավելս օգտագործելով սովորածը՝ դարձան հարթակի ու երկրի տերեր:
Թշնամին ուրախանում էր տեսնելով նրանց կարճ մտահորիզոնը, դրամասիրությունը, հռչակավոր ու խելացի երեւալու մարմանջը:
Օտարները լավագույնս կարողացան օգտվել անհեռատես, կարճամիտ, «ծնողներին» հայոյելու մոլուցքով լցված իշխանատենչ՝ սոցալական թույնով, անբարո վարքով աղտոտված նորաթուխ ապազգային գործիչ չդարձած, գործիքի դերը ստանձնած` Արժույթաբանկերին քծնող ու հաճոյակատար ստրկամիտ նեոկոմունիստների խմբակին, որոնք վախից խմբված էին շրջում:
Իշխանության տեր դառնալով բազմացնում էին թիկնապահների քանակը, թիկնապահների ստվար խմբերը ավելի ազատ էին շրջում լլկված ժողովրդի մեջ, քան նորաթուխ քրմերը:
Նորերը մի կերպ կապկպել էին արեւմտյան հոռի գաղափարախոսության դասերը: Սուտ ու մուտ «նեոռեալիզմների», հազար ու մի' զահրումար «քամյուների»,«կաֆկաների» կապկպած, առանց զգալու,
որ կյանք ու ապրած միջավայրը` ծաղրելով ու ծոծորակին խզակոթով զարկելով նետել է հին արևելքին ծանոթ «յասավուլ» մարգարների ու միկիտան սաքոների գիրկը:Քամյուները չէին կարող դիմակայել: Հայաստան աշխարհը երկիրն էր «միկիտան սաքոների» ու գրիգոր աղաների:
Արհեստականորեն ներմուծված ժողովրդավարության օդաբարձերը պիտի պայթեին ու տրաքոցներից շշմած ղեկավարները մի դժբախտ օր պիտի հասկանային, որ իրենք գերված են նույն միկիտաններից ու յասավուլներից, նրանցից՝ իրենց անիծված պապերը ազատագրվել էին էլի դրսից բերված օտար հեղափոխող քամիների շնորհիվ:
Հեղափոխություններից հետո միշտ էլ մնում էր ավերակն ու ավերակի վերաշինման ծանր աշխատանքը: Նորերը աշխատելու կուլտուրան չգիտեին: Նրանք փառատենչ, ո'ւ ագահ՝ մտածում էին ժողովուրդը կդիմանա: Բոշայական համոզվածությունը` էշ չի~ սատկի: Ժողովուրդը չսատկելու համար անում էր ամեն ինչ, բնությունը միշտ էլ օգնում է իր ստեղծածներին, որ ստեղծվածը իրականացնի իրեն վեր ապահովածը, եթե քաղցից համատարած մեռնողներ չկային, դա չէր նշանակում, որ մահացողները կուշտ էին: Ոչ մեկի մտքով չէր անցնում, որ հացը դառնալու է շատերի համար անմատչելի ու փնտրված, չէ որ հիշում էին, ոչ վաղ անցյալում քաղաքի արվարձաններում բնակիչներից շատերը խոզ ու թռչուն էին պարարտացնում հաց կերակրելով: Այսօր ի~րենք արդեն ուտելու հաց չունեն:
Լսում էին ու չէին հավատում, բայց կյանքը շարունակվում էր , ե'ւ ավանակի կարգավիճակին չհամակերպվելու մարդկային ոգին գնում էր գտնելու իր փրկիչին: Փրկիչն ինքն էր եկել, նույն ՄԱՀԻ հրամանով , թիկնոցն՝ ուսերին, բարեգործի մաղախը շալակին՝ մտել էր երկիր , զբաղվում էր հոգե որսությամբ: Ինչքան հուսահատ ու բեկուն հոգիներ կային: Նրանցից շատերին գտան աղանդավոր քարոզիչները, «հիսունի» ու «հարյուրի» եհովականները, նրանք հասնում էին ամենուր, կազմում էին «հոտեր» ու նշանակում առաջնորդներ եղբայր ու քույրիկ պատվելիները` հանուն իրենց աստծո, մեղանչածներին նախ փրկում էին առօրյա հոգսերի բեռից` «հոգին փրկող քարոզներով», հետո տալիս էին բրինձ, կամ` ձեթ, ձավար:
Հազարավորները փրկվեցին քաղցից, կորցնելով՝ հավատը, ազգային նկարագիրը, որը նոր-նոր էր ճանապարհ ելել: Ամենուր նոսրանում էին մեր շարքերը, ստվարանում էր պառակտվածների ու հոգով հեռացողների բանակը:Հաճախ օրաբաժինը մի փոքր ավելացնելու մտադրությամբ մայրերը աղոթատներ էին տանում դուստրերին, մի քիչ նավթ, մակարոն ունենալը դարձրած գերխնդիր նրանք պատվելի ու քարոզիչ համարվող օտարից գերված հոժարակամ քանդում էին բոլոր հոգեւոր խորանների ուրվագծերը իրենց սրտում ու տեղ բացում նոր ուսմունքներին, համատարած «քույրիկների ու եղբայրիկների» ամբոխը ապրում էր հրեշտակների հովանու ներքո, անտարբեր՝ երկիրն ու հայրենիքը քարուքանդ անող թշնամիներին:
Շար. 17
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Սերտած ու լավ յուրացրած օտարի դասը, դրամին ու շահին երկրպագելով, նրանք հանուն սին ու վաղանցուկ փառքի կվաճառեին ամեն ինչ, անգամ` հայր ու մայր , հայրենիքն ու աշխարհը, եթե կարողանային:
Սոցալիզմի թունավոր ծաղիկներից թոշնած, չկայացած, կոմկուսի քարտուղարներ չդարձած, կոմսոմոլի նրբանցքներում բարոյազուրկ հին արժեքները յուրացրած, պահին, ու ժամանակին արագ հարմարվող անհատներ էին, որոնց բախտը կանխորոշել էր քանդողի ու ավերողի դերը: Նրանք չէին սիրում հին կառույցների տերերին, չէին սիրում թաքուն, սրտի' խորքում, գիտեին , լավ յուրացրել էին ժամանակի հրամայականը: Եթե պետք էր թունդ կոմունիստ էին , եթե պետք էր ազատ ու լայնախոհ մտավորական: Ամենինչ գիտեին օրվա, պահի, լրագրային մակարդակով, եթե' առեուտուր` բոշայի չափ, մարդկային հավերժ մնայուն արժեքները բոշայի պես, ոչինչ չէին սովորել , բոլոր դասերն ու բուհերը ավարտել էին հասարակական ակտիվ խավի սուտ պատրանքներով, կյանքից, շրջապատից վերցնելու կենսունակությամբ նրանք գերազանցում էին բոլոր նախորդ կենտկոմականներին ու համազգեստավորներին, քանզի նախորդների սխալներից լավ սովորել էին, եթե` իշխանություն ունեցողը ավելի անփույթ էր իր վարքով, սրանք իշխանություն չունեին ավելի հաճոյակատար ու համբերատար էին, շարժման ժամանակ օգտագործելով իրենց սովորած խարդավանքների դասերը, իրազեկ լինելով ներկուլիսային բոլոր ինտրիգներին առավելս օգտագործելով սովորածը՝ դարձան հարթակի ու երկրի տերեր:
Թշնամին ուրախանում էր տեսնելով նրանց կարճ մտահորիզոնը, դրամասիրությունը, հռչակավոր ու խելացի երեւալու մարմանջը:
Օտարները լավագույնս կարողացան օգտվել անհեռատես, կարճամիտ, «ծնողներին» հայոյելու մոլուցքով լցված իշխանատենչ՝ սոցալական թույնով, անբարո վարքով աղտոտված նորաթուխ ապազգային գործիչ չդարձած, գործիքի դերը ստանձնած` Արժույթաբանկերին քծնող ու հաճոյակատար ստրկամիտ նեոկոմունիստների խմբակին, որոնք վախից խմբված էին շրջում:
Իշխանության տեր դառնալով բազմացնում էին թիկնապահների քանակը, թիկնապահների ստվար խմբերը ավելի ազատ էին շրջում լլկված ժողովրդի մեջ, քան նորաթուխ քրմերը:
Նորերը մի կերպ կապկպել էին արեւմտյան հոռի գաղափարախոսության դասերը: Սուտ ու մուտ «նեոռեալիզմների», հազար ու մի' զահրումար «քամյուների»,«կաֆկաների» կապկպած, առանց զգալու,
որ կյանք ու ապրած միջավայրը` ծաղրելով ու ծոծորակին խզակոթով զարկելով նետել է հին արևելքին ծանոթ «յասավուլ» մարգարների ու միկիտան սաքոների գիրկը:Քամյուները չէին կարող դիմակայել: Հայաստան աշխարհը երկիրն էր «միկիտան սաքոների» ու գրիգոր աղաների:
Արհեստականորեն ներմուծված ժողովրդավարության օդաբարձերը պիտի պայթեին ու տրաքոցներից շշմած ղեկավարները մի դժբախտ օր պիտի հասկանային, որ իրենք գերված են նույն միկիտաններից ու յասավուլներից, նրանցից՝ իրենց անիծված պապերը ազատագրվել էին էլի դրսից բերված օտար հեղափոխող քամիների շնորհիվ:
Հեղափոխություններից հետո միշտ էլ մնում էր ավերակն ու ավերակի վերաշինման ծանր աշխատանքը: Նորերը աշխատելու կուլտուրան չգիտեին: Նրանք փառատենչ, ո'ւ ագահ՝ մտածում էին ժողովուրդը կդիմանա: Բոշայական համոզվածությունը` էշ չի~ սատկի: Ժողովուրդը չսատկելու համար անում էր ամեն ինչ, բնությունը միշտ էլ օգնում է իր ստեղծածներին, որ ստեղծվածը իրականացնի իրեն վեր ապահովածը, եթե քաղցից համատարած մեռնողներ չկային, դա չէր նշանակում, որ մահացողները կուշտ էին: Ոչ մեկի մտքով չէր անցնում, որ հացը դառնալու է շատերի համար անմատչելի ու փնտրված, չէ որ հիշում էին, ոչ վաղ անցյալում քաղաքի արվարձաններում բնակիչներից շատերը խոզ ու թռչուն էին պարարտացնում հաց կերակրելով: Այսօր ի~րենք արդեն ուտելու հաց չունեն:
Լսում էին ու չէին հավատում, բայց կյանքը շարունակվում էր , ե'ւ ավանակի կարգավիճակին չհամակերպվելու մարդկային ոգին գնում էր գտնելու իր փրկիչին: Փրկիչն ինքն էր եկել, նույն ՄԱՀԻ հրամանով , թիկնոցն՝ ուսերին, բարեգործի մաղախը շալակին՝ մտել էր երկիր , զբաղվում էր հոգե որսությամբ: Ինչքան հուսահատ ու բեկուն հոգիներ կային: Նրանցից շատերին գտան աղանդավոր քարոզիչները, «հիսունի» ու «հարյուրի» եհովականները, նրանք հասնում էին ամենուր, կազմում էին «հոտեր» ու նշանակում առաջնորդներ եղբայր ու քույրիկ պատվելիները` հանուն իրենց աստծո, մեղանչածներին նախ փրկում էին առօրյա հոգսերի բեռից` «հոգին փրկող քարոզներով», հետո տալիս էին բրինձ, կամ` ձեթ, ձավար:
Հազարավորները փրկվեցին քաղցից, կորցնելով՝ հավատը, ազգային նկարագիրը, որը նոր-նոր էր ճանապարհ ելել: Ամենուր նոսրանում էին մեր շարքերը, ստվարանում էր պառակտվածների ու հոգով հեռացողների բանակը:Հաճախ օրաբաժինը մի փոքր ավելացնելու մտադրությամբ մայրերը աղոթատներ էին տանում դուստրերին, մի քիչ նավթ, մակարոն ունենալը դարձրած գերխնդիր նրանք պատվելի ու քարոզիչ համարվող օտարից գերված հոժարակամ քանդում էին բոլոր հոգեւոր խորանների ուրվագծերը իրենց սրտում ու տեղ բացում նոր ուսմունքներին, համատարած «քույրիկների ու եղբայրիկների» ամբոխը ապրում էր հրեշտակների հովանու ներքո, անտարբեր՝ երկիրն ու հայրենիքը քարուքանդ անող թշնամիներին:
Շար. 17
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թերթօն 17 - Մեր Հոգսերի Ձմեռը...1993 Թիվը - ՎԱՀԱՆ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
Բոշան ժլատ էր, ո'ւ միամիտ, իսկ բոշայի գործընթացը կիրարկող երկրի ղեկավարները պարզապես ժլատ ու մարդատյաց էին, առանց վարանումի կարելի էր ընդհանրացնել` ոչ մի տեսակի ժողովրդի չէին հանդուրժում:
Սերտած ու լավ յուրացրած օտարի դասը, դրամին ու շահին երկրպագելով, նրանք հանուն սին ու վաղանցուկ փառքի կվաճառեին ամեն ինչ, անգամ` հայր ու մայր , հայրենիքն ու աշխարհը, եթե կարողանային:
Սոցալիզմի թունավոր ծաղիկներից թոշնած, չկայացած, կոմկուսի քարտուղարներ չդարձած, կոմսոմոլի նրբանցքներում բարոյազուրկ հին արժեքները յուրացրած, պահին, ու ժամանակին արագ հարմարվող անհատներ էին, որոնց բախտը կանխորոշել էր քանդողի ու ավերողի դերը: Նրանք չէին սիրում հին կառույցների տերերին, չէին սիրում թաքուն, սրտի' խորքում, գիտեին , լավ յուրացրել էին ժամանակի հրամայականը: Եթե պետք էր թունդ կոմունիստ էին , եթե պետք էր ազատ ու լայնախոհ մտավորական: Ամենինչ գիտեին օրվա, պահի, լրագրային մակարդակով, եթե' առեուտուր` բոշայի չափ, մարդկային հավերժ մնայուն արժեքները բոշայի պես, ոչինչ չէին սովորել , բոլոր դասերն ու բուհերը ավարտել էին հասարակական ակտիվ խավի սուտ պատրանքներով, կյանքից, շրջապատից վերցնելու կենսունակությամբ նրանք գերազանցում էին բոլոր նախորդ կենտկոմականներին ու համազգեստավորներին, քանզի նախորդների սխալներից լավ սովորել էին, եթե` իշխանություն ունեցողը ավելի անփույթ էր իր վարքով, սրանք իշխանություն չունեին ավելի հաճոյակատար ու համբերատար էին, շարժման ժամանակ օգտագործելով իրենց սովորած խարդավանքների դասերը, իրազեկ լինելով ներկուլիսային բոլոր ինտրիգներին առավելս օգտագործելով սովորածը՝ դարձան հարթակի ու երկրի տերեր:
Թշնամին ուրախանում էր տեսնելով նրանց կարճ մտահորիզոնը, դրամասիրությունը, հռչակավոր ու խելացի երեւալու մարմանջը:
Օտարները լավագույնս կարողացան օգտվել անհեռատես, կարճամիտ, «ծնողներին» հայոյելու մոլուցքով լցված իշխանատենչ՝ սոցալական թույնով, անբարո վարքով աղտոտված նորաթուխ ապազգային գործիչ չդարձած, գործիքի դերը ստանձնած` Արժույթաբանկերին քծնող ու հաճոյակատար ստրկամիտ նեոկոմունիստների խմբակին, որոնք վախից խմբված էին շրջում:
Իշխանության տեր դառնալով բազմացնում էին թիկնապահների քանակը, թիկնապահների ստվար խմբերը ավելի ազատ էին շրջում լլկված ժողովրդի մեջ, քան նորաթուխ քրմերը:
Նորերը մի կերպ կապկպել էին արեւմտյան հոռի գաղափարախոսության դասերը: Սուտ ու մուտ «նեոռեալիզմների», հազար ու մի' զահրումար «քամյուների»,«կաֆկաների» կապկպած, առանց զգալու,
