***
Այս բոլոր սաստիկ անճողոպրելի փորձութիւններից
Լոկ դու կարող ես փրկել, Տէր Յիսո´ւս,
Եւ ամենամեղ հոգուս շնորհել հանգիստ ու անդորր.
Ուստի և նայիր դու, որ քաղցր ես բոլորի հանդէպ,
Ինձ շրջափակող անզերծանելի այս վտանգներին:
Կենազէն խաչիդ սրով յաղթական
Կտրատի´ր վարմիս ցանցերը բոլոր,
Որոնք ամենուստ պարապատ են մահապարտ գերուս.
Տո´ւր հանգստութիւն թիւր ընթացողիս ոտներին երեր.
Բուժի´ր հրատապ տոչորումը բորբ մահախեղդ սրտիս,
Վանի´ր դիւային ու չարահնար խռովքս յանցաւոր.
Թարի կենակցիս մթամած հոգու
Անձկութիւնն անյոյս հալածի´ր անհետ.
Ցրի´ր բռնակալ մեղքիս ծխամած թանձրութիւնն անլոյս.
Ջնջի´ր, կորցրու զազիր, թխատիպ
Ախտը կրքերիս ապականարար:
Նորոգի´ր մեծ ու հզօրիդ անուան
Ժաշտելի փառքի լուսապատկերը պայծառ՝հոգուս մէջ,
Հզօրացրու փայլը շնորհիդ՝
Հողազանգուածիս դիմազարդելու,
Մտատեսութեամբ օժտելու համար.
Սուրբ ճաճանչումով պարզի´ր մեղսամած
Այս մռայլն ու ինձ վայելչազարդի´ր,
Որ պատկերը քո երևայ իմ մէջ.
Եւ աստուածային կենսատու անեղծ
Երկնաւոր լոյսով ծածկի´ր եռադէմ էութիւնն անձիս:
Զի դու ես միայն օրհնեալ հօրդ հետ՝ ի գովք սուրբ հոգուդ՝
Յաւիտեանս յաւիտենից, ամէն:
***
Ահա քեզ կրող երկու միաբան
Անանջատելի ոտներիդ վրայ
Հրեշտակաձև դու կառուցուեցիր,
Որ միշտ կրկնաբարձ, վերասլացիկ քո բազուկներով,
Ասես թևաւոր, թռիչքով միայն
Երկիրն հայրենի դիտես բարձունքից.
Ո՜վ յիմա´ր, հապա ինչու կամովին գետնին կորացար
Ու միշտ երկրային հոգսերով տարուած՝
Անապական վայրի ցիռերի կարգը դասուեցիր:
Ինչպէս բազմաճիւղ մի կանթեղ, մարմնիդ պերճ աշտանակին
Բոլորութիւնը գլխիդ հաստատուեց,
Որպէսզի նրա շնորհիւ երբեք
Չօտարանալով շնորհի վսեմ օրինատիպին՝
Տեսնես Աստծուն, անանցականը իմաստասիրես:
Դրա հետ նաև ճոխացար պատուով բանականութեան,
Որ քեզ շնորհուած բարեմասնութեան յաղթանակները
Անկաշկանդ լեզուով պատմես բոլորին:
Կրելով գործուն, արուեստով ձեռքեր,
Ճարտար մատներիդ շառաւիղներով,
Իբրև գործակից ամենապարզ աջին Աստծու,
Հմայեղութեամբ՝ Աստուած կոչուեցիր:
Բաղադրուեցիր դու երեք հարիւր վաթսուն յօդերով,
Ի լրում պատշաճ թուի՝ դրանց հետ
Միաւորելով ճանաչողական հինգ զգայարան,
Որ անքննադատ չմնայ մտքիդ տեսութեան կողմից
Քո տեսանելի կազմը նիւթեղէն,
Ուր կան անդամներ՝ յաղթ ու զօրաւոր,
Կան, որ գողտրիկ են, բայց պիտանի,
Որ կարծրակերտ են, բայց զգայուն,
Կան, որ փոքրիկ են, ընտիր, պատուական,
Ինչպէս նաև կան, որ կարևոր են, բայց ամօթալի:
Իսկ մեկնութիւնը դրա կգտնես
Նկարուած քո մէջ, ա՜նձն իմ եղկելի,
Ինչպէս մի անեղծ արձանի վրայ.
