Հայկական Առածներ -3

Անամօթին երեսը թքեցին, ըսաւ՝ կ՛անձրեւէ:

They spit on the face of the shameless, he said it's raining.

Անբանը հաց ուտելիս առողջ է, աշխատելիս հիւանդ:

Անգործ մնալ՝ ըսել է ողջ ողջ մեռնիլ:

Անէծքները աւազի վրայ գրէ, իսկ բարիքները՝ մարմարի:

Անիմաստ է ականջ չ'ունեցողին օղ նուիրել կամ կոյրին՝ ակնոց:

Անկեղծ թշնամին կեղծաւոր բարեկամէ լաւ է:

Անկիւնաքար է, ուր որ դնես, յայտնի կ'ըլլայ:

Անհոգին հոգը Աստուած կը հոգայ:

Անձնական հաւը աւելի լաւ է, քան ընկերովի կովը:

Անձրեւէն փախաւ կարկուտի բռնուեցաւ:

Անձրեւը հովէն կ՛ազդուի՛ մարդը՝ օտարէն:

Անձրեւոտ օրը հաւը ջուրը ի՞նչ ընէ:

Անճարակ մարդ , կ'ըլլայ խայտառակ:

Անունը աւելի ընտիր է՝ հարստութիւնից, արծաթից ու ոսկիից:

Ան որ ծոյլ է՝ կը խօսի անդուլ, ան որ ժիր է՝ կը ձեւանայ խուլ:

Անուշ լեզուի տակ, թոյն կայ պահուած:

Անուշ հոտը վարդից ուզէ, մարդկութիւնը՝ մարդից ուզէ:

Անուշն ուտողը, գիտէ լեղիին համը:

Անպոչ դգալի պէս մէջ մի ընկնի:

Անշուն գիւղ է մտել, առանց փայտի է ման գալիս:

Անվախը մէկ անգամ կը մեռնի, վախկոտը՝ հազար:

Անցուկը մոռցուկ կ'ըլլայ:

Անփուշ վարդը բուրմունք չունի:

Անօթի մի թողուր գող կը դառնայ, շատ մի խօսիր աներես կը դառնայ:

Անօթի հաւը երազին մէջ կորեկ կը տեսնէ:

Անօթութիւնը չոր հացին համ կու տայ, սաստիկ ծարաւը՝ պղտոր ջրին:

Աշխատանքը կ՛ազնուացնէ մարդու հոգին:

Աշխատանքը մայրն է ամէն բարիքի, ծուլութիւնը՝ չարիքի:

Աշխատասէր մարդը անօթի չի մնար:

Աշխատող գութանը փայլուն կը լինի:

Աշխատող երկաթը չի ժանգոտիր:

Working metal doesn't rust.

Աշխատողը հնարք է փնտռում գործը անելու, չ'աշխատողը պատճառ՝ չանելու:

Աշխարհ տեսած մարդ:

A man who's seen the world.

Աշխարհը արօտ՝ մենք մէջը կարօտ:

Աշխարհը բեմ է, մարդիկ դերակատարներ:

Աշխարհը լայն է, կօշիկս նեղ , ի՞նչ ընեմ:

Աշխարհը ծով՝ մենք ծարաւ:

Աշխարհը հիւրանոց է, մարդիկը հիւր:

Աշխարհի «մալը» աշխարհին կը մնայ:

Աչքերը իրենք իրենց կը հաւատան, ականջները՝ ուրիշներուն:

Աչքերը կը խաղան:

Eyes play.

Աչքերով կ'ուտէ զիս:

He (or she) eats me with his (or her) eyes.