որ կյանք ու ապրած միջավայրը` ծաղրելով ու ծոծորակին խզակոթով զարկելով նետել է հին արևելքին ծանոթ «յասավուլ» մարգարների ու միկիտան սաքոների գիրկը:Քամյուները չէին կարող դիմակայել: Հայաստան աշխարհը երկիրն էր «միկիտան սաքոների» ու գրիգոր աղաների:
Արհեստականորեն ներմուծված ժողովրդավարության օդաբարձերը պիտի պայթեին ու տրաքոցներից շշմած ղեկավարները մի դժբախտ օր պիտի հասկանային, որ իրենք գերված են նույն միկիտաններից ու յասավուլներից, նրանցից՝ իրենց անիծված պապերը ազատագրվել էին էլի դրսից բերված օտար հեղափոխող քամիների շնորհիվ:
Հեղափոխություններից հետո միշտ էլ մնում էր ավերակն ու ավերակի վերաշինման ծանր աշխատանքը: Նորերը աշխատելու կուլտուրան չգիտեին: Նրանք փառատենչ, ո'ւ ագահ՝ մտածում էին ժողովուրդը կդիմանա: Բոշայական համոզվածությունը` էշ չի~ սատկի: Ժողովուրդը չսատկելու համար անում էր ամեն ինչ, բնությունը միշտ էլ օգնում է իր ստեղծածներին, որ ստեղծվածը իրականացնի իրեն վեր ապահովածը, եթե քաղցից համատարած մեռնողներ չկային, դա չէր նշանակում, որ մահացողները կուշտ էին: Ոչ մեկի մտքով չէր անցնում, որ հացը դառնալու է շատերի համար անմատչելի ու փնտրված, չէ որ հիշում էին, ոչ վաղ անցյալում քաղաքի արվարձաններում բնակիչներից շատերը խոզ ու թռչուն էին պարարտացնում հաց կերակրելով: Այսօր ի~րենք արդեն ուտելու հաց չունեն:
Լսում էին ու չէին հավատում, բայց կյանքը շարունակվում էր , ե'ւ ավանակի կարգավիճակին չհամակերպվելու մարդկային ոգին գնում էր գտնելու իր փրկիչին: Փրկիչն ինքն էր եկել, նույն ՄԱՀԻ հրամանով , թիկնոցն՝ ուսերին, բարեգործի մաղախը շալակին՝ մտել էր երկիր , զբաղվում էր հոգե որսությամբ: Ինչքան հուսահատ ու բեկուն հոգիներ կային: Նրանցից շատերին գտան աղանդավոր քարոզիչները, «հիսունի» ու «հարյուրի» եհովականները, նրանք հասնում էին ամենուր, կազմում էին «հոտեր» ու նշանակում առաջնորդներ եղբայր ու քույրիկ պատվելիները` հանուն իրենց աստծո, մեղանչածներին նախ փրկում էին առօրյա հոգսերի բեռից` «հոգին փրկող քարոզներով», հետո տալիս էին բրինձ, կամ` ձեթ, ձավար:
Հազարավորները փրկվեցին քաղցից, կորցնելով՝ հավատը, ազգային նկարագիրը, որը նոր-նոր էր ճանապարհ ելել: Ամենուր նոսրանում էին մեր շարքերը, ստվարանում էր պառակտվածների ու հոգով հեռացողների բանակը:Հաճախ օրաբաժինը մի փոքր ավելացնելու մտադրությամբ մայրերը աղոթատներ էին տանում դուստրերին, մի քիչ նավթ, մակարոն ունենալը դարձրած գերխնդիր նրանք պատվելի ու քարոզիչ համարվող օտարից գերված հոժարակամ քանդում էին բոլոր հոգեւոր խորանների ուրվագծերը իրենց սրտում ու տեղ բացում նոր ուսմունքներին, համատարած «քույրիկների ու եղբայրիկների» ամբոխը ապրում էր հրեշտակների հովանու ներքո, անտարբեր՝ երկիրն ու հայրենիքը քարուքանդ անող թշնամիներին:
Շար. 17
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Սերտած ու լավ յուրացրած օտարի դասը, դրամին ու շահին երկրպագելով, նրանք հանուն սին ու վաղանցուկ փառքի կվաճառեին ամեն ինչ, անգամ` հայր ու մայր , հայրենիքն ու աշխարհը, եթե կարողանային:
Սոցալիզմի թունավոր ծաղիկներից թոշնած, չկայացած, կոմկուսի քարտուղարներ չդարձած, կոմսոմոլի նրբանցքներում բարոյազուրկ հին արժեքները յուրացրած, պահին, ու ժամանակին արագ հարմարվող անհատներ էին, որոնց բախտը կանխորոշել էր քանդողի ու ավերողի դերը: Նրանք չէին սիրում հին կառույցների տերերին, չէին սիրում թաքուն, սրտի' խորքում, գիտեին , լավ յուրացրել էին ժամանակի հրամայականը: Եթե պետք էր թունդ կոմունիստ էին , եթե պետք էր ազատ ու լայնախոհ մտավորական: Ամենինչ գիտեին օրվա, պահի, լրագրային մակարդակով, եթե' առեուտուր` բոշայի չափ, մարդկային հավերժ մնայուն արժեքները բոշայի պես, ոչինչ չէին սովորել , բոլոր դասերն ու բուհերը ավարտել էին հասարակական ակտիվ խավի սուտ պատրանքներով, կյանքից, շրջապատից վերցնելու կենսունակությամբ նրանք գերազանցում էին բոլոր նախորդ կենտկոմականներին ու համազգեստավորներին, քանզի նախորդների սխալներից լավ սովորել էին, եթե` իշխանություն ունեցողը ավելի անփույթ էր իր վարքով, սրանք իշխանություն չունեին ավելի հաճոյակատար ու համբերատար էին, շարժման ժամանակ օգտագործելով իրենց սովորած խարդավանքների դասերը, իրազեկ լինելով ներկուլիսային բոլոր ինտրիգներին առավելս օգտագործելով սովորածը՝ դարձան հարթակի ու երկրի տերեր:
Թշնամին ուրախանում էր տեսնելով նրանց կարճ մտահորիզոնը, դրամասիրությունը, հռչակավոր ու խելացի երեւալու մարմանջը:
Օտարները լավագույնս կարողացան օգտվել անհեռատես, կարճամիտ, «ծնողներին» հայոյելու մոլուցքով լցված իշխանատենչ՝ սոցալական թույնով, անբարո վարքով աղտոտված նորաթուխ ապազգային գործիչ չդարձած, գործիքի դերը ստանձնած` Արժույթաբանկերին քծնող ու հաճոյակատար ստրկամիտ նեոկոմունիստների խմբակին, որոնք վախից խմբված էին շրջում:
Իշխանության տեր դառնալով բազմացնում էին թիկնապահների քանակը, թիկնապահների ստվար խմբերը ավելի ազատ էին շրջում լլկված ժողովրդի մեջ, քան նորաթուխ քրմերը:
Նորերը մի կերպ կապկպել էին արեւմտյան հոռի գաղափարախոսության դասերը: Սուտ ու մուտ «նեոռեալիզմների», հազար ու մի' զահրումար «քամյուների»,«կաֆկաների» կապկպած, առանց զգալու,
որ կյանք ու ապրած միջավայրը` ծաղրելով ու ծոծորակին խզակոթով զարկելով նետել է հին արևելքին ծանոթ «յասավուլ» մարգարների ու միկիտան սաքոների գիրկը:Քամյուները չէին կարող դիմակայել: Հայաստան աշխարհը երկիրն էր «միկիտան սաքոների» ու գրիգոր աղաների:
Արհեստականորեն ներմուծված ժողովրդավարության օդաբարձերը պիտի պայթեին ու տրաքոցներից շշմած ղեկավարները մի դժբախտ օր պիտի հասկանային, որ իրենք գերված են նույն միկիտաններից ու յասավուլներից, նրանցից՝ իրենց անիծված պապերը ազատագրվել էին էլի դրսից բերված օտար հեղափոխող քամիների շնորհիվ:
Հեղափոխություններից հետո միշտ էլ մնում էր ավերակն ու ավերակի վերաշինման ծանր աշխատանքը: Նորերը աշխատելու կուլտուրան չգիտեին: Նրանք փառատենչ, ո'ւ ագահ՝ մտածում էին ժողովուրդը կդիմանա: Բոշայական համոզվածությունը` էշ չի~ սատկի: Ժողովուրդը չսատկելու համար անում էր ամեն ինչ, բնությունը միշտ էլ օգնում է իր ստեղծածներին, որ ստեղծվածը իրականացնի իրեն վեր ապահովածը, եթե քաղցից համատարած մեռնողներ չկային, դա չէր նշանակում, որ մահացողները կուշտ էին: Ոչ մեկի մտքով չէր անցնում, որ հացը դառնալու է շատերի համար անմատչելի ու փնտրված, չէ որ հիշում էին, ոչ վաղ անցյալում քաղաքի արվարձաններում բնակիչներից շատերը խոզ ու թռչուն էին պարարտացնում հաց կերակրելով: Այսօր ի~րենք արդեն ուտելու հաց չունեն:
Լսում էին ու չէին հավատում, բայց կյանքը շարունակվում էր , ե'ւ ավանակի կարգավիճակին չհամակերպվելու մարդկային ոգին գնում էր գտնելու իր փրկիչին: Փրկիչն ինքն էր եկել, նույն ՄԱՀԻ հրամանով , թիկնոցն՝ ուսերին, բարեգործի մաղախը շալակին՝ մտել էր երկիր , զբաղվում էր հոգե որսությամբ: Ինչքան հուսահատ ու բեկուն հոգիներ կային: Նրանցից շատերին գտան աղանդավոր քարոզիչները, «հիսունի» ու «հարյուրի» եհովականները, նրանք հասնում էին ամենուր, կազմում էին «հոտեր» ու նշանակում առաջնորդներ եղբայր ու քույրիկ պատվելիները` հանուն իրենց աստծո, մեղանչածներին նախ փրկում էին առօրյա հոգսերի բեռից` «հոգին փրկող քարոզներով», հետո տալիս էին բրինձ, կամ` ձեթ, ձավար:
Հազարավորները փրկվեցին քաղցից, կորցնելով՝ հավատը, ազգային նկարագիրը, որը նոր-նոր էր ճանապարհ ելել: Ամենուր նոսրանում էին մեր շարքերը, ստվարանում էր պառակտվածների ու հոգով հեռացողների բանակը:Հաճախ օրաբաժինը մի փոքր ավելացնելու մտադրությամբ մայրերը աղոթատներ էին տանում դուստրերին, մի քիչ նավթ, մակարոն ունենալը դարձրած գերխնդիր նրանք պատվելի ու քարոզիչ համարվող օտարից գերված հոժարակամ քանդում էին բոլոր հոգեւոր խորանների ուրվագծերը իրենց սրտում ու տեղ բացում նոր ուսմունքներին, համատարած «քույրիկների ու եղբայրիկների» ամբոխը ապրում էր հրեշտակների հովանու ներքո, անտարբեր՝ երկիրն ու հայրենիքը քարուքանդ անող թշնամիներին:
Շար. 17
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Saturday, January 28, 2012
Սուրբ Ֆրանսիս Ասիսիի Աղօթքը
Ով Տէր զիս ըրէ
Խաղաղութեանդ գործիքը,
Որ կարենամ սերմնացանել
Սէր ՝ ուր կը տիրէ ատելութիւն
Ներողամտութիւն՝ ուր կը տիրէ սրտմտութիւն
Հաւատք՝ ուր կը տիրէ կասկած
Յոյս՝ ուր կը տրէ յուսահատութիւն
Լոյս՝ ուր կը տիրէ խաւար
Ուրախութիւն՝ ուր կը տիրէ տրտմութիւն:
Շնորհէ ինծի , որ
Չփնտռեմ մխիթարուիլ այլ՝ մխիթարել
Չփնտռեմ սիրուիլ այլ՝ սիրել
Քանի որ
Տալով է որ կը ստանանք
Ներելով է որ մեզի կը ներուի
Մեռնելով է որ կը ստանանք
Յաւիտենական կեանք:
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Խաղաղութեանդ գործիքը,
Որ կարենամ սերմնացանել
Սէր ՝ ուր կը տիրէ ատելութիւն
Ներողամտութիւն՝ ուր կը տիրէ սրտմտութիւն
Հաւատք՝ ուր կը տիրէ կասկած
Յոյս՝ ուր կը տրէ յուսահատութիւն
Լոյս՝ ուր կը տիրէ խաւար
Ուրախութիւն՝ ուր կը տիրէ տրտմութիւն:
Շնորհէ ինծի , որ
Չփնտռեմ մխիթարուիլ այլ՝ մխիթարել
Չփնտռեմ սիրուիլ այլ՝ սիրել
Քանի որ
Տալով է որ կը ստանանք
Ներելով է որ մեզի կը ներուի
Մեռնելով է որ կը ստանանք
Յաւիտենական կեանք:
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Սուրբ Ֆրանսիս Ասիսիի Աղօթքը
Ով Տէր զիս ըրէ
Խաղաղութեանդ գործիքը,
Որ կարենամ սերմնացանել
Սէր ՝ ուր կը տիրէ ատելութիւն
Ներողամտութիւն՝ ուր կը տիրէ սրտմտութիւն
Հաւատք՝ ուր կը տիրէ կասկած
Յոյս՝ ուր կը տրէ յուսահատութիւն
Լոյս՝ ուր կը տիրէ խաւար
Ուրախութիւն՝ ուր կը տիրէ տրտմութիւն:
Շնորհէ ինծի , որ
Չփնտռեմ մխիթարուիլ այլ՝ մխիթարել
Չփնտռեմ սիրուիլ այլ՝ սիրել
Քանի որ
Տալով է որ կը ստանանք
Ներելով է որ մեզի կը ներուի
Մեռնելով է որ կը ստանանք
Յաւիտենական կեանք:
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Խաղաղութեանդ գործիքը,
Որ կարենամ սերմնացանել
Սէր ՝ ուր կը տիրէ ատելութիւն
Ներողամտութիւն՝ ուր կը տիրէ սրտմտութիւն
Հաւատք՝ ուր կը տիրէ կասկած
Յոյս՝ ուր կը տրէ յուսահատութիւն
Լոյս՝ ուր կը տիրէ խաւար
Ուրախութիւն՝ ուր կը տիրէ տրտմութիւն:
Շնորհէ ինծի , որ
Չփնտռեմ մխիթարուիլ այլ՝ մխիթարել
Չփնտռեմ սիրուիլ այլ՝ սիրել
Քանի որ
Տալով է որ կը ստանանք
Ներելով է որ մեզի կը ներուի
Մեռնելով է որ կը ստանանք
Յաւիտենական կեանք:
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
ԱՌԱԿՆԵՐ - Սողոմոն Իմաստուն - 22
Կեանքի թոհուբոհին մէջ ՝ վարի խրատները լսելն ու գործադրելը առաքինութենէ աւելի պէտքի մը գոհացում տալ կը նշանակէ: Ձեզի , ձեր ընտանիքներուն համար են սիրելի ընթերցող: Այսպէս, ամիս մը շարունակ , ամէն օր մէկ խրատ պիտի հրապարակենք : «Իմաստութիւնը լիառատ գանձ է » ըսած էինք Դեկտեմբերին հրապարակուած մեր մէկ յօդուածին մէջ: Այդ գանձին մասին է որ խօսած է Սողոմոն Իմաստուն թագաւոր հազարաւոր տարիներ առաջ:Իր վարի խրատ-առակներուն մէջ խօսած է ագահութեան , կաշառակերութեան, պոռնկութեան ու շնութեան , անարդարութեան ու գողութեան չարիքներուն մասին : Կարդացէք: Բոլորս խրատի պէտք ունինք սիրելիներ: Թող իմաստութիւնը մեզ համակէ , թող իմաստութիւնը մեզ միացնէ:
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
