Յայտարարութիւն

Thursday, June 14, 2012

ՄԱՏԵԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹԵԱՆ - (Ծաղկաքաղ) 18 - ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ - Թարգմանեց՝ Վազգէն Գէորգեան

Լքելով բոլոր երախտիքները բարերար Աստծու՝
Հակամէտ եղայ չարին՝ նրա հետ
Դժոխքի խորքը նայելու համար
Ես, անարժանս ամէն բարիքի,
Երախտամոռս անշնորհակալ,դրժողս սիրոյ,
Կաշկանդուածս պիրկ մեղքի թոկերով,
Խոցուածս խորքից երիկամներիս,
Որ արմաւենու ծառ եմ բզկտուած,
Աղարտուած գինի,հեղեղուած ցորեն,
Ջնջուած մուրհակ,պատռուած վճիռ,խարդախուած կնիք,
Դիմափոխուած տեսք,այրուած հանդերձանք,
Կորած ըմպանակ,խորասուզուած նաւ,
Փշրուած մարգարիտ,ընկղմած գոհար,
Չորացած մի տունկ,խորտակուած նեցուկ,
Իսպառ փտած փայտ,եղծուած մանրագոր,
Փլատակուած տուն,խարխլուած խորան,արմատախիլ բոյս,
Իւղ՝ թափուած աղբոտ հրապարակում,
Մոխրակոյտերի վրայ հոսած կաթ,
Դժնի մահապարտ քաջերի գնդում:
Քանզի շարունակ անձն իմ ողբալի,
Հին Բաբելոնի օրինակներով,
Երուսաղէմի հետ խրատ լսեց
Մարգարէներից, բայց չխրատուեց:
Եւ ահա, այստեղ անգոսնում գտայ, այնտեղ անարգանք,
Այստեղ՝ դսրովում, իսկ այնտեղ՝ պարսաւներ,
Այստեղ՝ ծանակում, իսկ այնտեղ՝ նախատինք,
Այստեղ՝ դառնութիւն, այնտեղ՝ կշտամբանք,
Այստեղ՝ վարանում, իսկ այնտեղ՝ լքում,
Այստեղ՝ հեծութիւն, իսկ այնտեղ՝ հառաչանք,
Այստեղ՝ կասկածներ, այնտեղ՝ իրացում,
Այստեղ՝ տագնապներ, այնտեղ՝ հատուցում,
Այստեղ՝ փորձութիւն, այնտեղ՝ դատաստան,
Ուր չի լինի ո´չ իրաւունքի խօսք, ո´չ ձայն աղերսի,
Ո´չ օրերը՝ թիւ, ո´չ ժամանակը վախճան կ'ունենան,
Ո´չ յուսոյ շաւիղ կը գտնես, ո´չ էլ՝ ողորմութեան դուռ,
Ո´չ պահապան աջ, ո´չ էլ օգնող ձեռք:

***

Ինչպէ՞ս դադարի ողբերգութիւնս
Կամ ինչպէ՞ս, ինչպէ՞ս ցամաքի հեղեղն արտասուքներիս:
Զի եթէ նոյնիսկ քառավտակեան
Գետերը, որոնք լայն եւ յորդահոս ծաւալումներիս:
Ոռոգում են ողջ եդեմն ու երկիր՝
Լիառատ կերպով բախշուած բոլորին,
Իրենց ակունքով ու հոսանքներով լցուեն աչքերս,
Դարձեալ չեն կարող մարել բոցն ահեղ անթիւ մեղքերիս:
Կամ մարգարէի իղձի համաձայն
Գլուխս անվերջ լցուի ջրերով,
Իսկ տեսողութեան ճրագարաններս աղբիւրներ յորդեն,
Անզօր պիտ լինեն կործանուած հոգուս
Վիշտն ու ցաւերը ողբալու համար:
Ոչ էլ բանահիւս ու լալկան կանանց
Բազմութիւնը ողջ անվերջ քայլերով
Կը կարողանաս երգի վերածել ու երգելով պատմել
Վիրաւոր սրտիս ու հոգուս կսկիծն ու աղէտները:

***

Իմ լինելութեան օրն է նզովուած,
Եւ ոչ թէ Յոբի կամ Երեմիայի,
Որոնցից մէկին նոյնիսկ չարժի այս աշխարհը ամբողջ.
Ոչ թէ մերժելի,այլ տօնելի է ծնունդը նրանց:
Պատշաճում է այդ անէծքն այն օրուան,
Երբ աշխարհ եկայ ես՝ անարժանս լոյսի,բարիքի,
Կորստեան որդիս,մահուան դրացիս,մեղքի մշակս
Եւ արբանեակս անօրինութեան:
Չմնացի ես հաստատ,բարերար
Կեանքի այն ուխտին,որ սահմանեցիր.
Չհետևեցի անմահացուցիչ
Ու կենդանանար քո պատուիրանին.
Չչարչարուեցի երբեք արմտիք հնձելու համար,
Որ խռովայոյզ ձմեռնամուտին
Պատրաստուած լինեմ կերակրուելու.
Չկառուցեցի ամրակուռ որմեր
Եւ ոչ էլ յարկիս ձեղուն ձգեցի,
Որ պատսպարուած լինեմ մրրկաշունչ փոթորիկներից.
Չամբարեցի գէթ մի փոքր պաշար
Անհատնում ուղին դուրս գալուց առաջ,
Կը կեղեքեն ինձ չնչին մուկերի
Մորմոքեցուցիչ ճիրաններն անզօր:
Եթէ թաքնուած կուչ գամ մի խորշում շտեմարանի,
Գարշ ու աղտեղի գորտերը պիտի զզուեցնեն ինձ:
Անդաստաններում եթէ ինչ-որ տեղ գտնեմ ապաստան,
Պիտի պաշարեն անթիւ տարմերը շնաճանճերի:
Մի կողմ եմ թողնում խառնիճ մարախի բանակներն հզօր,
Թունաւոր թրթուր, անշունչ թուացող այլ չքոտիներ,
Մրրկարծ կարկուտ, աւերիչ եղեամ,
Որոնք մեր աչքին թէպէտև անզէն, խղճուկ են թուում,
Սակայն Աստծու մի ակնարկումով՝
Այնպէ՜ս ուժգնօրէն հարուած հասցրին
Ամբարտաւան ու գոռ փարաւոնի հզօր տէրութեան,
Որ բռնապետին յաղթելով՝ տեղից դուրս վռնտեցին:
Սրանք հոգետանջ, գաղտնի վնասող
Այն լլկանքների ու տանջանքների
Գոյաձևերն են, գաղտնի ու ծածուկ,
Որ եգիպտացի անօրէնները կրեցին այնժամ:

Շար . 18

«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»

0 comments:

Հայտնեք Ձեր կարծիքը՝