Ժամանակի տարրն ու տարին կազմող
Իրարայաջորդ օրերի թիւը,
Սահմանուած ասես ինչ-որ օրէնքով
Մարմնիդ մասերին համապատասխան,
Պէտք է որ պահուեն անսխալ ու միշտ անայլայլելի:
***
Սողոմոնն ունի իր դարձի մասին
Յուշ քստմնելի և ինքնապարսաւ
Կշտամբանքներով յիշատակարան,
Որպէս մարդ, որը ինքնասիրութեան
Աշխարհը համայն մեռցրել է իր մէջ:
Եթէ մէկն ուզի տեղեկութիւններ առնել այդ մասին,
Ապա կգտնի “Ունայնութիւնք”-ում
Ու մատեաններում քահանաների
Կամ սիոնացի Աքիայի գրքում:
Նրա մէջ ողբով իր տառապալից
Կեանքի ընթացքն է պատկերում այսպէս
Անօգուտ ջանքեր, ի զուր աշխատանք,
Հետամտումներ անմիտ, անհեթեթ,
Գործեր ապարդիւն, անշահ արշաւանք, միտումներ խոտոր,
Ոչնչութեան խենթ յորձապտոյտ,
Նախատելի բերք, վարկածներ անճիշդ,
Սերմեր սնոտի, անկայուն վաստակ,
Խոտելի տաժանք, աւազափուլ շէնք,
Ինքնամարտ կռիւ, իր հոգու դէմ դատ,
Ժրաջան քրտինք, վնասակար իղձ:
Ճանապարհներ ծուռ ու կորստաբեր,
Կրթութիւն-ուսում կործանարար ու մոլորապատիր,
Մշտասխալ ու թիւր տեսողութիւն,
Հայրահաց աչքերի պչրանք,
Պոռնկակերպ տեսք, ախտաբորբոք նիւթ,
Դժնատեսիլ գոյն, բազմատխուր գեղ,
Թանձրակուտակ ծուխ, ցնդելի շոգի,
Աւարառութեան ենթակայ վաճառք, քանդուող տաղաւար,
Անտեղի գոչիւն, ծիծաղ անառիթ,
Արհամարհելի անձուկ ասպարէզ,
Ինքնավաճառ գիր, մահացու ընթացք:
Անաստուած մտքեր, ճառեր սրտայորդ,
Վրդովիչ զրոյց, դատարկ խծբծանք, անմիտ փնտռտուք,
Ցուցադրումներ ամօթանքների,
Խայտառակութեան բացայայտութիւններ,
Գալիք անարգանք,
Ցաւալի գործեր, անարգ պատմութիւն,հեղգութեան տիպար:
Ծածուկ խորպորատ, որս խաւարային,
Մահագուշակ վիհ, անյատակ անդունդ,
Ոճրագործների ընկերակցութիւն, յիմար բարբաջանք,
Վայր՝ դարանակալ դաւադիրների,
Խարխուլ օթևան, խախտուած շինութիւն, սասանուած կամուրջ,
Ճութանցիկ տեսիլ, խաբող շողոքորթ, տմարդի մատնիչ,
Ընդդէմ բարձրեալի հակառակութիւն:
Խոստովանական խօսքերի բոլոր
Մասերն այս որպէս կանոնադրութիւն
Ամէնքի սրտում, որոնք զղջումով դարձի են գալիս,
Ժողովողն ինքը նախասերմանեց,
Որ չպարծենայ ոչ ոք մարդկանցից
Եւ բամբասանքի նետերով զինուած՝
Խոցոտի իրեն ու իր ընկերոջ.
Կռապաշտ է նա, որ ծածկուած քօղով՝
Ձևացնում է իրեն բարեպաշտ,
Բայց կատարում է արարչի համար անախորժ գործեր:
Շար . 13
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
0 comments:
Հայտնեք Ձեր կարծիքը՝