22 Բարի անունը լաւ է մեծ հարստութիւնից, ընտիր շնորհքը՝ արծաթից ու ոսկուց։ 2Հարուստն ու աղքատը հանդիպում են իրար. երկուսին էլ այցելում է Տէրը։ 3Չարագործին պատժուած տեսնելով՝ խորագէտն աւելի հաստատութեամբ է խրատում իրեն, բայց անմիտները զանց առնելով այն՝ աւելի են վնասւում։ 4Տիրոջ երկիւղն իմաստութեան սկիզբն է. դա է ե՛ւ հարստութիւնը, ե՛ւ փառքը, ե՛ւ կեանքը։ 5Թիւրամիտ մարդկանց ճանապարհներին տատասկ կայ եւ որոգայթ, բայց ով զգուշանում է իր հոգու համար, հեռանում է նրանցից։ 6Երիտասարդը դաստիարակւում է ըստ իր ընտրած ճանապարհի եւ ծերութեան ժամանակ էլ չի հեռանում դրանից։ 7Աղքատները պիտի տիրեն հարուստներին, եւ ծառաները պիտի փոխ տան իրենց տէրերին։ 8Ով անզգամութիւն է ցանում, չարիքներ է հնձելու եւ պատուհաս է կրելու իր գործերին համապատասխան։ 9Աստուած սիրում է ուրախ եւ առատաձեռն մարդուն. աղքատին ողորմութիւն անողն ինքն էլ պիտի կերակրուի, որովհետեւ տնանկին իր հացից է բաժին հանել։ Կաշառք տուողը յաղթութիւն եւ պատիւ է ձեռք բերում, բայց կաշառքը սպանում է առնողների հոգին։ 10Ժանտ մարդուն դո՛ւրս վռնտիր ատեանից, եւ հակառակութիւնը կը վերանայ նրա հետ, որովհետեւ երբ նա նստած է լինում ատեանում, անարգում է բոլորին։ 11Տէրը սիրում է մաքուր սիրտը, եւ բոլոր անարատ մարդիկ ընդունելի են նրան։ 12Թագաւորը հովւում է շուրթերով, Տիրոջ աչքերը պահպանում են գիտութիւնը, բայց Տէրն արհամարհում է անօրէն խօսքերը։ 13Ծոյլը պատճառ է բռնում եւ ասում. «Ճամբին առիւծ կայ, փողոցների մատոյցներում՝ մարդասպաններ»։ 14Անօրէնի բերանը խոր հոր է, եւ Տիրոջն ատելի անձը նրա մէջ պիտի ընկնի։ Վատ ճանապարհներ կան մարդու առջեւ, եւ նա չի ուզում յետ դառնալ դրանցից, բայց հարկաւոր է յետ դառնալ ծուռ ու վատ ճանապարհից։ 15Անմտութիւնը բորբոքուած է երիտասարդի սրտում. ուրեմն՝ գաւազանը եւ խրատը հեռու են նրանից։ 16Աղքատին զրպարտողը բազմացնում է իր չարիքները. եւ նա, ով զրկում է նրան եւ տալիս է հարստին,կարօտութեան մէջ պիտի մնայ։ 17Ականջդ մօ՛տ պահիր իմաստունների խօսքերին. լսի՛ր իմ խօսքերը, հաստատի՛ր սրտիդ մէջ եւ կ՚իմանաս, որ դրանք բարի են։ 18Եւ եթէ դրանք պահես սրտիդ մէջ, կ՚ուրախացնեն քեզ եւ միշտ կը մնան շուրթերիդ վրայ։ 19Որպէսզի քո յոյսը Տիրոջ վրայ լինի, ես քեզ ցոյց կը տամ նրա ճանապարհները։ 20Եւ դու այդ խօսքերը երի՛ցս գրիր հոգուդ մէջ, քո մտքի, գիտութեան եւ բանականութեան մէջ։ 21Ահաւասիկ ես քեզ սովորեցնում եմ ճշմարիտ խօսքեր եւ գիտութիւն, որպէսզի քեզ հարցնողներին յօժարութեամբ ճշմարտութեան խօսքերով պատասխաններ տաս։ 22Մի՛ բռնացիր աղքատի վրայ, որովհետեւ նա խեղճ է, եւ մի՛ անարգիր տնանկին դատարանի մէջ, 23որովհետեւ Տէրն է նրա դատն ու դատաստանն անելու, եւ Տէրն է, որ անկորուստ պիտի փրկի քո հոգին։ 24Ընկեր մի՛ լինիր բարկացկոտ մարդուն եւ մի՛ առնչուիր դիւրաբորբոք բարեկամի հետ, 25որ չլինի թէ սովորես նրա ճանապարհները եւ ծուղակն ընկնելով՝ խեղդամահ լինես։ 26Որեւէ մէկից ակնածելով՝ պարտքի համար անձդ երաշխաւոր մի՛ դարձրու, 27որովհետեւ եթէ չունես, որտեղի՞ց պիտի վճարես, եւ ինչո՞ւ առնեն տանեն քո անկողինը, որի վրայ հանգստանում են կողերդ։ 28Մի՛ փոփոխիր քո հայրերի դրած յաւիտենական սահմանները։ 29Իր գործի մէջ փութկոտ եւ խելամիտ մարդուն պէտք է կանգնեցնել թագաւորների եւ ոչ թէ ծոյլ ու անպէտք մարդկանց առջեւ։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
22 Բարի անունը լաւ է մեծ հարստութիւնից, ընտիր շնորհքը՝ արծաթից ու ոսկուց։ 2Հարուստն ու աղքատը հանդիպում են իրար. երկուսին էլ այցելում է Տէրը։ 3Չարագործին պատժուած տեսնելով՝ խորագէտն աւելի հաստատութեամբ է խրատում իրեն, բայց անմիտները զանց առնելով այն՝ աւելի են վնասւում։ 4Տիրոջ երկիւղն իմաստութեան սկիզբն է. դա է ե՛ւ հարստութիւնը, ե՛ւ փառքը, ե՛ւ կեանքը։ 5Թիւրամիտ մարդկանց ճանապարհներին տատասկ կայ եւ որոգայթ, բայց ով զգուշանում է իր հոգու համար, հեռանում է նրանցից։ 6Երիտասարդը դաստիարակւում է ըստ իր ընտրած ճանապարհի եւ ծերութեան ժամանակ էլ չի հեռանում դրանից։ 7Աղքատները պիտի տիրեն հարուստներին, եւ ծառաները պիտի փոխ տան իրենց տէրերին։ 8Ով անզգամութիւն է ցանում, չարիքներ է հնձելու եւ պատուհաս է կրելու իր գործերին համապատասխան։ 9Աստուած սիրում է ուրախ եւ առատաձեռն մարդուն. աղքատին ողորմութիւն անողն ինքն էլ պիտի կերակրուի, որովհետեւ տնանկին իր հացից է բաժին հանել։ Կաշառք տուողը յաղթութիւն եւ պատիւ է ձեռք բերում, բայց կաշառքը սպանում է առնողների հոգին։ 10Ժանտ մարդուն դո՛ւրս վռնտիր ատեանից, եւ հակառակութիւնը կը վերանայ նրա հետ, որովհետեւ երբ նա նստած է լինում ատեանում, անարգում է բոլորին։ 11Տէրը սիրում է մաքուր սիրտը, եւ բոլոր անարատ մարդիկ ընդունելի են նրան։ 12Թագաւորը հովւում է շուրթերով, Տիրոջ աչքերը պահպանում են գիտութիւնը, բայց Տէրն արհամարհում է անօրէն խօսքերը։ 13Ծոյլը պատճառ է բռնում եւ ասում. «Ճամբին առիւծ կայ, փողոցների մատոյցներում՝ մարդասպաններ»։ 14Անօրէնի բերանը խոր հոր է, եւ Տիրոջն ատելի անձը նրա մէջ պիտի ընկնի։ Վատ ճանապարհներ կան մարդու առջեւ, եւ նա չի ուզում յետ դառնալ դրանցից, բայց հարկաւոր է յետ դառնալ ծուռ ու վատ ճանապարհից։ 15Անմտութիւնը բորբոքուած է երիտասարդի սրտում. ուրեմն՝ գաւազանը եւ խրատը հեռու են նրանից։ 16Աղքատին զրպարտողը բազմացնում է իր չարիքները. եւ նա, ով զրկում է նրան եւ տալիս է հարստին,կարօտութեան մէջ պիտի մնայ։ 17Ականջդ մօ՛տ պահիր իմաստունների խօսքերին. լսի՛ր իմ խօսքերը, հաստատի՛ր սրտիդ մէջ եւ կ՚իմանաս, որ դրանք բարի են։ 18Եւ եթէ դրանք պահես սրտիդ մէջ, կ՚ուրախացնեն քեզ եւ միշտ կը մնան շուրթերիդ վրայ։ 19Որպէսզի քո յոյսը Տիրոջ վրայ լինի, ես քեզ ցոյց կը տամ նրա ճանապարհները։ 20Եւ դու այդ խօսքերը երի՛ցս գրիր հոգուդ մէջ, քո մտքի, գիտութեան եւ բանականութեան մէջ։ 21Ահաւասիկ ես քեզ սովորեցնում եմ ճշմարիտ խօսքեր եւ գիտութիւն, որպէսզի քեզ հարցնողներին յօժարութեամբ ճշմարտութեան խօսքերով պատասխաններ տաս։ 22Մի՛ բռնացիր աղքատի վրայ, որովհետեւ նա խեղճ է, եւ մի՛ անարգիր տնանկին դատարանի մէջ, 23որովհետեւ Տէրն է նրա դատն ու դատաստանն անելու, եւ Տէրն է, որ անկորուստ պիտի փրկի քո հոգին։ 24Ընկեր մի՛ լինիր բարկացկոտ մարդուն եւ մի՛ առնչուիր դիւրաբորբոք բարեկամի հետ, 25որ չլինի թէ սովորես նրա ճանապարհները եւ ծուղակն ընկնելով՝ խեղդամահ լինես։ 26Որեւէ մէկից ակնածելով՝ պարտքի համար անձդ երաշխաւոր մի՛ դարձրու, 27որովհետեւ եթէ չունես, որտեղի՞ց պիտի վճարես, եւ ինչո՞ւ առնեն տանեն քո անկողինը, որի վրայ հանգստանում են կողերդ։ 28Մի՛ փոփոխիր քո հայրերի դրած յաւիտենական սահմանները։ 29Իր գործի մէջ փութկոտ եւ խելամիտ մարդուն պէտք է կանգնեցնել թագաւորների եւ ոչ թէ ծոյլ ու անպէտք մարդկանց առջեւ։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
ԱՌԱԿՆԵՐ - Սողոմոն Իմաստուն - 22
Կեանքի թոհուբոհին մէջ ՝ վարի խրատները լսելն ու գործադրելը առաքինութենէ աւելի պէտքի մը գոհացում տալ կը նշանակէ: Ձեզի , ձեր ընտանիքներուն համար են սիրելի ընթերցող: Այսպէս, ամիս մը շարունակ , ամէն օր մէկ խրատ պիտի հրապարակենք : «Իմաստութիւնը լիառատ գանձ է » ըսած էինք Դեկտեմբերին հրապարակուած մեր մէկ յօդուածին մէջ: Այդ գանձին մասին է որ խօսած է Սողոմոն Իմաստուն թագաւոր հազարաւոր տարիներ առաջ:Իր վարի խրատ-առակներուն մէջ խօսած է ագահութեան , կաշառակերութեան, պոռնկութեան ու շնութեան , անարդարութեան ու գողութեան չարիքներուն մասին : Կարդացէք: Բոլորս խրատի պէտք ունինք սիրելիներ: Թող իմաստութիւնը մեզ համակէ , թող իմաստութիւնը մեզ միացնէ:
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
22 Բարի անունը լաւ է մեծ հարստութիւնից, ընտիր շնորհքը՝ արծաթից ու ոսկուց։ 2Հարուստն ու աղքատը հանդիպում են իրար. երկուսին էլ այցելում է Տէրը։ 3Չարագործին պատժուած տեսնելով՝ խորագէտն աւելի հաստատութեամբ է խրատում իրեն, բայց անմիտները զանց առնելով այն՝ աւելի են վնասւում։ 4Տիրոջ երկիւղն իմաստութեան սկիզբն է. դա է ե՛ւ հարստութիւնը, ե՛ւ փառքը, ե՛ւ կեանքը։ 5Թիւրամիտ մարդկանց ճանապարհներին տատասկ կայ եւ որոգայթ, բայց ով զգուշանում է իր հոգու համար, հեռանում է նրանցից։ 6Երիտասարդը դաստիարակւում է ըստ իր ընտրած ճանապարհի եւ ծերութեան ժամանակ էլ չի հեռանում դրանից։ 7Աղքատները պիտի տիրեն հարուստներին, եւ ծառաները պիտի փոխ տան իրենց տէրերին։ 8Ով անզգամութիւն է ցանում, չարիքներ է հնձելու եւ պատուհաս է կրելու իր գործերին համապատասխան։ 9Աստուած սիրում է ուրախ եւ առատաձեռն մարդուն. աղքատին ողորմութիւն անողն ինքն էլ պիտի կերակրուի, որովհետեւ տնանկին իր հացից է բաժին հանել։ Կաշառք տուողը յաղթութիւն եւ պատիւ է ձեռք բերում, բայց կաշառքը սպանում է առնողների հոգին։ 10Ժանտ մարդուն դո՛ւրս վռնտիր ատեանից, եւ հակառակութիւնը կը վերանայ նրա հետ, որովհետեւ երբ նա նստած է լինում ատեանում, անարգում է բոլորին։ 11Տէրը սիրում է մաքուր սիրտը, եւ բոլոր անարատ մարդիկ ընդունելի են նրան։ 12Թագաւորը հովւում է շուրթերով, Տիրոջ աչքերը պահպանում են գիտութիւնը, բայց Տէրն արհամարհում է անօրէն խօսքերը։ 13Ծոյլը պատճառ է բռնում եւ ասում. «Ճամբին առիւծ կայ, փողոցների մատոյցներում՝ մարդասպաններ»։ 14Անօրէնի բերանը խոր հոր է, եւ Տիրոջն ատելի անձը նրա մէջ պիտի ընկնի։ Վատ ճանապարհներ կան մարդու առջեւ, եւ նա չի ուզում յետ դառնալ դրանցից, բայց հարկաւոր է յետ դառնալ ծուռ ու վատ ճանապարհից։ 15Անմտութիւնը բորբոքուած է երիտասարդի սրտում. ուրեմն՝ գաւազանը եւ խրատը հեռու են նրանից։ 16Աղքատին զրպարտողը բազմացնում է իր չարիքները. եւ նա, ով զրկում է նրան եւ տալիս է հարստին,կարօտութեան մէջ պիտի մնայ։ 17Ականջդ մօ՛տ պահիր իմաստունների խօսքերին. լսի՛ր իմ խօսքերը, հաստատի՛ր սրտիդ մէջ եւ կ՚իմանաս, որ դրանք բարի են։ 18Եւ եթէ դրանք պահես սրտիդ մէջ, կ՚ուրախացնեն քեզ եւ միշտ կը մնան շուրթերիդ վրայ։ 19Որպէսզի քո յոյսը Տիրոջ վրայ լինի, ես քեզ ցոյց կը տամ նրա ճանապարհները։ 20Եւ դու այդ խօսքերը երի՛ցս գրիր հոգուդ մէջ, քո մտքի, գիտութեան եւ բանականութեան մէջ։ 21Ահաւասիկ ես քեզ սովորեցնում եմ ճշմարիտ խօսքեր եւ գիտութիւն, որպէսզի քեզ հարցնողներին յօժարութեամբ ճշմարտութեան խօսքերով պատասխաններ տաս։ 22Մի՛ բռնացիր աղքատի վրայ, որովհետեւ նա խեղճ է, եւ մի՛ անարգիր տնանկին դատարանի մէջ, 23որովհետեւ Տէրն է նրա դատն ու դատաստանն անելու, եւ Տէրն է, որ անկորուստ պիտի փրկի քո հոգին։ 24Ընկեր մի՛ լինիր բարկացկոտ մարդուն եւ մի՛ առնչուիր դիւրաբորբոք բարեկամի հետ, 25որ չլինի թէ սովորես նրա ճանապարհները եւ ծուղակն ընկնելով՝ խեղդամահ լինես։ 26Որեւէ մէկից ակնածելով՝ պարտքի համար անձդ երաշխաւոր մի՛ դարձրու, 27որովհետեւ եթէ չունես, որտեղի՞ց պիտի վճարես, եւ ինչո՞ւ առնեն տանեն քո անկողինը, որի վրայ հանգստանում են կողերդ։ 28Մի՛ փոփոխիր քո հայրերի դրած յաւիտենական սահմանները։ 29Իր գործի մէջ փութկոտ եւ խելամիտ մարդուն պէտք է կանգնեցնել թագաւորների եւ ոչ թէ ծոյլ ու անպէտք մարդկանց առջեւ։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