Աչքէ անցուցի:

Աչքը աղջկան վրայ մնաց:

Աչքը բաց:

Աչքը ետեւը մնաց:

Աչքը-երեսը չբացուած:

Աչքը մէջը մնաց::

Աչքը վրան մնաց:

Աչքը տեսածէն կը վախնայ:

Աչքի փուշ դարձաւ:

Աչքին բիբին պէս կը պահէ:

Աչքի տեսածը հաստատ է, քան ականջի լսածը:

Աչքի փուշ դարձաւ:

Աչքովդ տեսնես իսկ՝ փէշովդ գոցէ՛:

Աչքովդ տեսնես՝ չհաւատաս:

Աչքս քոռանար՝ չտեսնէի:

Ապրիլ կայ երկաթ է, ապրիլ կայ՝ արծաթ :

Առանց աքաղաղի ալ կը լուսանայ:

Առանց էշի ջորի չ՛ըլլար:

Առանց ընկեր՝ մարդս փուճ է ։

Առանց կռնակի՝ լեռները թող փլին:

Առանց ճարտարապետ ըլլալու կիները թէ կը շինեն, թէ կը քանդեն։

Առանց մեղուէն խայթուելու, մեղրին չես կրնար տիրանալ:

Առանց սատանայի պատարագ մը ըրինք:

Առաջինը եղիր լսելու, ու վերջինը՝ խօսելու:

Առաջին սէրը կը մնայ անմոռաց ։

Առաջ լացողը՝ յետոյ կը խնդայ:

Առաջ մտածէ, վերջը խօսէ:

Առիւծը առիւծ է, արու լինի թէ էգ:

Առիւծը միայնակ է շրջում, իսկ ագռաւը՝ խումբով:

Առիւծի կաթ անգամ կը գտնուի քովը:

Առիւծին որջէն ոսկորը պակաս չ'ըլլար:

Ասեղին ծակէն կ՛անցնեն:

Ասեղին ծակէն Հինտստան կը դիտէ :

Աստուած ամէն շնորհք մի մարդու չի տայ:

Աստուած կը նայի լերան, կուտայ ձիւնը:

Աստուած կ'ուտայ կաղինը, բայց չի կոտրեր:

Աստուած մէկին ապրուստ է տալիս, միւսին ախորժակ:

Աստուած ոչ թէ լեցուն ձեռքի, այլ՝ մաքուր սրտի կը նայի:

Աստուած որ տայ՝ չի հարցներ թէ որո՞ւ տղան ես:

Աստուած մէկ դուռը գոցէ՝ միւսը կը բանայ:

Աստծու շինածը մարդ չի կրնար քանդել:

Ատաղձագործին դուռը պարանով կապուած կ՛ըլլայ:

Արգիլուած պտուղը համով կ՛ըլլայ:

Արդար իւղը ջուրին տակ չի մնար:

Արեւ եթէ ըլլայ, աշխարհիս չի ծագիր:

Արեւը ամպի տակ չի մնար:

Արջը իրեն ահից կը վախենայ:

Արտաքինով մի դատեր ոեւէ մարդ:

Արտ հերկող եզան վզին լուծ կ՛անցընեն:

Աւելի դիւրին է կաղնիի հունտը չցանելը, քան յետոյ՝ կաղնիի ծառը արմատէն հանելը:

Աւելի լաւ է բուրդը կորսնցնես, քան ոչխարը:

Աւելի լաւ է գիտուն մարդը քեզ լացնէ, քան անգէտը խնդացնէ:

Աւելի լաւ է գործօն ձեռքեր ունենալ, քան խօսուն շրթներ:

Աւելի լաւ է խրճիթի մը տէրը ըլլալ, քան թէ պալատի մէջ սպասաւոր:

Աւելի լաւ է կանգնած մեռնիլ, քան թէ չոքած ապրիլ:

Աւելի լաւ է կիսաւարտ սեփական տունը, քան հասարակաց պալատը

Աւելի լաւ է համր ըլլալ, քան սխալ խօսիլ:

Աւելի լաւ է հիւանդ ըլլալ, քան հիւանդ ունենալ:

Աւելի լաւ է ճանճի գլուխ ըլլալ, քան առիւծի պոչ:

Աւելի լաւ է մէկ անգամ տեսնել, քան հարիւր անգամ լսել:

Աւելի լաւ է պարտական մնալ փորին հացով՝ քան նպարավաճառին՝ արծաթով :

Ափին մէջ կ՛եփէ, եղունգին մէջ կը թափէ:

Աքաղաղը իր գիւղին մէջ կը կանչէ:



«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»