Ճակատագրից չես փախչի:
Ճահճի յատակում, ասեղ է փնտռում:
Ճաղատ գլուխին ոսկիէ սանտր:
Ճամբան քալելով կը վերջանայ, պարտքը տալով:
Ճամբորդը՝ ճամբուն, որսորդը՝ որսին:
Ճամբորդութեան մէջ, լաւ բարեկամը երկար ճամբան կը կարճեցնէ:
Ճանապարհին հացը բեռ չէ , կեղծաւորին լացը սէր չէ :
Ճանճը բան չէ, բայց կերակուրը կը հարամէ:
Ճաշակովդ կեր, ուրիշին ճաշակով հագիր:
Ճաշ եփողը, ճաշին հետ էլ պիտի եփուի:
Ճառերով չեն վարագուրուիր իրականութիւնները:
Ճար կայ՝ ճար անող չկայ:
Ճարտարապետը իր սխալը կանաչապատում է, իսկ բժիշկը՝ թաղում:
Ճերմակ լումադ պահէ սեւ օրուան համար:
Ճնճղուկը չի հարցնում թէ ո՞ւր նստի:
Ճշմարտութիւնը գիտութիւններու արեւն է:
Մազը երկար, խելքը կարճ:
Մածուն ծախողը, իրա ապրանքին թթու չի ասի:
Մահը ահ կ'ուտայ, ահն ալ մահ:
Մահը մերն է, մենք մահինը, մարդու գործը միշդ անմահ:
Մաղը ծակ է:
Մաղովս անցուցի:
Մայր մը տասը զաւակ կերակրեր է, տասը զաւակ մէկ մայր չեն կրցեր կերակրել:
Մանուկը կը ձգէ քարը, մեծը չի կրնար վերցնել:
Մ'անցնիր ագահին կամուրջէն. թո'ղ հեղեղը տանի քեզ:
Մարգարէն իր գաւառին մէջ արժէք չունի:
Մարդը մարդէն չի վախնար, այլ իր արժանապատւութենէն:
Մարդ՝ մարդու խօսքին մտիկ կը տայ, Աստուած՝ սրտին:
Մարդը՝ մարդով է մարդ:
Մարդ իր աչքին գերանը չի տեսներ, ուրիշին աչքին փուշը կը տեսնէ:
Մարդ կայ՝ աշխարհն է շալակած տանում, մարդ կայ՝ ելեր է շալակն աշխարհի:
Մարդ կայ վարդ է, մարդ կայ յարդ է:
Մարդկութիւնը մարդից կ'ուզեն:
Մարդ հազար ուտող ունենայ՝ մէկ խօսող չունենայ:
Մարդ մարդու երեսը կը նայի, Աստուած մարդու սիրտը:
Մարդ՝ ուրիշին աչքին փուշը կը տեսնէ, իսկ ինքն իր աչքին գերանը չի տեսներ:
Մարդոցմէ աւելի գիշատիչ գազան չկայ:
Մարդու դէմքը` հոգու հայելին է:
Մարդու կուռծքին զարկեր են, «ա՜յ կռնակս» պոռացեր է:
Մարդու ո՛ր տեղը ցաւ է՝ հոգին ա՛յն տեղն է:
Մարդուս աչքը ափ մը հողը կը կշտացնէ:
Մարդուս աչքը ելլէ՝ քան անունը:
Մարդս իր տան ե՛ւ աղան է ե՛ւ ծառան:
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
0 comments:
Հայտնեք Ձեր կարծիքը՝