22 Բարի անունը լաւ է մեծ հարստութիւնից, ընտիր շնորհքը՝ արծաթից ու ոսկուց։ 2Հարուստն ու աղքատը հանդիպում են իրար. երկուսին էլ այցելում է Տէրը։ 3Չարագործին պատժուած տեսնելով՝ խորագէտն աւելի հաստատութեամբ է խրատում իրեն, բայց անմիտները զանց առնելով այն՝ աւելի են վնասւում։ 4Տիրոջ երկիւղն իմաստութեան սկիզբն է. դա է ե՛ւ հարստութիւնը, ե՛ւ փառքը, ե՛ւ կեանքը։ 5Թիւրամիտ մարդկանց ճանապարհներին տատասկ կայ եւ որոգայթ, բայց ով զգուշանում է իր հոգու համար, հեռանում է նրանցից։ 6Երիտասարդը դաստիարակւում է ըստ իր ընտրած ճանապարհի եւ ծերութեան ժամանակ էլ չի հեռանում դրանից։ 7Աղքատները պիտի տիրեն հարուստներին, եւ ծառաները պիտի փոխ տան իրենց տէրերին։ 8Ով անզգամութիւն է ցանում, չարիքներ է հնձելու եւ պատուհաս է կրելու իր գործերին համապատասխան։ 9Աստուած սիրում է ուրախ եւ առատաձեռն մարդուն. աղքատին ողորմութիւն անողն ինքն էլ պիտի կերակրուի, որովհետեւ տնանկին իր հացից է բաժին հանել։ Կաշառք տուողը յաղթութիւն եւ պատիւ է ձեռք բերում, բայց կաշառքը սպանում է առնողների հոգին։ 10Ժանտ մարդուն դո՛ւրս վռնտիր ատեանից, եւ հակառակութիւնը կը վերանայ նրա հետ, որովհետեւ երբ նա նստած է լինում ատեանում, անարգում է բոլորին։ 11Տէրը սիրում է մաքուր սիրտը, եւ բոլոր անարատ մարդիկ ընդունելի են նրան։ 12Թագաւորը հովւում է շուրթերով, Տիրոջ աչքերը պահպանում են գիտութիւնը, բայց Տէրն արհամարհում է անօրէն խօսքերը։ 13Ծոյլը պատճառ է բռնում եւ ասում. «Ճամբին առիւծ կայ, փողոցների մատոյցներում՝ մարդասպաններ»։ 14Անօրէնի բերանը խոր հոր է, եւ Տիրոջն ատելի անձը նրա մէջ պիտի ընկնի։ Վատ ճանապարհներ կան մարդու առջեւ, եւ նա չի ուզում յետ դառնալ դրանցից, բայց հարկաւոր է յետ դառնալ ծուռ ու վատ ճանապարհից։ 15Անմտութիւնը բորբոքուած է երիտասարդի սրտում. ուրեմն՝ գաւազանը եւ խրատը հեռու են նրանից։ 16Աղքատին զրպարտողը բազմացնում է իր չարիքները. եւ նա, ով զրկում է նրան եւ տալիս է հարստին,կարօտութեան մէջ պիտի մնայ։ 17Ականջդ մօ՛տ պահիր իմաստունների խօսքերին. լսի՛ր իմ խօսքերը, հաստատի՛ր սրտիդ մէջ եւ կ՚իմանաս, որ դրանք բարի են։ 18Եւ եթէ դրանք պահես սրտիդ մէջ, կ՚ուրախացնեն քեզ եւ միշտ կը մնան շուրթերիդ վրայ։ 19Որպէսզի քո յոյսը Տիրոջ վրայ լինի, ես քեզ ցոյց կը տամ նրա ճանապարհները։ 20Եւ դու այդ խօսքերը երի՛ցս գրիր հոգուդ մէջ, քո մտքի, գիտութեան եւ բանականութեան մէջ։ 21Ահաւասիկ ես քեզ սովորեցնում եմ ճշմարիտ խօսքեր եւ գիտութիւն, որպէսզի քեզ հարցնողներին յօժարութեամբ ճշմարտութեան խօսքերով պատասխաններ տաս։ 22Մի՛ բռնացիր աղքատի վրայ, որովհետեւ նա խեղճ է, եւ մի՛ անարգիր տնանկին դատարանի մէջ, 23որովհետեւ Տէրն է նրա դատն ու դատաստանն անելու, եւ Տէրն է, որ անկորուստ պիտի փրկի քո հոգին։ 24Ընկեր մի՛ լինիր բարկացկոտ մարդուն եւ մի՛ առնչուիր դիւրաբորբոք բարեկամի հետ, 25որ չլինի թէ սովորես նրա ճանապարհները եւ ծուղակն ընկնելով՝ խեղդամահ լինես։ 26Որեւէ մէկից ակնածելով՝ պարտքի համար անձդ երաշխաւոր մի՛ դարձրու, 27որովհետեւ եթէ չունես, որտեղի՞ց պիտի վճարես, եւ ինչո՞ւ առնեն տանեն քո անկողինը, որի վրայ հանգստանում են կողերդ։ 28Մի՛ փոփոխիր քո հայրերի դրած յաւիտենական սահմանները։ 29Իր գործի մէջ փութկոտ եւ խելամիտ մարդուն պէտք է կանգնեցնել թագաւորների եւ ոչ թէ ծոյլ ու անպէտք մարդկանց առջեւ։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թերթօն 16 - Մտր Հոգսերի Ձմեռը...1993 Թիվը - ՎԱՀԱՆ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
Ազատ, շուկայական հարաբերությունների քողի տակ հյուսել էին իրենց ամուր ցանցը , բոլոր կարեւոր հանգույցները, իշխանության հիմնական լծակները գտնվում էին էլ նախկինների դաստիրակած ու նրանց կրթած ժառանգների ձեռքին: Հին սովորություններով ամրագրված կոմունիստների գործին կյանքը նվիրաբերած գործիչների, ԿԳԲի հավերժ մնայուն գործակալների զավակներն ու թոռները ամենուր կային, նշանակումներով, ընտրացուցակներով ազատության ծխածածկույթով, ազգանունները փոխած, կենսագրության էջերը բազմաթիվ անգամ մաքրագրած երրորդ սերունդը լծվել էր հինը քանդելու, նախ`քանդելու, գործընթացին:
Թավշյա հեղաշրջումներով, նոր գերհզոր խնամակալների խրախուսող վարկերին արժանանալու մտադրությամբ` նրանք այս նոր տղերքը ամենուր քանդում էին արտադրության գործող կառույցները:
Այդ պատճառով հաճախ իրենք օգնում ու խրախուսում էին հեռացողներին, նվիրելով հազարավոր դիվանագիտական գրանցումներով անձնագրեր:
Երեք միլոնանոց Հայաստանը այդ տարիներին աշխարհի մաքսային կառույցներին «շշմեցրել» էր իր հզոր ստվարածավալ աշխատակազմով:
Օտար ոչ մի լեզու չիմացող , բայց առեուտրի լեզուն յուրացրած հազարավոր հայ կանայք ճամպրուկներով շրջում էին Չինաստանից մինչեւ ֆրանսիաները, երկիր ներկրելով այն բոլոր ապրանքների քանակախմբերը , որն ապահովում էր մեծ շահ:
Այդ օրերին Հայաստանի բոլոր մեծ ու փոքր շուկաներում ամեն ինչ հնարավոր էր գտնել, շնորհիվ հասուն ու փորձված առեւտրականների: Էմիրաթներից , Սինգապուրներից ու աշխարհի նոր նոր հզորացող արտադրական կենտրոններից բերված ապրանքները միջազգային շուկաներից ավելի էժան էին, բայց անգամ այդ մատչելիությունն էլ ժողովրդի համար անհասնելի արժեք ուներ: Ազգաբնակչության մեծ խավը մատնված էր անտարբերության, աշխատատեղեր չկային:
Սովորական գործազուրկ քաղաքաբնակ ու գյուղացին ունեին իրենց գրպանին մատչելի շուկաներ , որ տեղ արեւելյան անորակ ապրանքները անմիջապես ներկրվում էին Վրաստանով, Թուրքական ապրանքներ էին բերում մեզ շրջափակման մեջ պահած Թուրքիայից:
Գործարար ու բազմաթիվ ճարպիկ կանայք հազար ու մի տուրիստական երթուղիներով հասնում էին հեռավոր երկրները, ճակատագիր էր , լինում էին նաեւ ցավալի վրիպումներ:
Շատերը այդ օրերին աղքատացած ստիպված սկսում էին զրոյից, կամ էլ հուսահատված ավելացնում էին աղքատ ծածկ ու տանիք, ինչք ու բնակարան կորցրած դասի շարքերը:
Առեուտուրը ամենուր ծաղկում էր, հարուստը հասնում էր հեռու երկրներ, աղքատն ու նոր սկսողը` քաղաքի ձեւավորվող շուկաները:
Բոլորն էլ զբաղված էին, պարապ մարդ չկար: Անգամ թոշակառու երաժիշտները տեղավորվել էին քաղաքի հանգույցային ու մարդաշատ գետնուղիներում, եւ հին օրերից հիշատակ մնացած գործիքներով նվագում էին շրջապատված բացբերանների, դատարկապորտների ստվար խմբերով: Անցորդներից մեծ մասը մի պահ կանգ էր առնում, մանր դրամ էր դնում տուփի մեջ ու շարունակում ճանապարհը:
Երկիրը համատարած նոր կուրս էր ընտրել` ժողովրդին ընտելացնել աղքատանալուն ու մուրալուն, չնչին կոպեկներով՝ գիտելի'ք, ո'ւժ, վաճառելու եւ համատարած աղքատացման գործընթացը թափ էր հավաքել, հազարավոր դպրոցական տարիքի հայ երեխաներ բառացիորեն սկսել էին մուրալ:
Այդ օրերին բոլորն էլ հիշում էին ժլատ բոշայի, նրա միակ էշի պատմությունը:
Երբ բոշան էշին այնքան երկար չկերակրեց, հավատալով, որ քաղցին ու'շ, թե' շուտ, է'շը կընտելանա: Բոշայական գործընթացը տխուր վերջաբան ունեցավ, էշը` սատկեց: Մեռավ, փոշիացավ, մանանեխի հատիկի չափ փոքր հավատը: Բոշայի հոգեբանությունը, որդեգրած իշխանությունները օր-օրին պակասեցնում էին աշխատատեղերը: Փակում էին գործարաններն ու անգամ մանր ,տեղական հումքով աշխատող ձեռնարկությունները, սառեցնում էին արտադրական ծավալուն գործընթացները, պարզ էր նպատակը: Նրանք կատարում էին վարկատու ընկերությունների պատվերները, եւ աշխատողներին մատնում պարապության, ու գործարանը՝ կարողունակ, տեխնիկապես՝ հագեցած, չնչին գումարներով սեփականաշնորհում:
Շար . 16
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թավշյա հեղաշրջումներով, նոր գերհզոր խնամակալների խրախուսող վարկերին արժանանալու մտադրությամբ` նրանք այս նոր տղերքը ամենուր քանդում էին արտադրության գործող կառույցները:
Այդ պատճառով հաճախ իրենք օգնում ու խրախուսում էին հեռացողներին, նվիրելով հազարավոր դիվանագիտական գրանցումներով անձնագրեր:
Երեք միլոնանոց Հայաստանը այդ տարիներին աշխարհի մաքսային կառույցներին «շշմեցրել» էր իր հզոր ստվարածավալ աշխատակազմով:
Օտար ոչ մի լեզու չիմացող , բայց առեուտրի լեզուն յուրացրած հազարավոր հայ կանայք ճամպրուկներով շրջում էին Չինաստանից մինչեւ ֆրանսիաները, երկիր ներկրելով այն բոլոր ապրանքների քանակախմբերը , որն ապահովում էր մեծ շահ:
Այդ օրերին Հայաստանի բոլոր մեծ ու փոքր շուկաներում ամեն ինչ հնարավոր էր գտնել, շնորհիվ հասուն ու փորձված առեւտրականների: Էմիրաթներից , Սինգապուրներից ու աշխարհի նոր նոր հզորացող արտադրական կենտրոններից բերված ապրանքները միջազգային շուկաներից ավելի էժան էին, բայց անգամ այդ մատչելիությունն էլ ժողովրդի համար անհասնելի արժեք ուներ: Ազգաբնակչության մեծ խավը մատնված էր անտարբերության, աշխատատեղեր չկային:
Սովորական գործազուրկ քաղաքաբնակ ու գյուղացին ունեին իրենց գրպանին մատչելի շուկաներ , որ տեղ արեւելյան անորակ ապրանքները անմիջապես ներկրվում էին Վրաստանով, Թուրքական ապրանքներ էին բերում մեզ շրջափակման մեջ պահած Թուրքիայից:
Գործարար ու բազմաթիվ ճարպիկ կանայք հազար ու մի տուրիստական երթուղիներով հասնում էին հեռավոր երկրները, ճակատագիր էր , լինում էին նաեւ ցավալի վրիպումներ:
Շատերը այդ օրերին աղքատացած ստիպված սկսում էին զրոյից, կամ էլ հուսահատված ավելացնում էին աղքատ ծածկ ու տանիք, ինչք ու բնակարան կորցրած դասի շարքերը:
Առեուտուրը ամենուր ծաղկում էր, հարուստը հասնում էր հեռու երկրներ, աղքատն ու նոր սկսողը` քաղաքի ձեւավորվող շուկաները:
Բոլորն էլ զբաղված էին, պարապ մարդ չկար: Անգամ թոշակառու երաժիշտները տեղավորվել էին քաղաքի հանգույցային ու մարդաշատ գետնուղիներում, եւ հին օրերից հիշատակ մնացած գործիքներով նվագում էին շրջապատված բացբերանների, դատարկապորտների ստվար խմբերով: Անցորդներից մեծ մասը մի պահ կանգ էր առնում, մանր դրամ էր դնում տուփի մեջ ու շարունակում ճանապարհը:
Երկիրը համատարած նոր կուրս էր ընտրել` ժողովրդին ընտելացնել աղքատանալուն ու մուրալուն, չնչին կոպեկներով՝ գիտելի'ք, ո'ւժ, վաճառելու եւ համատարած աղքատացման գործընթացը թափ էր հավաքել, հազարավոր դպրոցական տարիքի հայ երեխաներ բառացիորեն սկսել էին մուրալ:
Այդ օրերին բոլորն էլ հիշում էին ժլատ բոշայի, նրա միակ էշի պատմությունը:
Երբ բոշան էշին այնքան երկար չկերակրեց, հավատալով, որ քաղցին ու'շ, թե' շուտ, է'շը կընտելանա: Բոշայական գործընթացը տխուր վերջաբան ունեցավ, էշը` սատկեց: Մեռավ, փոշիացավ, մանանեխի հատիկի չափ փոքր հավատը: Բոշայի հոգեբանությունը, որդեգրած իշխանությունները օր-օրին պակասեցնում էին աշխատատեղերը: Փակում էին գործարաններն ու անգամ մանր ,տեղական հումքով աշխատող ձեռնարկությունները, սառեցնում էին արտադրական ծավալուն գործընթացները, պարզ էր նպատակը: Նրանք կատարում էին վարկատու ընկերությունների պատվերները, եւ աշխատողներին մատնում պարապության, ու գործարանը՝ կարողունակ, տեխնիկապես՝ հագեցած, չնչին գումարներով սեփականաշնորհում:
Շար . 16
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թերթօն 16 - Մտր Հոգսերի Ձմեռը...1993 Թիվը - ՎԱՀԱՆ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
Ազատ, շուկայական հարաբերությունների քողի տակ հյուսել էին իրենց ամուր ցանցը , բոլոր կարեւոր հանգույցները, իշխանության հիմնական լծակները գտնվում էին էլ նախկինների դաստիրակած ու նրանց կրթած ժառանգների ձեռքին: Հին սովորություններով ամրագրված կոմունիստների գործին կյանքը նվիրաբերած գործիչների, ԿԳԲի հավերժ մնայուն գործակալների զավակներն ու թոռները ամենուր կային, նշանակումներով, ընտրացուցակներով ազատության ծխածածկույթով, ազգանունները փոխած, կենսագրության էջերը բազմաթիվ անգամ մաքրագրած երրորդ սերունդը լծվել էր հինը քանդելու, նախ`քանդելու, գործընթացին:
Թավշյա հեղաշրջումներով, նոր գերհզոր խնամակալների խրախուսող վարկերին արժանանալու մտադրությամբ` նրանք այս նոր տղերքը ամենուր քանդում էին արտադրության գործող կառույցները:
Այդ պատճառով հաճախ իրենք օգնում ու խրախուսում էին հեռացողներին, նվիրելով հազարավոր դիվանագիտական գրանցումներով անձնագրեր:
Երեք միլոնանոց Հայաստանը այդ տարիներին աշխարհի մաքսային կառույցներին «շշմեցրել» էր իր հզոր ստվարածավալ աշխատակազմով:
Օտար ոչ մի լեզու չիմացող , բայց առեուտրի լեզուն յուրացրած հազարավոր հայ կանայք ճամպրուկներով շրջում էին Չինաստանից մինչեւ ֆրանսիաները, երկիր ներկրելով այն բոլոր ապրանքների քանակախմբերը , որն ապահովում էր մեծ շահ:
Այդ օրերին Հայաստանի բոլոր մեծ ու փոքր շուկաներում ամեն ինչ հնարավոր էր գտնել, շնորհիվ հասուն ու փորձված առեւտրականների: Էմիրաթներից , Սինգապուրներից ու աշխարհի նոր նոր հզորացող արտադրական կենտրոններից բերված ապրանքները միջազգային շուկաներից ավելի էժան էին, բայց անգամ այդ մատչելիությունն էլ ժողովրդի համար անհասնելի արժեք ուներ: Ազգաբնակչության մեծ խավը մատնված էր անտարբերության, աշխատատեղեր չկային:
Սովորական գործազուրկ քաղաքաբնակ ու գյուղացին ունեին իրենց գրպանին մատչելի շուկաներ , որ տեղ արեւելյան անորակ ապրանքները անմիջապես ներկրվում էին Վրաստանով, Թուրքական ապրանքներ էին բերում մեզ շրջափակման մեջ պահած Թուրքիայից:
Գործարար ու բազմաթիվ ճարպիկ կանայք հազար ու մի տուրիստական երթուղիներով հասնում էին հեռավոր երկրները, ճակատագիր էր , լինում էին նաեւ ցավալի վրիպումներ:
Շատերը այդ օրերին աղքատացած ստիպված սկսում էին զրոյից, կամ էլ հուսահատված ավելացնում էին աղքատ ծածկ ու տանիք, ինչք ու բնակարան կորցրած դասի շարքերը:
Առեուտուրը ամենուր ծաղկում էր, հարուստը հասնում էր հեռու երկրներ, աղքատն ու նոր սկսողը` քաղաքի ձեւավորվող շուկաները:
Բոլորն էլ զբաղված էին, պարապ մարդ չկար: Անգամ թոշակառու երաժիշտները տեղավորվել էին քաղաքի հանգույցային ու մարդաշատ գետնուղիներում, եւ հին օրերից հիշատակ մնացած գործիքներով նվագում էին շրջապատված բացբերանների, դատարկապորտների ստվար խմբերով: Անցորդներից մեծ մասը մի պահ կանգ էր առնում, մանր դրամ էր դնում տուփի մեջ ու շարունակում ճանապարհը:
Երկիրը համատարած նոր կուրս էր ընտրել` ժողովրդին ընտելացնել աղքատանալուն ու մուրալուն, չնչին կոպեկներով՝ գիտելի'ք, ո'ւժ, վաճառելու եւ համատարած աղքատացման գործընթացը թափ էր հավաքել, հազարավոր դպրոցական տարիքի հայ երեխաներ բառացիորեն սկսել էին մուրալ:
Այդ օրերին բոլորն էլ հիշում էին ժլատ բոշայի, նրա միակ էշի պատմությունը:
Երբ բոշան էշին այնքան երկար չկերակրեց, հավատալով, որ քաղցին ու'շ, թե' շուտ, է'շը կընտելանա: Բոշայական գործընթացը տխուր վերջաբան ունեցավ, էշը` սատկեց: Մեռավ, փոշիացավ, մանանեխի հատիկի չափ փոքր հավատը: Բոշայի հոգեբանությունը, որդեգրած իշխանությունները օր-օրին պակասեցնում էին աշխատատեղերը: Փակում էին գործարաններն ու անգամ մանր ,տեղական հումքով աշխատող ձեռնարկությունները, սառեցնում էին արտադրական ծավալուն գործընթացները, պարզ էր նպատակը: Նրանք կատարում էին վարկատու ընկերությունների պատվերները, եւ աշխատողներին մատնում պարապության, ու գործարանը՝ կարողունակ, տեխնիկապես՝ հագեցած, չնչին գումարներով սեփականաշնորհում:
Շար . 16
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թավշյա հեղաշրջումներով, նոր գերհզոր խնամակալների խրախուսող վարկերին արժանանալու մտադրությամբ` նրանք այս նոր տղերքը ամենուր քանդում էին արտադրության գործող կառույցները:
Այդ պատճառով հաճախ իրենք օգնում ու խրախուսում էին հեռացողներին, նվիրելով հազարավոր դիվանագիտական գրանցումներով անձնագրեր:
Երեք միլոնանոց Հայաստանը այդ տարիներին աշխարհի մաքսային կառույցներին «շշմեցրել» էր իր հզոր ստվարածավալ աշխատակազմով:
Օտար ոչ մի լեզու չիմացող , բայց առեուտրի լեզուն յուրացրած հազարավոր հայ կանայք ճամպրուկներով շրջում էին Չինաստանից մինչեւ ֆրանսիաները, երկիր ներկրելով այն բոլոր ապրանքների քանակախմբերը , որն ապահովում էր մեծ շահ:
Այդ օրերին Հայաստանի բոլոր մեծ ու փոքր շուկաներում ամեն ինչ հնարավոր էր գտնել, շնորհիվ հասուն ու փորձված առեւտրականների: Էմիրաթներից , Սինգապուրներից ու աշխարհի նոր նոր հզորացող արտադրական կենտրոններից բերված ապրանքները միջազգային շուկաներից ավելի էժան էին, բայց անգամ այդ մատչելիությունն էլ ժողովրդի համար անհասնելի արժեք ուներ: Ազգաբնակչության մեծ խավը մատնված էր անտարբերության, աշխատատեղեր չկային:
Սովորական գործազուրկ քաղաքաբնակ ու գյուղացին ունեին իրենց գրպանին մատչելի շուկաներ , որ տեղ արեւելյան անորակ ապրանքները անմիջապես ներկրվում էին Վրաստանով, Թուրքական ապրանքներ էին բերում մեզ շրջափակման մեջ պահած Թուրքիայից:
Գործարար ու բազմաթիվ ճարպիկ կանայք հազար ու մի տուրիստական երթուղիներով հասնում էին հեռավոր երկրները, ճակատագիր էր , լինում էին նաեւ ցավալի վրիպումներ:
Շատերը այդ օրերին աղքատացած ստիպված սկսում էին զրոյից, կամ էլ հուսահատված ավելացնում էին աղքատ ծածկ ու տանիք, ինչք ու բնակարան կորցրած դասի շարքերը:
Առեուտուրը ամենուր ծաղկում էր, հարուստը հասնում էր հեռու երկրներ, աղքատն ու նոր սկսողը` քաղաքի ձեւավորվող շուկաները:
Բոլորն էլ զբաղված էին, պարապ մարդ չկար: Անգամ թոշակառու երաժիշտները տեղավորվել էին քաղաքի հանգույցային ու մարդաշատ գետնուղիներում, եւ հին օրերից հիշատակ մնացած գործիքներով նվագում էին շրջապատված բացբերանների, դատարկապորտների ստվար խմբերով: Անցորդներից մեծ մասը մի պահ կանգ էր առնում, մանր դրամ էր դնում տուփի մեջ ու շարունակում ճանապարհը:
Երկիրը համատարած նոր կուրս էր ընտրել` ժողովրդին ընտելացնել աղքատանալուն ու մուրալուն, չնչին կոպեկներով՝ գիտելի'ք, ո'ւժ, վաճառելու եւ համատարած աղքատացման գործընթացը թափ էր հավաքել, հազարավոր դպրոցական տարիքի հայ երեխաներ բառացիորեն սկսել էին մուրալ:
Այդ օրերին բոլորն էլ հիշում էին ժլատ բոշայի, նրա միակ էշի պատմությունը:
Երբ բոշան էշին այնքան երկար չկերակրեց, հավատալով, որ քաղցին ու'շ, թե' շուտ, է'շը կընտելանա: Բոշայական գործընթացը տխուր վերջաբան ունեցավ, էշը` սատկեց: Մեռավ, փոշիացավ, մանանեխի հատիկի չափ փոքր հավատը: Բոշայի հոգեբանությունը, որդեգրած իշխանությունները օր-օրին պակասեցնում էին աշխատատեղերը: Փակում էին գործարաններն ու անգամ մանր ,տեղական հումքով աշխատող ձեռնարկությունները, սառեցնում էին արտադրական ծավալուն գործընթացները, պարզ էր նպատակը: Նրանք կատարում էին վարկատու ընկերությունների պատվերները, եւ աշխատողներին մատնում պարապության, ու գործարանը՝ կարողունակ, տեխնիկապես՝ հագեցած, չնչին գումարներով սեփականաշնորհում:
Շար . 16
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Friday, January 27, 2012
ՊՍԱԿ ԵՌԱՀԻՒՍ - ՎԵՀԱՆՈՅՇ ԹԷՔԵԱՆ
Վեհանոյշ Թէքեանի այս բանաստեղծութիւնը արտատպուած է Գրական Թերթի 30 Դեկտեմբեր 2011ի թիւէն : Թերթը Հայ Գրողներու Միութեան շաբաթաթերթն է , որ կը հրապարակուի 1932 էն ի վեր:
Ինչպէս ընթերցողը կը նկատէ, բանաստեղծութիւնը կը սկսի Այբով ու կ'աւարտի Ֆէ ով պահելով յաջորդականութիւն՝ այբբենական թէ իմաստային:
«Նշանակ»
»««»«»«»«»»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«
ՊՍԱԿ ԵՌԱՀԻՒՍ
Արեւը` անանկիւն ամրաբերդ,
Բնութեան հետ բերկրանքի բոյրեր,
Գուսան գետը գլգլալէն
Դաշտի դալարը կը դարպասէր:
Երկնաձիգ երազի երամներ,
Զուրաթունք` զարթնող զմայլանք,
Է՜ր երբեմն, էութիւն բարեբեր,
Ըղձանքի ընծայման ըմպանակ:
Թոթով թուղթերուն թաթախուած
Ժամերը ժրաջան ու ժլատ.
Իրա՞ւ է իրիկունը չիջած
Լիարծաթ լուսինը լրանայ:
Խնկալի խորանի խորհուրդին,
Ծնծղագին ծնունդին` ծնրադիր,
Կամարնե՜ր կը կապուին ու կուռքեր
Հեռացած, հրկիզուած հոգիներ:
Ձեռակերտ կանթեղ ձմեռուայ անձէթ,
Ղենջակին մօր` մատաղ գառնուկի
մղձուկ.
Ճանաչման ճրա՛գն է ճանապարհը նեղ,
Մատեանը` մասունք, ու մատուռը դուռ:
Յիսո՜ւս, յարութեան յենարան,
Նկանակ ու նուռ ու նկարչածին,
Շա՞տ էր շատրուանը որ յուշեց
Ոչինչը, ոչինչէ, ոչինչին:
Չարչարանք: Չքացած չարխափան:
Պրկուած պարաններու պոռթկում,
Ջրամոյն ջրանոյշներու ջերմանաւ,
Ռեհանին հեռացնոր` բուրվառում:
Սա՛ է սարը, սառն չէ սիրտը,
Վեհանոյշ է վիշտն ու վէրքը,
Տաք է տունը, եւ տունկն է տաք,
անտա՛ռ կենաց,
Րոպեն սակայն գոռգոռաց եւ
անդորրը երերաց:
Ցորեններու ցոլցլուն դէմքեր,
հացի ամպեր մթնաճեմ,
Ուրուակա՞նն է աւերակի սեւերուն:
Փողոցներէն օտարափառ եւ հայրենի
ափերէն
Քաղցր է մեր սէրն այս
քնքշագին գիրերուն:
Օրհնեալները օղակ օղակ հո՛ղ կ՚օծեն,
Ֆոսֆորի ֆոնը չ՚այրիր արեւէն:
ՎԵՀԱՆՈՅՇ ԹԵՔԵԱՆ
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Ինչպէս ընթերցողը կը նկատէ, բանաստեղծութիւնը կը սկսի Այբով ու կ'աւարտի Ֆէ ով պահելով յաջորդականութիւն՝ այբբենական թէ իմաստային:
«Նշանակ»
»««»«»«»«»»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«
ՊՍԱԿ ԵՌԱՀԻՒՍ
Արեւը` անանկիւն ամրաբերդ,
Բնութեան հետ բերկրանքի բոյրեր,
Գուսան գետը գլգլալէն
Դաշտի դալարը կը դարպասէր:
Երկնաձիգ երազի երամներ,
Զուրաթունք` զարթնող զմայլանք,
Է՜ր երբեմն, էութիւն բարեբեր,
Ըղձանքի ընծայման ըմպանակ:
Թոթով թուղթերուն թաթախուած
Ժամերը ժրաջան ու ժլատ.
Իրա՞ւ է իրիկունը չիջած
Լիարծաթ լուսինը լրանայ:
Խնկալի խորանի խորհուրդին,
Ծնծղագին ծնունդին` ծնրադիր,
Կամարնե՜ր կը կապուին ու կուռքեր
Հեռացած, հրկիզուած հոգիներ:
Ձեռակերտ կանթեղ ձմեռուայ անձէթ,
Ղենջակին մօր` մատաղ գառնուկի
մղձուկ.
Ճանաչման ճրա՛գն է ճանապարհը նեղ,
Մատեանը` մասունք, ու մատուռը դուռ:
Յիսո՜ւս, յարութեան յենարան,
Նկանակ ու նուռ ու նկարչածին,
Շա՞տ էր շատրուանը որ յուշեց
Ոչինչը, ոչինչէ, ոչինչին:
Չարչարանք: Չքացած չարխափան:
Պրկուած պարաններու պոռթկում,
Ջրամոյն ջրանոյշներու ջերմանաւ,
Ռեհանին հեռացնոր` բուրվառում:
Սա՛ է սարը, սառն չէ սիրտը,
Վեհանոյշ է վիշտն ու վէրքը,
Տաք է տունը, եւ տունկն է տաք,
անտա՛ռ կենաց,
Րոպեն սակայն գոռգոռաց եւ
անդորրը երերաց:
Ցորեններու ցոլցլուն դէմքեր,
հացի ամպեր մթնաճեմ,
Ուրուակա՞նն է աւերակի սեւերուն:
Փողոցներէն օտարափառ եւ հայրենի
ափերէն
Քաղցր է մեր սէրն այս
քնքշագին գիրերուն:
Օրհնեալները օղակ օղակ հո՛ղ կ՚օծեն,
Ֆոսֆորի ֆոնը չ՚այրիր արեւէն:
ՎԵՀԱՆՈՅՇ ԹԵՔԵԱՆ
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
ՊՍԱԿ ԵՌԱՀԻՒՍ - ՎԵՀԱՆՈՅՇ ԹԷՔԵԱՆ
Վեհանոյշ Թէքեանի այս բանաստեղծութիւնը արտատպուած է Գրական Թերթի 30 Դեկտեմբեր 2011ի թիւէն : Թերթը Հայ Գրողներու Միութեան շաբաթաթերթն է , որ կը հրապարակուի 1932 էն ի վեր:
Ինչպէս ընթերցողը կը նկատէ, բանաստեղծութիւնը կը սկսի Այբով ու կ'աւարտի Ֆէ ով պահելով յաջորդականութիւն՝ այբբենական թէ իմաստային:
«Նշանակ»
»««»«»«»«»»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«
ՊՍԱԿ ԵՌԱՀԻՒՍ
Արեւը` անանկիւն ամրաբերդ,
Բնութեան հետ բերկրանքի բոյրեր,
Գուսան գետը գլգլալէն
Դաշտի դալարը կը դարպասէր:
Երկնաձիգ երազի երամներ,
Զուրաթունք` զարթնող զմայլանք,
Է՜ր երբեմն, էութիւն բարեբեր,
Ըղձանքի ընծայման ըմպանակ:
Թոթով թուղթերուն թաթախուած
Ժամերը ժրաջան ու ժլատ.
Իրա՞ւ է իրիկունը չիջած
Լիարծաթ լուսինը լրանայ:
Խնկալի խորանի խորհուրդին,
Ծնծղագին ծնունդին` ծնրադիր,
Կամարնե՜ր կը կապուին ու կուռքեր
Հեռացած, հրկիզուած հոգիներ:
Ձեռակերտ կանթեղ ձմեռուայ անձէթ,
Ղենջակին մօր` մատաղ գառնուկի
մղձուկ.
Ճանաչման ճրա՛գն է ճանապարհը նեղ,
Մատեանը` մասունք, ու մատուռը դուռ:
Յիսո՜ւս, յարութեան յենարան,
Նկանակ ու նուռ ու նկարչածին,
Շա՞տ էր շատրուանը որ յուշեց
Ոչինչը, ոչինչէ, ոչինչին:
Չարչարանք: Չքացած չարխափան:
Պրկուած պարաններու պոռթկում,
Ջրամոյն ջրանոյշներու ջերմանաւ,
Ռեհանին հեռացնոր` բուրվառում:
Սա՛ է սարը, սառն չէ սիրտը,
Վեհանոյշ է վիշտն ու վէրքը,
Տաք է տունը, եւ տունկն է տաք,
անտա՛ռ կենաց,
Րոպեն սակայն գոռգոռաց եւ
անդորրը երերաց:
Ցորեններու ցոլցլուն դէմքեր,
հացի ամպեր մթնաճեմ,
Ուրուակա՞նն է աւերակի սեւերուն:
Փողոցներէն օտարափառ եւ հայրենի
ափերէն
Քաղցր է մեր սէրն այս
քնքշագին գիրերուն:
Օրհնեալները օղակ օղակ հո՛ղ կ՚օծեն,
Ֆոսֆորի ֆոնը չ՚այրիր արեւէն:
ՎԵՀԱՆՈՅՇ ԹԵՔԵԱՆ
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Ինչպէս ընթերցողը կը նկատէ, բանաստեղծութիւնը կը սկսի Այբով ու կ'աւարտի Ֆէ ով պահելով յաջորդականութիւն՝ այբբենական թէ իմաստային:
«Նշանակ»
»««»«»«»«»»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«
ՊՍԱԿ ԵՌԱՀԻՒՍ
Արեւը` անանկիւն ամրաբերդ,
Բնութեան հետ բերկրանքի բոյրեր,
Գուսան գետը գլգլալէն
Դաշտի դալարը կը դարպասէր:
Երկնաձիգ երազի երամներ,
Զուրաթունք` զարթնող զմայլանք,
Է՜ր երբեմն, էութիւն բարեբեր,
Ըղձանքի ընծայման ըմպանակ:
Թոթով թուղթերուն թաթախուած
Ժամերը ժրաջան ու ժլատ.
Իրա՞ւ է իրիկունը չիջած
Լիարծաթ լուսինը լրանայ:
Խնկալի խորանի խորհուրդին,
Ծնծղագին ծնունդին` ծնրադիր,
Կամարնե՜ր կը կապուին ու կուռքեր
Հեռացած, հրկիզուած հոգիներ:
Ձեռակերտ կանթեղ ձմեռուայ անձէթ,
Ղենջակին մօր` մատաղ գառնուկի
մղձուկ.
Ճանաչման ճրա՛գն է ճանապարհը նեղ,
Մատեանը` մասունք, ու մատուռը դուռ:
Յիսո՜ւս, յարութեան յենարան,
Նկանակ ու նուռ ու նկարչածին,
Շա՞տ էր շատրուանը որ յուշեց
Ոչինչը, ոչինչէ, ոչինչին:
Չարչարանք: Չքացած չարխափան:
Պրկուած պարաններու պոռթկում,
Ջրամոյն ջրանոյշներու ջերմանաւ,
Ռեհանին հեռացնոր` բուրվառում:
Սա՛ է սարը, սառն չէ սիրտը,
Վեհանոյշ է վիշտն ու վէրքը,
Տաք է տունը, եւ տունկն է տաք,
անտա՛ռ կենաց,
Րոպեն սակայն գոռգոռաց եւ
անդորրը երերաց:
Ցորեններու ցոլցլուն դէմքեր,
հացի ամպեր մթնաճեմ,
Ուրուակա՞նն է աւերակի սեւերուն:
Փողոցներէն օտարափառ եւ հայրենի
ափերէն
Քաղցր է մեր սէրն այս
քնքշագին գիրերուն:
Օրհնեալները օղակ օղակ հո՛ղ կ՚օծեն,
Ֆոսֆորի ֆոնը չ՚այրիր արեւէն:
ՎԵՀԱՆՈՅՇ ԹԵՔԵԱՆ
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Ծաղրածուն - ՕՇԻՆ ԷԼԱԿԷՕԶ
Հայելիին դիմացը նստած ինքզինքը կը դիտէր:Անցած տարիները իրենց ակօսները ձգած էին իր դէմքին վրայ, սակայն, հակառակ չափազանցուած դիմայարդարումին՝ չէր յաջողած զանոնք ծածկել:
Շաբաթ մը առաջ, սաստիկ վիճաբանութիւն մը ունեցած էր իր կնոջ հետ որու աւարտին կինը իր զաւակը առած ու հեռացած էր տունէն, չվերադառնալու որոշումով : Տարիներ շարունակ ան անգործ էր:Հոն, հոս ,առժամեայ գործեր աշխատելով տուն հաց տանիլ կը ջանար բայց վճարումը շատ ցած էր:Ամիսներէ ի վեր իրենց տան վարձքը վճարած չըլլալուն պատճառաւ տանտէրը դատ բացած էր իր դէմ ու դատարանը վճռած էր երկու շաբաթէն տունը պարպել: Ու՞ր պիտի երթար ձմեռ օրով, երթալիք ոչ տեղ մը ունէր, ոչ ալ սրտցաւ ազգական մը: Շաբաթ մըն էր որ տան մէջ առանձին շարունակ կը մտածէր այս նիւթին շուրջ:Կարօտցած էր իր կինը եւ զաւակը բայց չէր կրնար իրենց մօտ երթալ որովհետեւ կ'ամչնար : Ի՜ նչ երեսով պիտի երթար, ի՜ նչ պիտի ըսէր իրենց քանի որ ոչ մէկ բարելաւում ունեցած էին իր պայմանները անցած շաբաթուան ընթացքին :Ընդհակառակը, նոր ստացած էր երկու շաբաթուան մէջ տունը պարպելու դատավճիռը:
Շարժանկարի երիզի մը նման աչքին առջեւէն անցան իր պատանութեան տարիները: Ի՜ նչ երջանիկ էր երբ պատանի տղայ մըն էր ու կ'ապրէր իր հօրենական տան մէջ : Իր հայրը ,մայրը, իրենց ապրած տունը,տան պարտէզը , ծառերը մէկիկ մէկիկ անցան աչքին առջեւէն: Ո՜րքան ուրախ էր այդ տարիներուն:Ոչ մէկ մտահոգութիւն ունէր, աշխարհը իր հոգն անգամ չէր: Իսկ հիմա, բոլորովին առանձին մնացած էր կեանքին իր ուսերուն վրայ բեռձած պատասխանատուութեան դիմաց: Ի՞նչ կ'ըլլար եթէ իր կինը քիչ մը հասկացողութիւն ցոյց տուած ըլլար ու համբերէր: Բայց ասոր համար չէր կրնար մեղադրել զինք: Տարիներ համբերած էր եւ տոկացած իրենց տնտեսական ծանր պայմաններուն եւ ի վերջոյ իրենց զաւկին հետ միասին բաժնուած էր տունէն ու վերադարձած իր հօրենական տունը:
Մարդը այս ծանր մտահոգութիւններու մէջ կը սպասէր որ իր հերթը գար: Հայելիին վրայի լոյսը մարեց որպէսզի քիչ մը մութի մէջ մնար: Մութը իրեն խաղաղութիւն կը պատճառէր, որվհետեւ մութին մէջ ան չէր տեսներ իր շուրջինները : Գէթ չէր տեսներ այն աչքերը, որոնք երբեմն խղճահարութեամբ, երբեմն ալ արհամարհանքով կը նայէին իրեն, իր կեանքին մէջ անյաջող մէկը եղած ըլլալուն համար: Ի՞նչ կրնար ընել, ճակատագիրը այս ճամբան գծած էր իրեն համար :
Սթափեցաւ իր մտածումներէն երբ դուռը թակուեցաւ : Դուռը առանց բանալու անծանօթ մը դուրսէն ձայնեց:
-Հինգ վայրկեանէն հերթը քուկդ է ,երեկուան պէս ապշահար մի մնար բեմին մէջտեղը .մարդիկ հոս զուարճանալու կուգան եւ ոչ ողբերգութիւն դիտելու:
Դուրսի մարդուն ըսած այս նախադասութիւնը մրճահարեց իր ուղեղը .
<< մարդիկ հոս զուարճանալու կուգան եւ ոչ ողբերգութիւն դիտելու>>:
-Իմ կեանքս ողբերգութիւն մըն է արդէն բայց որու՞ն հոգը առած է ,մտածեց:
Հայելիի վրայի լոյսը պահ մը վառեց ու իր դէմքին նայեցաւ:Ծանր պաշտօնը կատարելու ժամանակը հասած էր:Պէտք էր կեղծեր որպէսզի ուրիշներ զուարճանային: Ոտքի ելաւ եւ ուղղուեցաւ դէպի դուռը: Պահ մը վարանեցաւ դուռը բանալու որովհետեւ գիտէր որ երբ դուռը բանար դուրսը զինք սպասող հազարաւորներու պոռչտուքը ռումբի մը նման պիտի պայթէր երեսին: Այդպէս ալ եղաւ:Սանդուխներէն վեր կարծես դէպի Հռովմի <<արէնան>> կը բարձրանար, ուր քիչ վերջ դէմ դիմաց պիտի գար արիւնարբու սուսերամարտիկներու հետ, որոնց հետ իր կեանքի մենամարտը պիտի ընէր: Քանի կը մօտենար ալ աւելի կը բարձրանային դուրսի ձայները: Ժողովուրդը խելագարած կը պոռար,կը ծափահարէր:
Բեմի դրան ետեւը մութին մէջ կեցած կը սպասէր դրան բացուելուն:Ափերը քրտնած էին, սիրտը արագօրէն կը բաբախէր:Այդ քանի մը վայրկեանները ժամերու պէս անցան :Երանի թէ այդ օր այդ անիծեալ դուռը չբացուէր: Անգամ մը եւս շարժանկարի ժապաւէնի մը պէս աչքին առջեւէն անցան իր կնոջ հետ ունեցած վիճաբանութիւնը, կնոջ իրենց զաւակը առնելով տունէն հեռանալը: Որքա՜ն անարդար էր կեանքը: Մինչ ժողովուրդը դուռին միւսը կողմը ուրախ,զուարթ իրենց ընտանիքներով ու հարազատներով կը զուարճանային,դուռին այս կողմը ինք մեծ ողբերգութիւն կ'ապրէր ՝ բաժնուած իր ընտանիքէն ու իր հարազատներէն :Ամենէն ցաւալին ալ այն էր որ հիմա ինք, անտեսելով իր ողբերգական վիճակը պէտք էր զանոնք զուարճացնել : Ողբերգութիւն ապրող մէկը ինչպէ՞ս կրնար ժողովուրդը զուարճացնել: Մահը աւելի նախընտրելի էր : Աչքերը արցունքոտիլ սկսած էին: Դուռը յանկարծ բացուեցաւ ու դուրսի աղմուկն ու լոյսերու զօրաւոր հեղեղը անգամ մը եւս զինք տրորեցին: Ռումբի մը դղրդիւնէն ապշած անձի կերպարանք ունէր:
Մեծ քայլերով վազեց ու եկաւ կեցաւ բեմին մէջտեղը, ճիշտ լոյսին տակ ու ձեռքերը դէպի վեր բարձրացնելով պահ մը այդպէս կեցաւ: Հիմա բոլորը զինք կը դիտէին ու կը խնդային: Իր ոտքերէն բաւական մեծ կարմիր կօշիկներ , վրայէն կախուած դեղին տաբատ մը, կանանչ շապիկ ու վրայէն դեղին բաճկոնակ մը կը վայելէին իր ծաղրածուի դերին:Խոշոր փորով ,մեծ կարմիր քիթով ու գլխուն վրայ դեղին պարկ մը անցուցած ,երեսին վրայ գունաւոր մատիտով խոշոր ժպիտ մը գծուած արտաքինով միշտ խնդացող բայց ներքինով լացող <<ծաղրածուն >> բեմին ճիշտ մէջտեղը կեցած ժողովուրդը կը դիտէր: Որքան կը զուարճանային, կը խնդային ու կը ծաղրէին զինք: Կը նախանձէր անոնց ուրախութեանը, միւս կողմէն կը զայրանար իր ողբերգութեան նկատմբ անոնց ցուցաբերած անտարբերութեան համար:Աչքերէն քանի մը կաթիլ արցունք սահեցան ու երեսին վրայ գծուած խոշոր ժպիտին վրայ ուղղահայեաց գիծ մը գծելով ու մասամբ աւրելով երեսի դիմայարդարումը, այտերէն վար սահելով կաթեցան կարմիր ու մեծ կօշիկներուն վրայ:
Ո՜չ ոք նշմարեց:
Օշին Էլակէօզ
Պոլիս - 5 Յունուար 2012
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Ծաղրածուն - ՕՇԻՆ ԷԼԱԿԷՕԶ
Հայելիին դիմացը նստած ինքզինքը կը դիտէր:Անցած տարիները իրենց ակօսները ձգած էին իր դէմքին վրայ, սակայն, հակառակ չափազանցուած դիմայարդարումին՝ չէր յաջողած զանոնք ծածկել:
Շաբաթ մը առաջ, սաստիկ վիճաբանութիւն մը ունեցած էր իր կնոջ հետ որու աւարտին կինը իր զաւակը առած ու հեռացած էր տունէն, չվերադառնալու որոշումով : Տարիներ շարունակ ան անգործ էր:Հոն, հոս ,առժամեայ գործեր աշխատելով տուն հաց տանիլ կը ջանար բայց վճարումը շատ ցած էր:Ամիսներէ ի վեր իրենց տան վարձքը վճարած չըլլալուն պատճառաւ տանտէրը դատ բացած էր իր դէմ ու դատարանը վճռած էր երկու շաբաթէն տունը պարպել: Ու՞ր պիտի երթար ձմեռ օրով, երթալիք ոչ տեղ մը ունէր, ոչ ալ սրտցաւ ազգական մը: Շաբաթ մըն էր որ տան մէջ առանձին շարունակ կը մտածէր այս նիւթին շուրջ:Կարօտցած էր իր կինը եւ զաւակը բայց չէր կրնար իրենց մօտ երթալ որովհետեւ կ'ամչնար : Ի՜ նչ երեսով պիտի երթար, ի՜ նչ պիտի ըսէր իրենց քանի որ ոչ մէկ բարելաւում ունեցած էին իր պայմանները անցած շաբաթուան ընթացքին :Ընդհակառակը, նոր ստացած էր երկու շաբաթուան մէջ տունը պարպելու դատավճիռը:
Շարժանկարի երիզի մը նման աչքին առջեւէն անցան իր պատանութեան տարիները: Ի՜ նչ երջանիկ էր երբ պատանի տղայ մըն էր ու կ'ապրէր իր հօրենական տան մէջ : Իր հայրը ,մայրը, իրենց ապրած տունը,տան պարտէզը , ծառերը մէկիկ մէկիկ անցան աչքին առջեւէն: Ո՜րքան ուրախ էր այդ տարիներուն:Ոչ մէկ մտահոգութիւն ունէր, աշխարհը իր հոգն անգամ չէր: Իսկ հիմա, բոլորովին առանձին մնացած էր կեանքին իր ուսերուն վրայ բեռձած պատասխանատուութեան դիմաց: Ի՞նչ կ'ըլլար եթէ իր կինը քիչ մը հասկացողութիւն ցոյց տուած ըլլար ու համբերէր: Բայց ասոր համար չէր կրնար մեղադրել զինք: Տարիներ համբերած էր եւ տոկացած իրենց տնտեսական ծանր պայմաններուն եւ ի վերջոյ իրենց զաւկին հետ միասին բաժնուած էր տունէն ու վերադարձած իր հօրենական տունը:
Մարդը այս ծանր մտահոգութիւններու մէջ կը սպասէր որ իր հերթը գար: Հայելիին վրայի լոյսը մարեց որպէսզի քիչ մը մութի մէջ մնար: Մութը իրեն խաղաղութիւն կը պատճառէր, որվհետեւ մութին մէջ ան չէր տեսներ իր շուրջինները : Գէթ չէր տեսներ այն աչքերը, որոնք երբեմն խղճահարութեամբ, երբեմն ալ արհամարհանքով կը նայէին իրեն, իր կեանքին մէջ անյաջող մէկը եղած ըլլալուն համար: Ի՞նչ կրնար ընել, ճակատագիրը այս ճամբան գծած էր իրեն համար :
Սթափեցաւ իր մտածումներէն երբ դուռը թակուեցաւ : Դուռը առանց բանալու անծանօթ մը դուրսէն ձայնեց:
-Հինգ վայրկեանէն հերթը քուկդ է ,երեկուան պէս ապշահար մի մնար բեմին մէջտեղը .մարդիկ հոս զուարճանալու կուգան եւ ոչ ողբերգութիւն դիտելու:
Դուրսի մարդուն ըսած այս նախադասութիւնը մրճահարեց իր ուղեղը .
<< մարդիկ հոս զուարճանալու կուգան եւ ոչ ողբերգութիւն դիտելու>>:
-Իմ կեանքս ողբերգութիւն մըն է արդէն բայց որու՞ն հոգը առած է ,մտածեց:
Հայելիի վրայի լոյսը պահ մը վառեց ու իր դէմքին նայեցաւ:Ծանր պաշտօնը կատարելու ժամանակը հասած էր:Պէտք էր կեղծեր որպէսզի ուրիշներ զուարճանային: Ոտքի ելաւ եւ ուղղուեցաւ դէպի դուռը: Պահ մը վարանեցաւ դուռը բանալու որովհետեւ գիտէր որ երբ դուռը բանար դուրսը զինք սպասող հազարաւորներու պոռչտուքը ռումբի մը նման պիտի պայթէր երեսին: Այդպէս ալ եղաւ:Սանդուխներէն վեր կարծես դէպի Հռովմի <<արէնան>> կը բարձրանար, ուր քիչ վերջ դէմ դիմաց պիտի գար արիւնարբու սուսերամարտիկներու հետ, որոնց հետ իր կեանքի մենամարտը պիտի ընէր: Քանի կը մօտենար ալ աւելի կը բարձրանային դուրսի ձայները: Ժողովուրդը խելագարած կը պոռար,կը ծափահարէր:
Բեմի դրան ետեւը մութին մէջ կեցած կը սպասէր դրան բացուելուն:Ափերը քրտնած էին, սիրտը արագօրէն կը բաբախէր:Այդ քանի մը վայրկեանները ժամերու պէս անցան :Երանի թէ այդ օր այդ անիծեալ դուռը չբացուէր: Անգամ մը եւս շարժանկարի ժապաւէնի մը պէս աչքին առջեւէն անցան իր կնոջ հետ ունեցած վիճաբանութիւնը, կնոջ իրենց զաւակը առնելով տունէն հեռանալը: Որքա՜ն անարդար էր կեանքը: Մինչ ժողովուրդը դուռին միւսը կողմը ուրախ,զուարթ իրենց ընտանիքներով ու հարազատներով կը զուարճանային,դուռին այս կողմը ինք մեծ ողբերգութիւն կ'ապրէր ՝ բաժնուած իր ընտանիքէն ու իր հարազատներէն :Ամենէն ցաւալին ալ այն էր որ հիմա ինք, անտեսելով իր ողբերգական վիճակը պէտք էր զանոնք զուարճացնել : Ողբերգութիւն ապրող մէկը ինչպէ՞ս կրնար ժողովուրդը զուարճացնել: Մահը աւելի նախընտրելի էր : Աչքերը արցունքոտիլ սկսած էին: Դուռը յանկարծ բացուեցաւ ու դուրսի աղմուկն ու լոյսերու զօրաւոր հեղեղը անգամ մը եւս զինք տրորեցին: Ռումբի մը դղրդիւնէն ապշած անձի կերպարանք ունէր:
Մեծ քայլերով վազեց ու եկաւ կեցաւ բեմին մէջտեղը, ճիշտ լոյսին տակ ու ձեռքերը դէպի վեր բարձրացնելով պահ մը այդպէս կեցաւ: Հիմա բոլորը զինք կը դիտէին ու կը խնդային: Իր ոտքերէն բաւական մեծ կարմիր կօշիկներ , վրայէն կախուած դեղին տաբատ մը, կանանչ շապիկ ու վրայէն դեղին բաճկոնակ մը կը վայելէին իր ծաղրածուի դերին:Խոշոր փորով ,մեծ կարմիր քիթով ու գլխուն վրայ դեղին պարկ մը անցուցած ,երեսին վրայ գունաւոր մատիտով խոշոր ժպիտ մը գծուած արտաքինով միշտ խնդացող բայց ներքինով լացող <<ծաղրածուն >> բեմին ճիշտ մէջտեղը կեցած ժողովուրդը կը դիտէր: Որքան կը զուարճանային, կը խնդային ու կը ծաղրէին զինք: Կը նախանձէր անոնց ուրախութեանը, միւս կողմէն կը զայրանար իր ողբերգութեան նկատմբ անոնց ցուցաբերած անտարբերութեան համար:Աչքերէն քանի մը կաթիլ արցունք սահեցան ու երեսին վրայ գծուած խոշոր ժպիտին վրայ ուղղահայեաց գիծ մը գծելով ու մասամբ աւրելով երեսի դիմայարդարումը, այտերէն վար սահելով կաթեցան կարմիր ու մեծ կօշիկներուն վրայ:
Ո՜չ ոք նշմարեց:
Օշին Էլակէօզ
Պոլիս - 5 Յունուար 2012
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
ԱՌԱԿՆԵՐ - Սողոմոն Իմաստուն - 21
Կեանքի թոհուբոհին մէջ ՝ վարի խրատները լսելն ու գործադրելը առաքինութենէ աւելի պէտքի մը գոհացում տալ կը նշանակէ: Ձեզի , ձեր ընտանիքներուն համար են սիրելի ընթերցող: Այսպէս, ամիս մը շարունակ , ամէն օր մէկ խրատ պիտի հրապարակենք : «Իմաստութիւնը լիառատ գանձ է » ըսած էինք Դեկտեմբերին հրապարակուած մեր մէկ յօդուածին մէջ: Այդ գանձին մասին է որ խօսած է Սողոմոն Իմաստուն թագաւոր հազարաւոր տարիներ առաջ:Իր վարի խրատ-առակներուն մէջ խօսած է ագահութեան , կաշառակերութեան, պոռնկութեան ու շնութեան , անարդարութեան ու գողութեան չարիքներուն մասին : Կարդացէք: Բոլորս խրատի պէտք ունինք սիրելիներ: Թող իմաստութիւնը մեզ համակէ , թող իմաստութիւնը մեզ միացնէ:
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
21 Ինչպէս ջրի հոսանքը,այնպէս էլ թագաւորի սիրտը Աստծու ձեռքին է. Նա ո՛ր կողմ կամենայ, այն կողմն էլ կը դարձնի այն։ 2Ամէն մարդ ինքն իր աչքին արդար է թւում, բայց Տէրն է դատում սրտերը։ 3Արդարութիւն գործելը եւ ճշմարտութիւն խօսելը աւելի հաճելի է Տիրոջը, քան զոհերի արիւնը։ 4Ամբարտաւանը մեծամիտ է իր յոխորտանքի մէջ. ամբարիշտների լապտերը մեղքն է։ 5Կարճ խորհրդածութիւնն էլ կարող է առատութիւն բերել,սակայն ամէն մի հապճեպութիւն կարօտութիւն է բերում։ 6Ով հարստութիւն է կուտակում լեզուի ստութեամբ, նա գնում է սնոտի բաների յետեւից եւ պիտի հասնի մահուան որոգայթների։ 7Ամբարիշտները պիտի կործանուեն, քանզի չեն ուզում գործադրել իրաւունքը։ 8Խոտորնակին Աստուած խոտոր ճանապարհ է առաքում, քանզի Տիրոջ գործերը սուրբ են եւ ուղիղ։ 9Լաւ է բաց օդի մէջ մի անկիւնում ապրել, քան անիրաւութեամբ ծեփուած եւ խառնակ տան մէջ։ 10Ամբարշտի հոգին չարիքներ է ցանկանում, եւ նա ողորմածութիւն չի գտնի ոչ ոքից։ 11Անխելքի պատիժը տեսնելով՝ անմեղն աւելի խորագէտ է դառնում, իմաստունն էլ խորհելով՝ դառնում է առաւել գիտուն։ 12Արդարին մտահոգում է ամբարիշտների սիրտը, բայց չարիքներն էլ ապականում են ամբարիշտներին։ 13Ով իր ականջը փակում է տնանկին չլսելու համար, ինքն էլ երբ կանչի Տիրոջը, Տէրն էլ իրեն չի լսի։ 14Գաղտնի պարգեւը մեղմացնում է բարկութիւնը, իսկ ով խնայում է պարգեւ տալ, զայրոյթ է յարուցում։ 15Իրաւունքի գործադրումը ուրախութիւն է արդարի համար, բայց սուրբ գործը պիղծ է թւում չարագործներին։ 16Արդարութեան ճանապարհից մոլորուած մարդը հանգրուան է գտնում հսկաների ժողովում։ 17Ով ուրախութիւն է սիրում, կարիքի մէջ կ՚ընկնի, ով գինի ու ձէթ է սիրում, չի հարստանայ։ 18Անօրէնն արդար մարդու համար փրկանք պիտի լինի, երդմնազանցը՝ ուղղամիտ մարդկանց համար։ 19Լաւ է բնակուել անապատում, քան թէ անզգամ, լեզուանի եւ բարկացկոտ կնոջ հետ։ 20Իմաստունի բերանը ցանկալի գանձ է պահում, բայց տգէտները կուլ են տալիս այն։ 21Նա, ով հետեւում է արդարութեան եւ ողորմածութեան ճանապարհին, կեանք, արդարութիւն եւ փառք պիտի գտնի։ 22Իմաստութիւնը հասաւ ամուր քաղաքներին եւ քանդեց այն ամրոցները, որոնց վրայ յոյս էին դրել ամբարիշտները։ 23Ով զսպում է իր բերանն ու լեզուն, իր անձը պահպանում է նեղութիւնից։ 24Դաժանը, յանդուգնը եւ գոռոզը կոչւում են չարագործ, իսկ ով ոխ է պահում, անօրէն է։ 25Ծոյլին սպանում են ցանկութիւնները, որովհետեւ նրա ձեռքերը յօժար չեն որեւէ բան անելու։ 26Ամբարիշտն ամէն օր չարիքների ցանկութիւն է յղանում, իսկ արդարն առանց խնայելու ողորմութիւն է տալիս։ 27Ամբարիշտների զոհաբերումները պիղծ են Տիրոջ առջեւ, որովհետեւ մատուցւում են անօրէն խորհրդով։ 28Ստախօս վկան կորստեան պիտի մատնուի. խոնարհ մարդը խօսում է զգուշութեամբ։ 29Ամբարիշտ մարդը դէմդ է ելնում յանդուգն երեսով, բայց արդարն ինքը գիտի իր ճանապարհը։ 30Աստծու համեմատութեամբ՝ մարդ ո՛չ իմաստութիւն ունի, ո՛չ արիութիւն եւ ո՛չ էլ խորհուրդ։ 31Երիվարը պատրաստւում է պատերազմի օրուայ համար, բայց Տիրոջից է գալիս յաղթանակի օգնութիւնը։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
21 Ինչպէս ջրի հոսանքը,այնպէս էլ թագաւորի սիրտը Աստծու ձեռքին է. Նա ո՛ր կողմ կամենայ, այն կողմն էլ կը դարձնի այն։ 2Ամէն մարդ ինքն իր աչքին արդար է թւում, բայց Տէրն է դատում սրտերը։ 3Արդարութիւն գործելը եւ ճշմարտութիւն խօսելը աւելի հաճելի է Տիրոջը, քան զոհերի արիւնը։ 4Ամբարտաւանը մեծամիտ է իր յոխորտանքի մէջ. ամբարիշտների լապտերը մեղքն է։ 5Կարճ խորհրդածութիւնն էլ կարող է առատութիւն բերել,սակայն ամէն մի հապճեպութիւն կարօտութիւն է բերում։ 6Ով հարստութիւն է կուտակում լեզուի ստութեամբ, նա գնում է սնոտի բաների յետեւից եւ պիտի հասնի մահուան որոգայթների։ 7Ամբարիշտները պիտի կործանուեն, քանզի չեն ուզում գործադրել իրաւունքը։ 8Խոտորնակին Աստուած խոտոր ճանապարհ է առաքում, քանզի Տիրոջ գործերը սուրբ են եւ ուղիղ։ 9Լաւ է բաց օդի մէջ մի անկիւնում ապրել, քան անիրաւութեամբ ծեփուած եւ խառնակ տան մէջ։ 10Ամբարշտի հոգին չարիքներ է ցանկանում, եւ նա ողորմածութիւն չի գտնի ոչ ոքից։ 11Անխելքի պատիժը տեսնելով՝ անմեղն աւելի խորագէտ է դառնում, իմաստունն էլ խորհելով՝ դառնում է առաւել գիտուն։ 12Արդարին մտահոգում է ամբարիշտների սիրտը, բայց չարիքներն էլ ապականում են ամբարիշտներին։ 13Ով իր ականջը փակում է տնանկին չլսելու համար, ինքն էլ երբ կանչի Տիրոջը, Տէրն էլ իրեն չի լսի։ 14Գաղտնի պարգեւը մեղմացնում է բարկութիւնը, իսկ ով խնայում է պարգեւ տալ, զայրոյթ է յարուցում։ 15Իրաւունքի գործադրումը ուրախութիւն է արդարի համար, բայց սուրբ գործը պիղծ է թւում չարագործներին։ 16Արդարութեան ճանապարհից մոլորուած մարդը հանգրուան է գտնում հսկաների ժողովում։ 17Ով ուրախութիւն է սիրում, կարիքի մէջ կ՚ընկնի, ով գինի ու ձէթ է սիրում, չի հարստանայ։ 18Անօրէնն արդար մարդու համար փրկանք պիտի լինի, երդմնազանցը՝ ուղղամիտ մարդկանց համար։ 19Լաւ է բնակուել անապատում, քան թէ անզգամ, լեզուանի եւ բարկացկոտ կնոջ հետ։ 20Իմաստունի բերանը ցանկալի գանձ է պահում, բայց տգէտները կուլ են տալիս այն։ 21Նա, ով հետեւում է արդարութեան եւ ողորմածութեան ճանապարհին, կեանք, արդարութիւն եւ փառք պիտի գտնի։ 22Իմաստութիւնը հասաւ ամուր քաղաքներին եւ քանդեց այն ամրոցները, որոնց վրայ յոյս էին դրել ամբարիշտները։ 23Ով զսպում է իր բերանն ու լեզուն, իր անձը պահպանում է նեղութիւնից։ 24Դաժանը, յանդուգնը եւ գոռոզը կոչւում են չարագործ, իսկ ով ոխ է պահում, անօրէն է։ 25Ծոյլին սպանում են ցանկութիւնները, որովհետեւ նրա ձեռքերը յօժար չեն որեւէ բան անելու։ 26Ամբարիշտն ամէն օր չարիքների ցանկութիւն է յղանում, իսկ արդարն առանց խնայելու ողորմութիւն է տալիս։ 27Ամբարիշտների զոհաբերումները պիղծ են Տիրոջ առջեւ, որովհետեւ մատուցւում են անօրէն խորհրդով։ 28Ստախօս վկան կորստեան պիտի մատնուի. խոնարհ մարդը խօսում է զգուշութեամբ։ 29Ամբարիշտ մարդը դէմդ է ելնում յանդուգն երեսով, բայց արդարն ինքը գիտի իր ճանապարհը։ 30Աստծու համեմատութեամբ՝ մարդ ո՛չ իմաստութիւն ունի, ո՛չ արիութիւն եւ ո՛չ էլ խորհուրդ։ 31Երիվարը պատրաստւում է պատերազմի օրուայ համար, բայց Տիրոջից է գալիս յաղթանակի օգնութիւնը։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
ԱՌԱԿՆԵՐ - Սողոմոն Իմաստուն - 21
Կեանքի թոհուբոհին մէջ ՝ վարի խրատները լսելն ու գործադրելը առաքինութենէ աւելի պէտքի մը գոհացում տալ կը նշանակէ: Ձեզի , ձեր ընտանիքներուն համար են սիրելի ընթերցող: Այսպէս, ամիս մը շարունակ , ամէն օր մէկ խրատ պիտի հրապարակենք : «Իմաստութիւնը լիառատ գանձ է » ըսած էինք Դեկտեմբերին հրապարակուած մեր մէկ յօդուածին մէջ: Այդ գանձին մասին է որ խօսած է Սողոմոն Իմաստուն թագաւոր հազարաւոր տարիներ առաջ:Իր վարի խրատ-առակներուն մէջ խօսած է ագահութեան , կաշառակերութեան, պոռնկութեան ու շնութեան , անարդարութեան ու գողութեան չարիքներուն մասին : Կարդացէք: Բոլորս խրատի պէտք ունինք սիրելիներ: Թող իմաստութիւնը մեզ համակէ , թող իմաստութիւնը մեզ միացնէ:
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
21 Ինչպէս ջրի հոսանքը,այնպէս էլ թագաւորի սիրտը Աստծու ձեռքին է. Նա ո՛ր կողմ կամենայ, այն կողմն էլ կը դարձնի այն։ 2Ամէն մարդ ինքն իր աչքին արդար է թւում, բայց Տէրն է դատում սրտերը։ 3Արդարութիւն գործելը եւ ճշմարտութիւն խօսելը աւելի հաճելի է Տիրոջը, քան զոհերի արիւնը։ 4Ամբարտաւանը մեծամիտ է իր յոխորտանքի մէջ. ամբարիշտների լապտերը մեղքն է։ 5Կարճ խորհրդածութիւնն էլ կարող է առատութիւն բերել,սակայն ամէն մի հապճեպութիւն կարօտութիւն է բերում։ 6Ով հարստութիւն է կուտակում լեզուի ստութեամբ, նա գնում է սնոտի բաների յետեւից եւ պիտի հասնի մահուան որոգայթների։ 7Ամբարիշտները պիտի կործանուեն, քանզի չեն ուզում գործադրել իրաւունքը։ 8Խոտորնակին Աստուած խոտոր ճանապարհ է առաքում, քանզի Տիրոջ գործերը սուրբ են եւ ուղիղ։ 9Լաւ է բաց օդի մէջ մի անկիւնում ապրել, քան անիրաւութեամբ ծեփուած եւ խառնակ տան մէջ։ 10Ամբարշտի հոգին չարիքներ է ցանկանում, եւ նա ողորմածութիւն չի գտնի ոչ ոքից։ 11Անխելքի պատիժը տեսնելով՝ անմեղն աւելի խորագէտ է դառնում, իմաստունն էլ խորհելով՝ դառնում է առաւել գիտուն։ 12Արդարին մտահոգում է ամբարիշտների սիրտը, բայց չարիքներն էլ ապականում են ամբարիշտներին։ 13Ով իր ականջը փակում է տնանկին չլսելու համար, ինքն էլ երբ կանչի Տիրոջը, Տէրն էլ իրեն չի լսի։ 14Գաղտնի պարգեւը մեղմացնում է բարկութիւնը, իսկ ով խնայում է պարգեւ տալ, զայրոյթ է յարուցում։ 15Իրաւունքի գործադրումը ուրախութիւն է արդարի համար, բայց սուրբ գործը պիղծ է թւում չարագործներին։ 16Արդարութեան ճանապարհից մոլորուած մարդը հանգրուան է գտնում հսկաների ժողովում։ 17Ով ուրախութիւն է սիրում, կարիքի մէջ կ՚ընկնի, ով գինի ու ձէթ է սիրում, չի հարստանայ։ 18Անօրէնն արդար մարդու համար փրկանք պիտի լինի, երդմնազանցը՝ ուղղամիտ մարդկանց համար։ 19Լաւ է բնակուել անապատում, քան թէ անզգամ, լեզուանի եւ բարկացկոտ կնոջ հետ։ 20Իմաստունի բերանը ցանկալի գանձ է պահում, բայց տգէտները կուլ են տալիս այն։ 21Նա, ով հետեւում է արդարութեան եւ ողորմածութեան ճանապարհին, կեանք, արդարութիւն եւ փառք պիտի գտնի։ 22Իմաստութիւնը հասաւ ամուր քաղաքներին եւ քանդեց այն ամրոցները, որոնց վրայ յոյս էին դրել ամբարիշտները։ 23Ով զսպում է իր բերանն ու լեզուն, իր անձը պահպանում է նեղութիւնից։ 24Դաժանը, յանդուգնը եւ գոռոզը կոչւում են չարագործ, իսկ ով ոխ է պահում, անօրէն է։ 25Ծոյլին սպանում են ցանկութիւնները, որովհետեւ նրա ձեռքերը յօժար չեն որեւէ բան անելու։ 26Ամբարիշտն ամէն օր չարիքների ցանկութիւն է յղանում, իսկ արդարն առանց խնայելու ողորմութիւն է տալիս։ 27Ամբարիշտների զոհաբերումները պիղծ են Տիրոջ առջեւ, որովհետեւ մատուցւում են անօրէն խորհրդով։ 28Ստախօս վկան կորստեան պիտի մատնուի. խոնարհ մարդը խօսում է զգուշութեամբ։ 29Ամբարիշտ մարդը դէմդ է ելնում յանդուգն երեսով, բայց արդարն ինքը գիտի իր ճանապարհը։ 30Աստծու համեմատութեամբ՝ մարդ ո՛չ իմաստութիւն ունի, ո՛չ արիութիւն եւ ո՛չ էլ խորհուրդ։ 31Երիվարը պատրաստւում է պատերազմի օրուայ համար, բայց Տիրոջից է գալիս յաղթանակի օգնութիւնը։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
«Նշանակ»
»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»»«»«»
21 Ինչպէս ջրի հոսանքը,այնպէս էլ թագաւորի սիրտը Աստծու ձեռքին է. Նա ո՛ր կողմ կամենայ, այն կողմն էլ կը դարձնի այն։ 2Ամէն մարդ ինքն իր աչքին արդար է թւում, բայց Տէրն է դատում սրտերը։ 3Արդարութիւն գործելը եւ ճշմարտութիւն խօսելը աւելի հաճելի է Տիրոջը, քան զոհերի արիւնը։ 4Ամբարտաւանը մեծամիտ է իր յոխորտանքի մէջ. ամբարիշտների լապտերը մեղքն է։ 5Կարճ խորհրդածութիւնն էլ կարող է առատութիւն բերել,սակայն ամէն մի հապճեպութիւն կարօտութիւն է բերում։ 6Ով հարստութիւն է կուտակում լեզուի ստութեամբ, նա գնում է սնոտի բաների յետեւից եւ պիտի հասնի մահուան որոգայթների։ 7Ամբարիշտները պիտի կործանուեն, քանզի չեն ուզում գործադրել իրաւունքը։ 8Խոտորնակին Աստուած խոտոր ճանապարհ է առաքում, քանզի Տիրոջ գործերը սուրբ են եւ ուղիղ։ 9Լաւ է բաց օդի մէջ մի անկիւնում ապրել, քան անիրաւութեամբ ծեփուած եւ խառնակ տան մէջ։ 10Ամբարշտի հոգին չարիքներ է ցանկանում, եւ նա ողորմածութիւն չի գտնի ոչ ոքից։ 11Անխելքի պատիժը տեսնելով՝ անմեղն աւելի խորագէտ է դառնում, իմաստունն էլ խորհելով՝ դառնում է առաւել գիտուն։ 12Արդարին մտահոգում է ամբարիշտների սիրտը, բայց չարիքներն էլ ապականում են ամբարիշտներին։ 13Ով իր ականջը փակում է տնանկին չլսելու համար, ինքն էլ երբ կանչի Տիրոջը, Տէրն էլ իրեն չի լսի։ 14Գաղտնի պարգեւը մեղմացնում է բարկութիւնը, իսկ ով խնայում է պարգեւ տալ, զայրոյթ է յարուցում։ 15Իրաւունքի գործադրումը ուրախութիւն է արդարի համար, բայց սուրբ գործը պիղծ է թւում չարագործներին։ 16Արդարութեան ճանապարհից մոլորուած մարդը հանգրուան է գտնում հսկաների ժողովում։ 17Ով ուրախութիւն է սիրում, կարիքի մէջ կ՚ընկնի, ով գինի ու ձէթ է սիրում, չի հարստանայ։ 18Անօրէնն արդար մարդու համար փրկանք պիտի լինի, երդմնազանցը՝ ուղղամիտ մարդկանց համար։ 19Լաւ է բնակուել անապատում, քան թէ անզգամ, լեզուանի եւ բարկացկոտ կնոջ հետ։ 20Իմաստունի բերանը ցանկալի գանձ է պահում, բայց տգէտները կուլ են տալիս այն։ 21Նա, ով հետեւում է արդարութեան եւ ողորմածութեան ճանապարհին, կեանք, արդարութիւն եւ փառք պիտի գտնի։ 22Իմաստութիւնը հասաւ ամուր քաղաքներին եւ քանդեց այն ամրոցները, որոնց վրայ յոյս էին դրել ամբարիշտները։ 23Ով զսպում է իր բերանն ու լեզուն, իր անձը պահպանում է նեղութիւնից։ 24Դաժանը, յանդուգնը եւ գոռոզը կոչւում են չարագործ, իսկ ով ոխ է պահում, անօրէն է։ 25Ծոյլին սպանում են ցանկութիւնները, որովհետեւ նրա ձեռքերը յօժար չեն որեւէ բան անելու։ 26Ամբարիշտն ամէն օր չարիքների ցանկութիւն է յղանում, իսկ արդարն առանց խնայելու ողորմութիւն է տալիս։ 27Ամբարիշտների զոհաբերումները պիղծ են Տիրոջ առջեւ, որովհետեւ մատուցւում են անօրէն խորհրդով։ 28Ստախօս վկան կորստեան պիտի մատնուի. խոնարհ մարդը խօսում է զգուշութեամբ։ 29Ամբարիշտ մարդը դէմդ է ելնում յանդուգն երեսով, բայց արդարն ինքը գիտի իր ճանապարհը։ 30Աստծու համեմատութեամբ՝ մարդ ո՛չ իմաստութիւն ունի, ո՛չ արիութիւն եւ ո՛չ էլ խորհուրդ։ 31Երիվարը պատրաստւում է պատերազմի օրուայ համար, բայց Տիրոջից է գալիս յաղթանակի օգնութիւնը։
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Թերթօն 15 - Մեր Հոգսերի Ձմեռը...1993 Թիվը - ՎԱՀԱՆ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
Հավաքվել էր երկրի իշխանությունը շրջապատված արվեստագետներով` երկրի փաստացի մտավոր հարստությամբ, աշխարհի հզոր դրամատերերը՝ ուրախ սրտով խրախուսում էին բոլորին:
Նրանց ցանկությունն ու խոսքը անկեղծ էին:
Ամենքն էլ ուրախ ժպտում էին: Հերթով մոտենում խոսափողին, ներկայանում եւ խոստանում անել հնար ավորինը երկիրը շենացնելու համար:
Հունաստանից եկել էր Վարուժան Գնունին,
Վենեսելուայից ութսունամյա Զարիկյանը,
Կանադայից` Գեւորգ Քոլոյանը,
Անգլիայից` այդ օրերին «Արմենթոյի» տնօրեն` Ռուբեն Թերզյանը,
որն էլ իրեն մեծարեց, որպես տնտեսության ֆիդայի...
Ֆի~դային... ՖԻ~ԴԱՅԻՆ` այդ օրերին, հետագա մի քանի տարիներին անգամ ամենանշանավոր հեղինակությունն էր երկրում:
Անգլիայից Վարդան Ուզունյանը, որն արդեն մեր հայկական կոնյակը վաճառում էր ութը երկրների: Ի~նչ օրեր էին...
ԽԻ~ԿԱՐՅԱ'Ն, հյութե~ղ ազգասիրության սնունդով ճոխ ու լի՝ սիրտ ու բերանով ե~րազի օրեր ...
Մոտենում էին բեմառաջքին, իրար ճարտարությամբ գերազանցելով, խուստումներ տալիս: Ամեր կիահայ նախկին սկաութական Արա Բաղդասարյանը գտնում էր ճիշտ է.
-Բարձրացի'ր եւ բարձրացրու» թևավոր խոսքը, որով դարուկես ապրել էին հազարները, դիմանալով դր սերի ճնշումներին:
Լիբանանից Հովսեփ Սեֆերյանը` հայտնի կաթնագործ, պնդում էր ավելի լավ է մեկ մոմ վառել,քան` խավարը անիծել:
Քրքի ներկայացուցիչը` Հարութ Սասունյանը , հենց այդ օրերին երկիր էր հասցրել քսանչորս երրորդ ինքնաթիռը օգնության բեռով:
Այսօր արդեն հարյուր վեցերրորդ ինքնաթիռն էր տեղ հասել:
Կանադայից եկել էր Պերճ Մսրյանը, շատ-շատ էին նրանք, խոսեցին բոլորը, շատերին մենք բնականաբար չէինք կարող լսել:
Հեռուստածրագիրը նրանց խոսքը գրանցեց գալիք օրերի համար:
Կարեւորը այդ օրը բոլորն էլ ոգեւորված ու անկեղծ էին առ Հայրենիք սերն էր իշխում:
Խոսեցին նաեւ` հայաստանաբնակներից նոր նոր հարստացող այրերից Եսայի Ստեփանյանը, որն հետագայում հասցրեց ճիշտ «կողմնորոշվել» ու չաղքատացած, ժամանակին հեռացավ երկրից, խոսեց Գեւորգ Վարդանյանը, որին մինչեւ օրս էլ չի հանդուրժում Վանոն, ու հետաքրքիր է, որ Վարդանյանը այսօր զբաղեցնում է Վանոյի տեղը, իսկ՝ Վանոյին հավաստի աղբյուրները պնդում են պիտի դատեն, եթե չհասցնի ծլկել` ինչպես մյուսները, ինչպես Եսային՝ թռան իրենց փայն առած, համ էլ փրկվեցին փախչելով: ժամանակին նոր նոր հարստացող Վանոն էր ցանկանում Վարդանյանին դատել:
Ամեն ինչ արագ շրջվում էր: Ահա այսպիսին էր մոմով ու նախապատմական շրջանի վառարանով ապրող քաղաքը` վեց յոթ տարի առաջ: Քաղաքն ու ժողովուրդը նման էին Մուրացանի միամիտ Հասարակաց որդեգիր դարբին Գեւորգին, որն հավատալով ազգայինների խոստումներին մոռացավ դարբնի կերակրող մուրճը ու հանուն «երգի» հավատաց ու սպասեց բարերարների օժանդակությանը:
Նրանք խոստացել էին հոգալ Գեւորգի ուսման հարցը: Իրենց քեֆերին հաճախ էր երգում դարբին տղան: Մուրացան կարդացողները, Գևորգի բախտից տեղյակները սուսիկ ու լուռ հեռանում էին, Գնում էին ոչ միայն պարապի ճանկերում հայտնվածները, գնում էին նաեւ նոր հարուստներից շատերը:
Գնում էին դրսում մտերիմներ ունեցողները :Հարստացածներին հավաքած կապիտալը հույս էր ներ շնչում, թե օտարության մեջ էլ ավելի արագ կհարստանան: Գնում էին, գնում էին բոլորը:
Գալիս էին հատուկենտերը նրանք էլ հույս էին փայփայում, որ դրսում շահած կապիտալով կարող են դիրք ու իշխանության հասնել նոր կերտվող հարազատ երկրի վերին օղակներում: Բոլորն էլ հասկանում էին հին սոցիալիզմը ետ չէր գա: Երկրի ներկա իշխանական մեխանիզմները առեւրեուույթ բացել էին գործարարների համար հսկա երկրի տարածքները: Նրանք իրենց առերես անտարբեր թվացող կեցվածքով, իրականում կեղծ, իբր խաբում ու գայթակղեցնում էին հազարավոր միամիտների:
Շար . 15
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Նրանց ցանկությունն ու խոսքը անկեղծ էին:
Ամենքն էլ ուրախ ժպտում էին: Հերթով մոտենում խոսափողին, ներկայանում եւ խոստանում անել հնար ավորինը երկիրը շենացնելու համար:
Հունաստանից եկել էր Վարուժան Գնունին,
Վենեսելուայից ութսունամյա Զարիկյանը,
Կանադայից` Գեւորգ Քոլոյանը,
Անգլիայից` այդ օրերին «Արմենթոյի» տնօրեն` Ռուբեն Թերզյանը,
որն էլ իրեն մեծարեց, որպես տնտեսության ֆիդայի...
Ֆի~դային... ՖԻ~ԴԱՅԻՆ` այդ օրերին, հետագա մի քանի տարիներին անգամ ամենանշանավոր հեղինակությունն էր երկրում:
Անգլիայից Վարդան Ուզունյանը, որն արդեն մեր հայկական կոնյակը վաճառում էր ութը երկրների: Ի~նչ օրեր էին...
ԽԻ~ԿԱՐՅԱ'Ն, հյութե~ղ ազգասիրության սնունդով ճոխ ու լի՝ սիրտ ու բերանով ե~րազի օրեր ...
Մոտենում էին բեմառաջքին, իրար ճարտարությամբ գերազանցելով, խուստումներ տալիս: Ամեր կիահայ նախկին սկաութական Արա Բաղդասարյանը գտնում էր ճիշտ է.
-Բարձրացի'ր եւ բարձրացրու» թևավոր խոսքը, որով դարուկես ապրել էին հազարները, դիմանալով դր սերի ճնշումներին:
Լիբանանից Հովսեփ Սեֆերյանը` հայտնի կաթնագործ, պնդում էր ավելի լավ է մեկ մոմ վառել,քան` խավարը անիծել:
Քրքի ներկայացուցիչը` Հարութ Սասունյանը , հենց այդ օրերին երկիր էր հասցրել քսանչորս երրորդ ինքնաթիռը օգնության բեռով:
Այսօր արդեն հարյուր վեցերրորդ ինքնաթիռն էր տեղ հասել:
Կանադայից եկել էր Պերճ Մսրյանը, շատ-շատ էին նրանք, խոսեցին բոլորը, շատերին մենք բնականաբար չէինք կարող լսել:
Հեռուստածրագիրը նրանց խոսքը գրանցեց գալիք օրերի համար:
Կարեւորը այդ օրը բոլորն էլ ոգեւորված ու անկեղծ էին առ Հայրենիք սերն էր իշխում:
Խոսեցին նաեւ` հայաստանաբնակներից նոր նոր հարստացող այրերից Եսայի Ստեփանյանը, որն հետագայում հասցրեց ճիշտ «կողմնորոշվել» ու չաղքատացած, ժամանակին հեռացավ երկրից, խոսեց Գեւորգ Վարդանյանը, որին մինչեւ օրս էլ չի հանդուրժում Վանոն, ու հետաքրքիր է, որ Վարդանյանը այսօր զբաղեցնում է Վանոյի տեղը, իսկ՝ Վանոյին հավաստի աղբյուրները պնդում են պիտի դատեն, եթե չհասցնի ծլկել` ինչպես մյուսները, ինչպես Եսային՝ թռան իրենց փայն առած, համ էլ փրկվեցին փախչելով: ժամանակին նոր նոր հարստացող Վանոն էր ցանկանում Վարդանյանին դատել:
Ամեն ինչ արագ շրջվում էր: Ահա այսպիսին էր մոմով ու նախապատմական շրջանի վառարանով ապրող քաղաքը` վեց յոթ տարի առաջ: Քաղաքն ու ժողովուրդը նման էին Մուրացանի միամիտ Հասարակաց որդեգիր դարբին Գեւորգին, որն հավատալով ազգայինների խոստումներին մոռացավ դարբնի կերակրող մուրճը ու հանուն «երգի» հավատաց ու սպասեց բարերարների օժանդակությանը:
Նրանք խոստացել էին հոգալ Գեւորգի ուսման հարցը: Իրենց քեֆերին հաճախ էր երգում դարբին տղան: Մուրացան կարդացողները, Գևորգի բախտից տեղյակները սուսիկ ու լուռ հեռանում էին, Գնում էին ոչ միայն պարապի ճանկերում հայտնվածները, գնում էին նաեւ նոր հարուստներից շատերը:
Գնում էին դրսում մտերիմներ ունեցողները :Հարստացածներին հավաքած կապիտալը հույս էր ներ շնչում, թե օտարության մեջ էլ ավելի արագ կհարստանան: Գնում էին, գնում էին բոլորը:
Գալիս էին հատուկենտերը նրանք էլ հույս էին փայփայում, որ դրսում շահած կապիտալով կարող են դիրք ու իշխանության հասնել նոր կերտվող հարազատ երկրի վերին օղակներում: Բոլորն էլ հասկանում էին հին սոցիալիզմը ետ չէր գա: Երկրի ներկա իշխանական մեխանիզմները առեւրեուույթ բացել էին գործարարների համար հսկա երկրի տարածքները: Նրանք իրենց առերես անտարբեր թվացող կեցվածքով, իրականում կեղծ, իբր խաբում ու գայթակղեցնում էին հազարավոր միամիտների:
Շար . 15
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»